Παρασκευή 20 Νοέμβρη 2015
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 17
ΝΕΟΛΑΙΑ
Οι «νέοι» απολογητές του παλιού...

«

Η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να παίξει απλώς το ρόλο του χειροκροτητή της κυβερνητικής πολιτικής, ούτε τη δεξαμενή των επόμενων κυβερνητικών και κρατικών στελεχών». Προφανώς, η λέξη - κλειδί στο παραπάνω απόσπασμα από το σχέδιο πολιτικής απόφασης της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ για την επερχόμενη συνδιάσκεψή της, είναι το «απλώς» χειροκροτητής. Γιατί τα χειροκροτήματα στην αντιλαϊκή διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ, η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ (ή τέλος πάντων ό,τι έχει απομείνει από αυτή) κάθε άλλο παρά τα τσιγκουνεύονται. Ως και για την «υπεράσπιση της πρώτης κατοικίας» (!) πανηγυρίζουν, για να στηρίξουν τη γραμμή της εξαπάτησης ότι τάχα «παρά το ασφυκτικό πλαίσιο και τις δυσμενείς συνθήκες των εκβιασμών», η κυβέρνηση «δίνει μάχες» για το λαό και τη νεολαία. Το κύριο, βέβαια, είναι ότι η «σύγχρονη και ριζοσπαστική» Νεολαία αναλαμβάνει να αναπαραγάγει στους νέους κάθε παμπάλαιο και σάπιο επιχείρημα της νέας σοσιαλδημοκρατίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Ετσι, όπως μαθαίνουμε, η μεγάλη σύγκρουση που γίνεται σήμερα δεν είναι ανάμεσα στην εργατική τάξη και το κεφάλαιο. Είναι ανάμεσα στο «κυρίαρχο σχέδιο του νεοφιλελευθερισμού» και στις «δυνάμεις που το αμφισβητούν» (δεν καταλάβαμε αν εδώ συγκαταλέγουν και ΗΠΑ - Γαλλία - ΔΝΤ και λοιπές «δημοκρατικές» δυνάμεις), διεκδικώντας προφανώς για λογαριασμό των καπιταλιστών μαζί με τα τσακισμένα εργατικά δικαιώματα και περισσότερο ζεστό χρήμα, διευκολύνσεις και κρατική στήριξη για να ξαναπάρει μπρος η καπιταλιστική οικονομία. Μάλιστα, αναποδογυρίζοντας την πραγματικότητα, ανάγουν τη σύγκρουση αυτή σε «μάχη για τη δημοκρατία», αφού οι αντιλαϊκές συμφωνίες - κατά τη Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ - αποτελούν προϊόν «πραξικοπήματος».

Ακόμη πιο ύπουλη είναι η προσπάθεια η στρατηγική αυτή να παρουσιαστεί, ούτε λίγο ούτε πολύ, ως μια «τακτική»... εφόρμησης προς το σοσιαλισμό. Εμφανίζοντας φυσικά τις κυβερνήσεις - διαχειριστές του καπιταλισμού, όπως αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, ως «σημαντικό οχυρό σε αυτή την πολύπλευρη σύγκρουση». Σκορπώντας με τη σέσουλα αυταπάτες για τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, όπως την ΕΕ, που θα παλέψουν, λένε, «για το μετασχηματισμό τους και το τελικό τσάκισμά τους»! Η γνωστή δηλαδή και χρεοκοπημένη από χρόνια οπορτουνιστική - σοσιαλδημοκρατική παραμύθα, που εδώ φτάνει ως το σημείο να διατείνεται ότι το νέο βάρβαρο μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ «μπορεί να αποτελέσει πεδίο πάλης για την Αριστερά», αφού «είναι άλλο πράγμα να αποδέχεται κανείς το νεοφιλελευθερισμό ως στρατηγικό ορίζοντα (...) και είναι άλλο πράγμα να αναγνωρίζει ότι (...) οφείλει να κάνει έναν τακτικό και πρόσκαιρο συμβιβασμό, ώστε να είναι σε θέση να συνεχίσει να αγωνίζεται, διατηρώντας ζωντανό το στρατηγικό στόχο της κοινωνικής χειραφέτησης».

Και όχι μόνο την ΕΕ και τα μνημόνια, αλλά και την ίδια την παλιά «καλή» σοσιαλδημοκρατία των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων θα αξιοποιήσουν για την «έφοδο στον ουρανό», αφού πρώτα την ξεπλύνουν λιγάκι. Γιατί «η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να αναδείξει ένα διαφορετικό δρόμο για το ξεπέρασμα της κρίσης, προκάλεσε ρωγμές στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, διαμορφώνοντας στο εσωτερικό της δύο διαφορετικές στρατηγικές. Από τη μία η εμμονή στο νεοφιλελεύθερο μονόδρομο, από την άλλη η προσπάθεια ενός κομματιού της σοσιαλδημοκρατίας που προσβλέπει να ενσωματωθεί στο μπλοκ της αντιλιτότητας...».

Υστερα απ' όλα αυτά, είναι μάλλον άδικη η αυτοκριτική της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ ότι «δεν έλαβαν κάποια σοβαρή πρωτοβουλία για να πιέσουν προς την κατεύθυνση της υλοποίησης των προγραμματικών μας στόχων», ότι δηλαδή δεν έκαναν αρκετά για να κοροϊδέψουν τους νέους ότι πρέπει να κατέβουν στο δρόμο για να στηρίξουν τη στρατηγική του κεφαλαίου.

Γιατί, όντως, οι εκκολαπτόμενοι σοσιαλδημοκράτες της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ δε μένουν μόνο στο ρόλο των χειροκροτητών και των μελλοντικών κυβερνητικών διαχειριστών. Αλλά, πλάι σε πολλούς άλλους, κάνουν ό,τι μπορούν για να πείσουν τη νέα γενιά ότι υπεύθυνο για τα δεινά της, για τη φτώχεια, την ανεργία, την ανασφάλεια για το μέλλον, τη μόρφωση που δεν έχουν, τους πολέμους που τους ετοιμάζουν, δεν είναι το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα και όσοι, όπως και η σημερινή κυβέρνηση, το υπηρετούν, αλλά ο τρόπος διαχείρισης του σάπιου καπιταλισμού. Κι ότι η λύση για τους εργαζόμενους και τους νέους δε βρίσκεται στο ξήλωμα του καπιταλισμού, αλλά στο διαρκές και μάταιο «μπάλωμα» των κουρελιών του...


Τ. Γ.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ