ΜΑΔΡΙΤΗ - ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ.--

Ενώ τα ενδοαστικά παζάρια στην Ισπανία, μετά τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών της 20ής Δεκέμβρη συνεχίζονται και στην Καταλονία ως πιο πιθανό σενάριο φαντάζει η διεξαγωγή νέων εκλογών την άνοιξη, αφού έως τώρα δεν υπάρχει συμφωνία για την ανάδειξη του πρωθυπουργού στο τοπικό κοινοβούλιο.

Το κόμμα «Υποψηφιότητα για τη Λαϊκή Ενότητα», CUP, που εμφανίζεται με αντικαπιταλιστική φρασεολογία και είναι στην πραγματικότητα ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα που θέλει να εξωραΐσει τον καπιταλισμό από τους πρωταγωνιστές της λεγόμενης ανεξαρτησίας της Καταλονίας από την Ισπανία, κατέληξε το περασμένο Σάββατο να μη στηρίξει για πρωθυπουργό τον Αρτουρ Μας, προερχόμενο από το κεντροδεξιό κόμμα - συμμαχία «Μαζί για το Ναι» που εξασφάλισε την πρώτη θέση στις τοπικές εκλογές του περασμένου Σεπτέμβρη, αλλά χωρίς αυτοδυναμία. Η απόφαση αυτή οδήγησε στο να παραιτηθεί από τη βουλευτική έδρα ο επικεφαλής του CUP, Αντόνιο Μπάνιος, γιατί όπως είπε δεν κατάφερε να πείσει το κόμμα του για αυτό για το οποίο πήρε εντολή, «τη στήριξη μιας ισχυρής υποψηφιότητας για την προώθηση του σχεδίου της ανεξαρτησίας».

Οπως φαίνεται, πάντως, στην ηγεσία αυτού του κόμματος υπάρχουν διαφορετικές απόψεις και ακούγονται σενάρια για τη στήριξη άλλου προσώπου, εκτός του Μας ακόμα και από το κόμμα του, αφού αυτός χαρακτηρίζεται ως ...πολύ φιλελεύθερος. Τέτοια ...αντικαπιταλιστική πολιτική!

Στο μεταξύ, στην αναζήτηση της «αριστερής σοσιαλδημοκρατίας» επιδίδεται το σοσιαλδημοκρατικό μόρφωμα «Ποδέμος» (αδελφό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ) με τον επικεφαλής του Πάμπλο Ιγκλέσιας να δηλώνει ότι «υπάρχουν δύο Σοσιαλιστικά Κόμματα, ένα που είναι με το Λαϊκό Κόμμα και ένα που θέλει την αλλαγή». Ετσι, σημείωσε ότι το «Ποδέμος» απευθύνεται στους «λογικούς σοσιαλιστές» και ότι θα επιμείνει στην υπεράσπιση του δικαιώματος του δημοψηφίσματος στην Καταλονία, όπου ο λαός θα αποφασίσει αν θέλει την ανεξαρτησία ή όχι. Η απάρνηση αυτού του ζητήματος εμφανίζεται ως «κόκκινη γραμμή» για τους σοσιαλιστές και έτσι όλα δείχνουν ότι το παζάρι για κυβέρνηση αστικής διαχείρισης θα συνεχιστεί.

Αυτό που πάντως φαίνεται ξεκάθαρα και στην περίπτωση της κεντρικής κυβέρνησης και στην περίπτωση της Καταλονίας είναι ότι πίσω από τις διαφοροποιήσεις κρύβεται ότι όλες οι αστικές δυνάμεις συμφωνούν στα βασικά, δηλαδή στο πώς θα εξασφαλιστεί η καπιταλιστική ανάκαμψη που πατάει στο χτύπημα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων και στη συμμετοχή της χώρας στις συμμαχίες του κεφαλαίου.