«Επιβεβαιώνοντας με ικανοποίηση» ο Αλ. Τσίπρας και ο Φρ. Ολάντ, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στη σχετική ελληνογαλλική Διακήρυξη που συνυπέγραψαν την Παρασκευή, «τις συγκλίνουσες θέσεις και συμφέροντα στο πλαίσιο της ΕΕ και της Ευρωζώνης, καθώς και τους κοινούς στόχους στο ευρύτερο γεωπολιτικό πλαίσιο», αποφάσισαν «να αναβαθμίσουν τη σχέση αυτή στο επίπεδο της Στρατηγικής Εταιρικής Σχέσης».

Δυο μέρες πριν, η βοηθός υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, αρμόδια για Ευρωπαϊκές και Ευρασιατικές Υποθέσεις, Βικτόρια Νούλαντ, στη διάρκεια της δικής της επίσκεψης στην Αθήνα, μιλούσε ανοιχτά για την «ισχυρή επένδυση και υποστήριξη» των ΗΠΑ στη σχέση τους «μ' έναν ισχυρό σύμμαχο του ΝΑΤΟ, την Ελλάδα», καθώς και για «τη δουλειά που κάνουμε μαζί σε ολόκληρη τη Μεσόγειο, τη Συρία κ.λπ.».

Εδώ πια, ούτε καν γίνεται προσπάθεια να κρυφτεί το πράγμα: Οι «κοινοί στόχοι στο ευρύτερο γεωπολιτικό πλαίσιο» για τους οποίους μιλά η ελληνογαλλική Διακήρυξη, η «δουλειά που κάνουμε μαζί σε ολόκληρη τη Μεσόγειο και τη Συρία» για την οποία μιλά η Β. Νούλαντ, είναι στην πραγματικότητα η βαθύτερη εμπλοκή της χώρας και του λαού στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και τους επικίνδυνους ανταγωνισμούς στην ευρύτερη περιοχή, για λογαριασμό του εγχώριου κεφαλαίου, που προσδοκά να αποσπάσει κομμάτι από τη λεία. Για το λαό, όμως, όλα τα παραπάνω συνιστούν επικίνδυνο μπλέξιμο στο κουβάρι των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, των ανταγωνισμών που ματώνουν τους λαούς της περιοχής και ξεριζώνουν εκατομμύρια ανθρώπους από τον τόπο τους, των ανταγωνισμών που όλο και πιο δύσκολα κουκουλώνονται με προσωρινούς συμβιβασμούς, των ανταγωνισμών που βρωμάνε μπαρούτι όλο και πιο κοντά στη γειτονιά μας!