ΜΟΣΧΑ.--

Το Κυπριακό, η ενίσχυση των σχέσεων των δύο χωρών, οι σχέσεις ΕΕ - Ρωσίας, η ουκρανική «κρίση» αλλά και οι περιφερειακές εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο θα βρεθούν στο επίκεντρο των επαφών που ο Κύπριος Πρόεδρος, Νίκος Αναστασιάδης, θα έχει την επόμενη βδομάδα στη Ρωσία. Σύμφωνα με χτεσινή ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της κυπριακής κυβέρνησης, η επίσημη επίσκεψη θα πραγματοποιηθεί από 24 έως 27 Φλεβάρη. Το Κρεμλίνο ανακοίνωσε ότι η συνάντηση με τον Ρώσο Πρόεδρο, Βλαντιμίρ Πούτιν, θα γίνει την Τετάρτη 25/2.

Τον Κύπριο ηγέτη θα συνοδεύουν οι υπουργοί Εξωτερικών, Ενέργειας και Οικονομικών, ενώ έχει ήδη γίνει γνωστό (χωρίς περισσότερες λεπτομέρειες όμως) ότι θα υπογραφούν συμφωνίες συνεργασίας σε κλάδους όπως η Ενέργεια, αλλά και συμφωνίες παραχώρησης «διευκολύνσεων» για τη χρήση κυπριακών στρατιωτικών υποδομών από τη ρωσική πλευρά.

Στο μεταξύ, η κατάσταση στο Κυπριακό απασχόλησε και τη διήμερη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου, που ξεκίνησε χτες, χωρίς να δοθούν στοιχεία για το περιεχόμενο των απόψεων που ανταλλάχτηκαν.

Το ταξίδι Αναστασιάδη στη Ρωσία πραγματοποιείται σε μια περίοδο που εντείνονται ευρύτερα οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, στο πλαίσιο των οποίων η Μόσχα «κονταροχτυπιέται» με δυτικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Την ίδια στιγμή, σημαντικά τμήματα της κυπριακής αστικής τάξης ζητούν «πολυδιάστατη» εξωτερική πολιτική και χωρίς να αμφισβητούν την παραμονή στη λυκοσυμμαχία των Βρυξελλών καλούν σε δημιουργία σταθερών «διαύλων» με τη Μόσχα. Οι διεργασίες προχωρούν ενώ ο ενεργειακός πλούτος της Ανατολικής Μεσογείου δημιουργεί ενδιαφέρον και νέα δεδομένα για τα μονοπώλια, ενώ επιδοκιμάζονται όλο και περισσότερο τα μέτρα που λαμβάνει η σημερινή κυβέρνηση ενισχύοντας το επενδυτικό περιβάλλον. Το «αντιλαϊκό παζλ» δένει με επισημάνσεις διαφόρων «δεξαμενών σκέψης» (π.χ. αμερικανικών) για τη σημασία που έχουν τα ενεργειακά αποθέματα της περιοχής και την ανάγκη να εφαρμοστούν προτάσεις όπως η επανεγκατάσταση μιας αμερικανικής «ρωμαλέας ναυτικής παρουσίας», με σκοπό «να βοηθήσουν (σ.σ. οι ΗΠΑ) στην ασφάλεια της ενεργειακής αγοράς στην περιοχή», η αποδοχή της Κύπρου στο «Συνεταιρισμό για την Ειρήνη» του ΝΑΤΟ, η περαιτέρω εμπλοκή των Ιταλίας - Γαλλίας (ως μελών του ΝΑΤΟ) στην «αρχιτεκτονική» για την ασφάλεια στην περιοχή.