Ο Ιψεν, στο τελευταίο του έργο, επιχειρεί να αναδομήσει μια ολόκληρη θέση και θέαση της ζωής και του έργου του, με ένα κείμενο που διαρκώς ακροβατεί ανάμεσα στο ρεαλιστικό και το μεταφυσικό. Σε έναν τόπο παραθερισμού, πέντε άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με το θάνατο (το θάνατο του εαυτού, το θάνατο των ιδιοτήτων, το θάνατο της νιότης) και προσπαθούν να ξαναβγούν στη ζωή, απαλλαγμένοι από μεγάλες ιδέες, από εμπόδια, από τρόμους και αγκυλώσεις. Στην αιώνια μάχη ανάμεσα στην τέχνη και τη ζωή, ο Ιψεν θέτει ως σκοπό το ζήτημα της εκπλήρωσης, μιλώντας για τη σκληρή συνειδητοποίηση της στιγμής εκείνης που το «όταν» καθίσταται επείγον και κρίσιμο και το «κάποτε» γίνεται επιτακτικά «τώρα».
Μετάφραση: Ερι Κύργια. Κίνηση: Ζωή Χατζηαντωνίου. Ηχητική δραματουργία: Δημήτρης Καμαρωτός. Σκηνικά: Πουλχερία Τζόβα. Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη. Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου. Ερμηνεύουν: Αλεξία Καλτσίκη, Μαρία Κεχαγιόγλου, Περικλής Μουστάκης, Ρένη Πιττακή, Μιχάλης Σαράντης, Μενέλαος Χαζαράκης.