Κυριακή 25 Οχτώβρη 2015
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Το ειδύλλιο...

Το ειδύλλιο ανάμεσα στη γαλλική και την ελληνική κυβέρνηση αναπτύχθηκε το προηγούμενο καλοκαίρι. Ενώ εξελισσόταν η διαπραγμάτευση ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς της ΕΕ και του ΔΝΤ, η γαλλική αστική τάξη «είδε» τον κίνδυνο η Γερμανία να αξιοποιήσει την ελληνική περίπτωση προκειμένου να διαμορφώσει ένα ακόμα πιο αυστηρό μοντέλο λειτουργίας της ΕΕ και της Ευρωζώνης, έτσι όπως επιθυμούν τμήματα του γερμανικού κεφαλαίου. Μια τέτοια εξέλιξη θα σήμαινε ότι μπαίνουν στο στόχαστρο αυτά τα κράτη της ΕΕ που δυσκολεύονται να τηρήσουν τους σημερινούς δημοσιονομικούς κανόνες, που απαιτούν μια χαλάρωση του Συμφώνου Σταθερότητας, που είναι και αυτά υπερχρεωμένα, όπως είναι η Γαλλία και η Ιταλία, προκειμένου να στηρίξουν τις προσπάθειες ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας των χωρών τους. Ετσι, λοιπόν, η Γαλλία με τη συγκατάθεση και των ΗΠΑ ενεπλάκη ενεργά στη διαπραγμάτευση της ελληνικής κυβέρνησης με τους δανειστές της, σε σημείο που να λέγεται ότι η συμφωνία που επετεύχθη τον Ιούλη και το νέο μνημόνιο είναι γραμμένα από χέρια Γάλλων εμπειρογνωμόνων. Η «βοήθεια», λοιπόν, για την οποία ευγνωμονεί ο Τσίπρας τον Ολάντ, δε δόθηκε βεβαίως με κριτήριο τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα, που άλλωστε δεν ήταν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων σε καμιά φάση, αλλά με κριτήριο τη στήριξη των συμφερόντων των γαλλικών μονοπωλίων, στην αντιπαράθεσή τους με τη Γερμανία. Συμφέροντα που συμπίπτουν με αυτά του ελληνικού κεφαλαίου, που διεκδικεί κι αυτό από την πλευρά του μια κάποια χαλάρωση, μια διευθέτηση του ελληνικού χρέους, προκειμένου να μπορούν να στηριχτούν οι προσπάθειες ανάκαμψης των κερδών και των επενδύσεών του.

Η «δουλειά που κάνουνε μαζί»...

«Επιβεβαιώνοντας με ικανοποίηση» ο Αλ. Τσίπρας και ο Φρ. Ολάντ, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στη σχετική ελληνογαλλική Διακήρυξη που συνυπέγραψαν την Παρασκευή, «τις συγκλίνουσες θέσεις και συμφέροντα στο πλαίσιο της ΕΕ και της Ευρωζώνης, καθώς και τους κοινούς στόχους στο ευρύτερο γεωπολιτικό πλαίσιο», αποφάσισαν «να αναβαθμίσουν τη σχέση αυτή στο επίπεδο της Στρατηγικής Εταιρικής Σχέσης».

Δυο μέρες πριν, η βοηθός υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, αρμόδια για Ευρωπαϊκές και Ευρασιατικές Υποθέσεις, Βικτόρια Νούλαντ, στη διάρκεια της δικής της επίσκεψης στην Αθήνα, μιλούσε ανοιχτά για την «ισχυρή επένδυση και υποστήριξη» των ΗΠΑ στη σχέση τους «μ' έναν ισχυρό σύμμαχο του ΝΑΤΟ, την Ελλάδα», καθώς και για «τη δουλειά που κάνουμε μαζί σε ολόκληρη τη Μεσόγειο, τη Συρία κ.λπ.».

Εδώ πια, ούτε καν γίνεται προσπάθεια να κρυφτεί το πράγμα: Οι «κοινοί στόχοι στο ευρύτερο γεωπολιτικό πλαίσιο» για τους οποίους μιλά η ελληνογαλλική Διακήρυξη, η «δουλειά που κάνουμε μαζί σε ολόκληρη τη Μεσόγειο και τη Συρία» για την οποία μιλά η Β. Νούλαντ, είναι στην πραγματικότητα η βαθύτερη εμπλοκή της χώρας και του λαού στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και τους επικίνδυνους ανταγωνισμούς στην ευρύτερη περιοχή, για λογαριασμό του εγχώριου κεφαλαίου, που προσδοκά να αποσπάσει κομμάτι από τη λεία. Για το λαό, όμως, όλα τα παραπάνω συνιστούν επικίνδυνο μπλέξιμο στο κουβάρι των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, των ανταγωνισμών που ματώνουν τους λαούς της περιοχής και ξεριζώνουν εκατομμύρια ανθρώπους από τον τόπο τους, των ανταγωνισμών που όλο και πιο δύσκολα κουκουλώνονται με προσωρινούς συμβιβασμούς, των ανταγωνισμών που βρωμάνε μπαρούτι όλο και πιο κοντά στη γειτονιά μας!

..και ένα παράδειγμα

Ενα παράδειγμα για το χαρακτήρα αυτής της στρατηγικής συμφωνίας δίνει η αναφορά του κειμένου της ελληνογαλλικής Διακήρυξης, όσον αφορά το Προσφυγικό, που αναφέρεται: «Η Ελληνική Δημοκρατία και η Γαλλική Δημοκρατία τόνισαν την ανάγκη ενίσχυσης των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ, σε συνέχεια του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 15ης Οκτωβρίου 2015, μέσω της ενίσχυσης των ευρωπαϊκών υπηρεσιών και, πέραν αυτού, μέσω της προοδευτικής ανάπτυξης ενός ευρωπαϊκού συστήματος φύλαξης των συνόρων, με σεβασμό στην εθνική αρμοδιότητα».

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι συμφωνήθηκε, στο πλαίσιο της τελευταίας απόφασης της Συνόδου της ΕΕ, η ενίσχυση των εξωτερικών συνόρων - που στην προκειμένη περίπτωση είναι της Ελλάδας - να περάσει σ' ένα ευρωπαϊκό σύστημα φύλαξης συνόρων, δηλαδή στην παράδοση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας σ' έναν περιφερειακό ιμπεριαλιστικό μηχανισμό. Κι αυτό σε συνθήκες όξυνσης του ανταγωνισμού με την Τουρκία. Η ανάπτυξη στρατιωτικής παρουσίας της ΕΕ στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο δεν αφορά απλώς την ενίσχυση της καταστολής σε βάρος των προσφύγων, αλλά και την ενεργότερο συμμετοχή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην ευρύτερη περιοχή, με το βλέμμα στραμμένο στη Συρία και τη Μ. Ανατολή. Αν πάρουμε υπόψη ότι την ίδια στιγμή η ελληνική κυβέρνηση συζητά ανάλογα σχέδια και με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, καταλαβαίνουμε πολύ καλά το μπλέξιμο των ανταγωνιστικών συμφερόντων στο επίκεντρο των οποίων βρίσκεται η χώρα μας, με βασική ευθύνη του κεφαλαίου και της κυβέρνησής του, εξέλιξη που ο λαός θα πληρώσει πανάκριβα ως συνήθως.

Μας βγάζουν τη γλώσσα

Κυβέρνηση και εργοδοσία βγάζουν τη γλώσσα στο λαό και με θράσος τού λένε: «Οταν ψήφιζες για κυβέρνηση, ήξερες τι ψήφιζες. Τώρα κάτσε στ' αυγά σου και μη φωνάζεις για τη φορολογία, τα χαράτσια, την Ασφάλιση, τους πλειστηριασμούς!».

Η μια πρόκληση διαδέχεται την άλλη. Από τη μία φορτώνουν με νέα χαράτσια τις συντάξεις και ετοιμάζουν περικοπές στους γέροντες που ζουν με πενταροδεκάρες κι από την άλλη απαλλάσσουν επιχειρηματικούς ομίλους απ' τα ανταποδοτικά τέλη στους δήμους! Από τη μία φορολογούν εξαντλητικά τους αγρότες, ακόμα και για τις καλύβες στα χωράφια και από την άλλη απαλλάσσουν τα ακίνητα και τα δικαιώματα του ΤΑΙΠΕΔ απ' τον ΕΝΦΙΑ!

Επομένως, εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς τι έρχεται πιο κάτω. Αν δεν υπάρξει τώρα μαζική και αποφασιστική απάντηση με την απεργία στις 12 Νοέμβρη...



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ