«Οι εργαζόμενοι στην αρχαιολογική υπηρεσία είμαστε μάρτυρες και θύματα της πολιτικής που υποστελεχώνει τις Εφορείες Αρχαιοτήτων, τα Μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους, ώστε να προετοιμάσει το έδαφος στο μεγάλο κεφάλαιο για νέους δρόμους κερδοφορίας.

Οι ενοποιήσεις των Εφορειών μέσω του οργανογράμματος και των αναδιαρθρώσεων στο υπουργείο Πολιτισμού έχουν μεγιστοποιήσει τα προβλήματα των εργαζομένων συνολικά. Οι αυξημένες ανάγκες και η έλλειψη προσωπικού έχουν ως αποτέλεσμα την ετεροαπασχόληση και την καταπάτηση του καθηκοντολογίου όλων των ειδικοτήτων.

Υπό το καθεστώς τρομοκρατίας μπροστά στις αξιολογήσεις, σε συνδυασμό με το μειωμένο προσωπικό, εντατικοποιούνται οι ρυθμοί της δουλειάς. Διεκπεραιώνουμε εργασίες πέραν των ειδικοτήτων μας. Ετσι είναι καθημερινό φαινόμενο οι εργατοτεχνίτες και μαρμαροτεχνίτες να ασκούν καθήκοντα φυλάκων, οι φύλακες καθαριστών κ.τ.λ.

Ζητάνε «ελαστικούς» εργαζόμενους για όλες τις δουλειές με μειωμένους μισθούς. Αφανίζουν τις ειδικότητές μας και καταπατούν τα εργασιακά μας δικαιώματα.

Ανεπαρκή κρίνονται τα μέτρα ασφαλείας και υγιεινής σε αρχαιολογικούς χώρους με δεκάδες εργαζόμενους και πλήθος τουριστών, όπως το πρόσφατο παράδειγμα συναδέλφου μας στη Δήλο που έχασε τη ζωή του από καρδιακό επεισόδιο καθώς δεν υπήρχε γιατρός για τις πρώτες βοήθειες και μεταφορικό μέσο για την άμεση μεταφορά του.

Αποκορύφωμα για το μέλλον που συνολικά επιφυλάσσουν σε εμάς και τα παιδιά μας αποτελούν τα κατάπτυστα Προγράμματα Κοινωφελούς Εργασίας με τα οποία θα πάρει και το ΥΠΠΟ φτηνό και χωρίς δικαιώματα προσωπικό για 5 μήνες. Να δείξουμε από την πρώτη στιγμή την αλληλεγγύη μας σε αυτούς τους συναδέλφους και να απαιτήσουμε να έχουν πλήρη εργασιακά δικαιώματα και να αμείβονται όπως και εμείς. Να απαιτήσουμε την κατάργηση αυτών των προγραμμάτων.»

Σε άλλο σημείο, τονίζουν: «Αποδεικνύεται ότι η ελπίδα δεν βρίσκεται στις κυβερνητικές εναλλαγές. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προσπαθεί να φορέσει το καπέλο του δήθεν "έντιμου" συμβιβασμού στους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες που προηγήθηκαν ώστε να δώσει έμμεσα ο λαός, μέσα από νέους εκβιασμούς και απειλές, τη συγκατάθεσή του σε ένα νέο μνημόνιο, σε ένα νέο σφαγιασμό.

Η ελπίδα βρίσκεται στους αγώνες, στην οργάνωση, στα συνθήματα της πραγματικής ρήξης και ανατροπής».