Μετά τον πρόεδρο της Επιτροπής Διαλόγου, Αντ. Λιάκο, που έκανε λόγο για εκπαίδευση «διασωληνωμένη από το κράτος» και ο υπουργός Παιδείας, μιλώντας προχτές σε συνεδρίαση της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων, δήλωνε: «Εμείς έχουμε εμπειρία πολύ ισχυρού, συγκεντρωτικού εκπαιδευτικού συστήματος. Θέλουμε να περάσουμε αρμοδιότητες, ευθύνες με ανάλογους πόρους, όμως, όχι απλώς να διώχνουμε ευθύνες από το κεντρικό κράτος, στην Αυτοδιοίκηση και στις σχολικές μονάδες. Δεν πιστεύουμε ότι ένα συγκεντρωτικό σήμερα εκπαιδευτικό μοντέλο μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες της κοινωνίας», δήλωσε ο υπουργός Παιδείας από το βήμα της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής.

Είχαν προηγηθεί οι τοποθετήσεις εκπροσώπων πρεσβειών από χώρες της ΕΕ, που μετέφεραν πρακτικές από τις χώρες τους, μεταξύ των οποίων και από την αποκέντρωση εκπαιδευτικών λειτουργιών: Στην Εσθονία οι διευθυντές επιλέγουν το εκπαιδευτικό προσωπικό και τη διδακτέα ύλη. Για «πλουραλισμό επιλογών» έκανε λόγο ο εκπρόσωπος της πρεσβείας της Ιρλανδίας αναφερόμενος στο πρόγραμμα υποστήριξης και χορηγίας νέων σχολείων (έχουν δημιουργηθεί 27 νέα σχολεία με διαφορετικά μοντέλα χορηγίας), από τα οποία οι γονείς επιλέγουν μοντέλο σχολείου. Στη Φιλανδία, το κράτος καθορίζει το γενικό περιεχόμενο που διαφέρει από δήμο σε δήμο, ενώ οι δήμοι έχουν στην αρμοδιότητά τους τα σχολεία και επιλέγουν τους εκπαιδευτικούς.

Χρειάζεται δε να σημειώσουμε ότι η προώθηση μεγαλύτερης αυτονομίας των σχολικών μονάδων είναι από τις κεντρικές κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ, που έρχεται κι επανέρχεται σε όλες τις εκθέσεις του για την ελληνική Εκπαίδευση εδώ και πάνω από μια δεκαετία.

Η αυτονομία που επικαλούνται, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη διαφοροποίηση, στην ένταση των ταξικών φραγμών, αφού το τι και το πόσα θα μαθαίνει ο καθένας θα εξαρτώνται από την περιοχή όπου ζει, με εκπαιδευτικούς με κατακερματισμένα δικαιώματα, αντί για ένα σχολείο που θα παρέχει καθολικά τις απαραίτητες γνώσεις. Με τα σχολεία να παρέχουν όσα σηκώνει ο προϋπολογισμός τους (πόσα και ποια μαθήματα θα παρέχουν, μέγεθος τάξεων), με τις εταιρείες και τους χορηγούς να αλωνίζουν στο πρόσφορο αυτό έδαφος και τις ανισότητες να εντείνονται στο έπακρο...