Ουδείς θα μπορούσε κάποτε να αναλογιστεί ότι ο «πατριάρχης» της γερμανικής αλλά και ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής, ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης, αφού κατόρθωσε να ενοποιήσει τη χώρα, θα μπορούσε να γίνει τόσο σύντομα ο αποδιοπομπαίος τράγος μίας ολόκληρης χώρας.

Από πατριάρχης και δεινόσαυρος μεταλλάχτηκε σε «βασιλιά Ληρ» από τη μία μέρα στην άλλη, αφού η πολιτική πτώση του Κολ, αν όχι λιθοβολισμός, μπορεί να ερμηνευτεί και να περιγραφεί, όπως εκτιμούν κάποιοι αναλυτές, μόνο με όρους αρχαίας τραγωδίας. Τώρα για τον Κολ υπάρχει μόνο η ατίμωση εξαιτίας του σκανδάλου για τα «λαδώματα». Επί θύραις βρίσκονται και νέες αποκαλύψεις και μάλιστα αναμένονται ότι θα ακολουθήσουν με καταιγιστικό ρυθμό, για τους «μαύρους» τραπεζικούς λογαριασμούς της CDU και το σκάνδαλο της Εσσης, που συνεχίζει να ξεδιπλώνεται αργά και βασανιστικά.

Ενα σκάνδαλο που ξέσπασε στα τέλη του Νοέμβρη γύρω από το σύστημα των «μαύρων» τραπεζικών λογαριασμών, που συνέστησε ο πρώην καγκελάριος Χέλμουτ Κολ στις αρχές της δεκαετίας του 1980 και που οι περισσότεροι υπολογίζουν ότι διήρκεσε μέχρι το πέρας της θητείας στο ύπατο αξίωμα της χώρας αλλά και της CDU, δηλαδή το 1998. Το σκάνδαλο και οι «παραφυάδες» του προσλαμβάνουν απίστευτες, απρόσμενες και τραγικές διαστάσεις, που κανείς δεν ξέρει πού θα οδηγήσουν. Μπορεί ο Βόλφανγκ Χίλεν, που από οικονομικός υπεύθυνος της CDU έγινε τραγικός αυτόχειρας, να θεωρείται η πρώτη ανθρώπινη απώλεια, ένα πραγματικό και τραγικό θύμα. Ωστόσο, η θύελλα αφορά κυρίως τον Κολ. Αυτή η θύελλα, που όμως απειλεί να κατακρημνίσει όχι μόνο πρόσωπα αλλά και πολιτικούς θεσμούς, δημιουργώντας κατά αυτόν τον τρόπο την καλύτερη πρώτη ύλη για τα «εργοστάσια ανακύκλωσης» του υπάρχοντος συστήματος.