Παρά τις δύσκολες στιγμές, η αστική τάξη είδε με ανακούφιση την κατάληξη του δημοψηφίσματος, την κοινή - δηλαδή - ανακοίνωση των κομμάτων της αστικής διακυβέρνησης ότι με κοινές θέσεις θα προχωρήσουν στις διαπραγματεύσεις με την ΕΕ. Ανεξάρτητα από τις επιθυμίες ή και τη θέληση της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού, όπως εκφράστηκαν στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, η αστική τάξη έχει κάθε λόγο να είναι ήσυχη ως προς ένα κρίσιμο ζήτημα: Την ομόφωνη και ομόθυμη στήριξη των αστικών κομμάτων σε μια ενιαία στρατηγική, γεγονός που συμβάλει στην ακόμα μεγαλύτερη χειραγώγηση των λαϊκών συνειδήσεων, στην επίτευξη του στόχου να παλεύει ο λαός κάτω από τη σημαία της αστικής τάξης.

Το πλαίσιο αυτής της ενιαίας στρατηγικής το υπενθύμισε χτες και ο ίδιος ο ΣΕΒ με επιστολή του προέδρου του προς τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και τους ομολόγους του στις χώρες της ΕΕ, όπου σημειώνει ότι «Η συμμετοχή στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι είναι ο μόνος δρόμος για οικονομική ανάπτυξη, γεωπολιτική σταθερότητα, κοινωνική συνοχή». Με την ίδια επιστολή ζητά «να αποκατασταθεί κατεπειγόντως η ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες στο πλαίσιο μιας συνολικής συμφωνίας» και βεβαιώνει ότι «η ελληνική επιχειρηματική κοινότητα είναι διατεθειμένη να υποστηρίξει περαιτέρω δημοσιονομικά μέτρα, για να ενισχυθεί η θέση της χώρας στη Ζώνη του ευρώ».

Το γεγονός ότι ο λαός δεν εξουσιοδότησε κανένα να προχωρήσει σε μια επώδυνη συμφωνία - μνημόνιο, με αντιλαϊκά μέτρα, προσπερνάται σαν ανύπαρκτο.

Οπως σημειώνει ήδη η ΚΕ του ΚΚΕ «ανεξάρτητα από χειρισμούς και συνθήματα, κοινό σημείο των κομμάτων που πρότειναν ΟΧΙ ή ΝΑΙ είναι η αποδοχή της ΕΕ και της Ευρωζώνης και η υποταγή του λαού στα μονοπώλια, κάτω από τη σημαία της λεγόμενης εθνικής ενότητας».

Αυτό εκφράζεται και στα περίφημα 4 σημεία της κοινής ανακοίνωσης των αστικών κομμάτων, με τα οποία ο λαός εμφανίζεται, ανεξάρτητα από το τι ψήφισε, να ομονοεί στο μονόδρομο της Ευρωζώνης.

Με την κοινή τους ανακοίνωση μαζί ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΠΟΤΑΜΙ ομολογούν το στόχο τους για «αξιόπιστες μεταρρυθμίσεις», αποδέχονται ότι αυτές θα έχουν «υφεσιακές επιπτώσεις», για τις οποίες εύχονται να είναι «κατά το δυνατόν λιγότερες». Πρόκειται για ευθεία αναφορά σε νέα φορολογία και περικοπές σε συντάξεις και άλλα «κόστη».

Κοινή θέση στο ανακοινωθέν είναι η «ενθάρρυνση της επιχειρηματικότητας», ενώ κοινή είναι και η αγωνία τους για την «αποκατάσταση της ρευστότητας στο χρηματοπιστωτικό σύστημα».

Ολοι μαζί αποδέχονται ότι πρέπει να υπάρχει νέο μνημόνιο, ενώ κοινή βάση είναι πλέον το περίφημο πακέτο Γιούνκερ στο πλαίσιο του οποίου προβλέπονται: Πλήρης κατάργηση του ΕΚΑΣ, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης στα 67 για όλους, αύξηση των εισφορών Υγείας στις κύριες και επικουρικές συντάξεις, αντίστοιχη αύξηση στις εισφορέςΥυγείας των μισθωτών, μείωση των δαπανών για συντάξεις, μείωση των μισθών του Δημοσίου, διατήρηση της εισφοράς αλληλεγγύης, διατήρηση του μνημονιακού νόμου για τους μισθούς (4172/13) κατάργηση εισφορών υπέρ τρίτων (πλήττει ειδικά ταμεία), παραμονή του ΕΝΦΙΑ, αύξηση στον ΦΠΑ με υψηλούς συντελεστές, πρόσθετη φορολόγηση αγροτών. Επιπλέον το «αναπτυξιακό πακέτο» της σχετικής πρότασης περιέχει: Ιδιωτικοποιήσεις σε λιμάνια, αεροδρόμια, ακίνητη περιουσία, Ενέργεια, αύξηση στα τιμολόγια ρεύματος και ελεύθερη τιμολόγηση στο φυσικό αέριο.

Ενιαία θέση έχουν στην επιδίωξη για πρωτογενή πλεονάσματα που οδηγούν σε περικοπές, και στο κρισιμότερο όλων στο «Δημοσιονομικό Συμβούλιο» που θα λειτουργεί σαν αυτόματος κόφτης δαπανών σε περίπτωση αποκλίσεων.

Για την προώθηση αυτών των θέσεων ομονοούν και εκτιμούν ότι το «όχι» στο δημοψήφισμα «δε συνιστά εντολή ρήξης, αλλά εντολή συνέχισης και ενίσχυσης της προσπάθειας». Κάνουν καθαρό ότι από κοινού θα συμβάλουν στο πώς καλύτερα θα εξυπηρετηθούν οι ανάγκες των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων, εντός των κανόνων και του πλαισίου της λυκοσυμμαχίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Και σ' αυτήν τη βάση εξουσιοδότησαν την κυβέρνηση να διαπραγματευτεί για την αναδιάρθρωση του κρατικού χρέους, για την εξασφάλιση πόρων για την παραπέρα κρατική στήριξη του εγχώριου κεφαλαίου, μαζί βεβαίως με την πρόσβαση του κεφαλαίου σε χρηματοδότηση μέσω «αναπτυξιακών προγραμμάτων» από το «πακέτο Γιούνκερ», το ΕΣΠΑ κ.λπ., καθώς και νέες καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις (τις περιβόητες μεταρρυθμίσεις), δηλαδή νέα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα «για την ενθάρρυνση της επιχειρηματικότητας», που θα προστεθούν σε αυτά που ήδη ματώνουν το λαό.