Από την αρχή κάθε εβδομάδας περίμενα την Κυριακή, η ύλη του πολλαπλασιαζόταν, κυρίως, για τη στήλη «Η άλλη Διάσταση» του Νίκου Αντωνάκου.

Η γραφή του ήταν αυτός ο ίδιος, οι διαστάσεις του πολλαπλές: Η ιδεολογία του, η εργατικότητά του, η συνέπειά του, ο πραγματισμός του. Οι λέξεις του ανταποκρίνονταν σε κάτι σταθερό, που αντικατόπτριζαν την κινηματογραφική του πρόσληψη χωρίς να τους αφαιρεί την πνευματικότητά τους. Οι συμβολισμοί, οι αναφορές, τα ρητά του ήταν ξεκάθαρα.

Τα κείμενά του γίνονταν, μεταξύ μας, θέμα για πολιτική ανάλυση και προώθηση των ιδεών που εξέφραζαν.

Καθίσαμε στην πρώτη σειρά της αίθουσας, για να νιώθουμε ακόμα πιο κοντά του.

Οταν ανέβηκε στο βήμα, μου έκανε εντύπωση που είχε αναρριχτό στους ώμους του το παλτό του. Μου έσβησε την απορία, λέγοντας ότι ήταν κρυωμένος.

Αφού διάβασε μια σελίδα ζήτησε συγνώμη και παρακάλεσε την σύντροφό του Ελένη Ζαφειρίου να ανέβει στο βήμα και να συνεχίσει την ομιλία του.

Εκείνος κατέβηκε και κάθισε δίπλα στην αδελφή μου, στο κάθισμα του διαδρόμου, με τον αριστερό του ώμο στο δεξί δικό της.

Εκεί τελείωσε αθόρυβα τη ζωή του ο Νίκος Αντωνάκος.

Η πολιτική του κηδεία έγινε στο Α' Νεκροταφείο της Αθήνας με την παρουσία συντρόφων, ομοϊδεατών, συναδέλφων, αναγνωστών, φίλων και άλλων με τη συνοδεία μουσικής Μπετόβεν.

«Η προσπάθεια εξομοίωσης του ναζισμού με τον κομμουνισμό δεν αφορά μόνο τους κομμουνιστές. Για την ακρίβεια, δεν αφορά καθόλου τους κομμουνιστές! Κανένα ψήφισμα και καμία απόφαση της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δε θα λυγίσει, έστω και στο ελάχιστο, τη θέλησή μας.

Ξέρουμε τη γνώμη τους για εμάς, η οποία μάς είναι παντελώς αδιάφορη. Το αντίθετο μάλιστα! Αν είχαν άλλη άποψη και άλλες σκέψεις για εμάς, θα ψαχνόμασταν. Οι όποιες αποφάσεις, λοιπόν, παρθούν, οι οποίες θα είναι ταξικές, αφού τέτοια είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση και το κοινοβούλιό της, θα στρέφονται σε βάρος των ευρωπαϊκών λαών στο σύνολό τους. Των ευρωπαϊκών λαών που σήμερα βρίσκονται σε χειρότερη περίοδο από κάθε άλλη φορά.

Ο καθένας, λοιπόν, ας αναλάβει τις ευθύνες του! Υπερασπιζόμενος τον κομμουνισμό, υπερασπίζεται το οκτάωρο... το δικαίωμα στην εργασία, στη σύνταξη, στη δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στην ελεύθερη και δωρεάν Παιδεία...».