Ακόμη πιο ύπουλη είναι η προσπάθεια η στρατηγική αυτή να παρουσιαστεί, ούτε λίγο ούτε πολύ, ως μια «τακτική»... εφόρμησης προς το σοσιαλισμό. Εμφανίζοντας φυσικά τις κυβερνήσεις - διαχειριστές του καπιταλισμού, όπως αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, ως «σημαντικό οχυρό σε αυτή την πολύπλευρη σύγκρουση». Σκορπώντας με τη σέσουλα αυταπάτες για τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, όπως την ΕΕ, που θα παλέψουν, λένε, «για το μετασχηματισμό τους και το τελικό τσάκισμά τους»! Η γνωστή δηλαδή και χρεοκοπημένη από χρόνια οπορτουνιστική - σοσιαλδημοκρατική παραμύθα, που εδώ φτάνει ως το σημείο να διατείνεται ότι το νέο βάρβαρο μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ «μπορεί να αποτελέσει πεδίο πάλης για την Αριστερά», αφού «είναι άλλο πράγμα να αποδέχεται κανείς το νεοφιλελευθερισμό ως στρατηγικό ορίζοντα (...) και είναι άλλο πράγμα να αναγνωρίζει ότι (...) οφείλει να κάνει έναν τακτικό και πρόσκαιρο συμβιβασμό, ώστε να είναι σε θέση να συνεχίσει να αγωνίζεται, διατηρώντας ζωντανό το στρατηγικό στόχο της κοινωνικής χειραφέτησης».
Και όχι μόνο την ΕΕ και τα μνημόνια, αλλά και την ίδια την παλιά «καλή» σοσιαλδημοκρατία των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων θα αξιοποιήσουν για την «έφοδο στον ουρανό», αφού πρώτα την ξεπλύνουν λιγάκι. Γιατί «η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να αναδείξει ένα διαφορετικό δρόμο για το ξεπέρασμα της κρίσης, προκάλεσε ρωγμές στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, διαμορφώνοντας στο εσωτερικό της δύο διαφορετικές στρατηγικές. Από τη μία η εμμονή στο νεοφιλελεύθερο μονόδρομο, από την άλλη η προσπάθεια ενός κομματιού της σοσιαλδημοκρατίας που προσβλέπει να ενσωματωθεί στο μπλοκ της αντιλιτότητας...».
Γιατί, όντως, οι εκκολαπτόμενοι σοσιαλδημοκράτες της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ δε μένουν μόνο στο ρόλο των χειροκροτητών και των μελλοντικών κυβερνητικών διαχειριστών. Αλλά, πλάι σε πολλούς άλλους, κάνουν ό,τι μπορούν για να πείσουν τη νέα γενιά ότι υπεύθυνο για τα δεινά της, για τη φτώχεια, την ανεργία, την ανασφάλεια για το μέλλον, τη μόρφωση που δεν έχουν, τους πολέμους που τους ετοιμάζουν, δεν είναι το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα και όσοι, όπως και η σημερινή κυβέρνηση, το υπηρετούν, αλλά ο τρόπος διαχείρισης του σάπιου καπιταλισμού. Κι ότι η λύση για τους εργαζόμενους και τους νέους δε βρίσκεται στο ξήλωμα του καπιταλισμού, αλλά στο διαρκές και μάταιο «μπάλωμα» των κουρελιών του...