Σάββατο 7 Φλεβάρη 2015
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 13
ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ (ΤΕΤΡΑΣΕΛΙΔΟ)
ΓΑΛΛΙΑ - ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Συμβιβασμοί και αντιθέσεις συνεχίζουν να τις ενώνουν

Οι δυο πλευρές διατηρούν «απευθείας επαφή» αλλά και τις ιδιαίτερες επιδιώξεις για τα μονοπώλια που καθεμία εκπροσωπεί

Μέρκελ και Ολάντ το 2013, όταν η «Γαλλο-γερμανική Συνεργασία» συμπλήρωνε 50 χρόνια
Μέρκελ και Ολάντ το 2013, όταν η «Γαλλο-γερμανική Συνεργασία» συμπλήρωνε 50 χρόνια
Τη βδομάδα που πέρασε, οι συναντήσεις που είχαν τα στελέχη της ελληνικής κυβέρνησης σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις έδωσαν νέες αφορμές για αναλύσεις, που προσπαθούν να πείσουν τους εργάτες να αγωνιούν για το πώς εξελίσσονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές συμμαχίες.

Ορισμένα αστικά ΜΜΕ εστίασαν στη «συμμαχία του ευρωπαϊκού Νότου», που είδαν να προχωρά μέσα από τις επαφές με τους ηγέτες Γαλλίας και Ιταλίας. Πολλοί επικεντρώθηκαν στη «θετική αποδοχή» που, κατά τη γνώμη τους, βρήκε το «διαπραγματευτικό» πλαίσιο της Αθήνας. Αλλοι έσπευσαν να κάνουν εκτιμήσεις για «ρωγμές» στο λεγόμενο «γαλλογερμανικό άξονα», τη σημασία δηλαδή που τα γερμανικά και γαλλικά μονοπώλια δίνουν στη μεταξύ τους συνεργασία. Ειδικά το τελευταίο, αξιοποιήθηκε ιδιαίτερα στην προσπάθεια να μεγαλώσουν αυταπάτες περί «καλών» και «κακών» που συνυπάρχουν μέσα στην ΕΕ, για να δυναμώσει η εντύπωση ότι η όποια διαφοροποίηση μιας χώρας από τη «γραμμή Βερολίνου» συνιστά αυτομάτως φιλολαϊκή «στροφή».

Στην ίδια λογική είναι και η παραπλάνηση που προωθεί και η ελληνική κυβέρνηση, ότι η συζήτηση για την αλλαγή μείγματος διαχείρισης με λιγότερο περιοριστικά μέτρα για να ρεύσει χρήμα στους επιχειρηματίες θα ωφελήσει το λαό. Και η γαλλική αστική τάξη, στον ανταγωνισμό της με την πιο ισχυρή γερμανική, προβάλει τη λογική της «ποσοτικής χαλάρωσης», της «λιγότερο αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας», της «λιγότερης λιτότητας και περισσότερης ανάπτυξης». Ομως επιμένει αυτά να γίνουν σε συμφωνία με τη Γερμανία και, ταυτόχρονα, αυτό δεν αναιρεί τα αντιλαϊκά μέτρα και τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται το γαλλικό κεφάλαιο για να ενισχύσει την ανταγωνιστική του θέση.

«Επαφή στενότερη από ποτέ»

Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του Γάλλου υπουργού Οικονομικών, Μισέλ Σαπέν, μετά από τη συνάντηση που είχε με τον Ελληνα ομόλογό του, Γ. Βαρουφάκη, την περασμένη Τρίτη. Είπε: «Δεν έχει νόημα να παίζει κανείς βάζοντας μια χώρα της Ευρωζώνης εναντίον της άλλης και ειδικά τη Γαλλία εναντίον της Γερμανίας, καθώς μια λύση που θα βοηθήσει την Ελλάδα θα γίνει μέσω μιας συμφωνίας μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας». Μάλιστα ο Σαπέν, μιλώντας στο «Ρόιτερς», εκτός από τα παραπάνω επισήμανε και ότι με το Γερμανό ομόλογό του, Βολφγκανγκ Σόιμπλε, δεν είχε ποτέ τόσο στενή επαφή όσο έχει σήμερα, «ώστε να αποφευχθούν παρεξηγήσεις ή εντάσεις». Και συμπλήρωσε: «Αυτά είναι πράγματα που πρέπει να εξηγήσουμε με φιλικό τρόπο και οι ελληνικές αρχές μπορούν να καταλάβουν».

Την περασμένη Τετάρτη, ανέλαβε ο ίδιος ο Γάλλος Πρόεδρος, Φρανσουά Ολάντ, να εξηγήσει ότι οι γαλλογερμανικές σχέσεις παραμένουν ισχυρές. Σε συνέντευξη εφ' όλης της ύλης που έδωσε, ανέφερε: «Δεν μπορεί να υπάρξει μια δυνατή Ευρώπη, χωρίς ένα σταθερό και ισχυρό δεσμό ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία».

Επιπλέον, πριν λίγες μέρες, την Παρασκευή 30 Γενάρη, ο Ολάντ βρέθηκε με τη Γερμανίδα καγκελάριο, Αγκελα Μέρκελ, σε ένα εστιατόριο κοντά στο κτίριο του Ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο, για να συζητήσουν κατ' ιδίαν, σε μια «άτυπη» συνάντηση, όπως μετέδωσαν τα ΜΜΕ, ζητήματα για το μέλλον και την οικονομία της Ευρώπης. Η συνάντηση είχε προγραμματιστεί να γίνει αρχές Γενάρη αλλά, μετά το μακελειό στο Παρίσι, αναβλήθηκε και έγινε την προπερασμένη Παρασκευή, με την παρουσία του σοσιαλδημοκράτη Γερμανού προέδρου της Ευρωβουλής, Μάρτιν Σουλτς.

Τα φειδωλά ρεπορτάζ που ασχολήθηκαν με τη συνάντηση επικαλέστηκαν εκπρόσωπο του Σουλτς που μίλησε για «ατμόσφαιρα πολύ φιλική και εποικοδομητική», εξηγώντας ότι οι δυο ηγέτες συζήτησαν για την «εμβάθυνση της γαλλο-γερμανικής φιλίας και της συνεργασίας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση».

Οι εχθροί των λαών έχουν μεγάλη «ευελιξία»

Από τα παραπάνω, φαίνεται ότι Παρίσι και Βερολίνο εξακολουθούν να συνεργάζονται στενά. Και αυτό «πατά» πάνω στις ίδιες τις ανάγκες που γεννά το γεγονός ότι οι δυο πλευρές συνυπάρχουν σε μια ενιαία συμμαχία την ΕΕ, την οποία και οι δύο ιεραρχούν (τουλάχιστον προς το παρόν) ως βασικό «εργαλείο» προώθησης των σχεδίων τους στις ευρωπαϊκές και παγκόσμιες αγορές, καταστολής και ενσωμάτωσης του εργατικού - λαϊκού κινήματος, τσακίσματος των εργατικών - λαϊκών αναγκών και κατακτήσεων, διαφύλαξης της εξουσίας των μονοπωλίων, ενίσχυσης της αρπακτικής ικανότητας των ευρωενωσιακών κεφαλαίων.

Εξάλλου, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι Γαλλία και Γερμανία αποτελούν τις δύο ισχυρότερες οικονομίες της Ευρώπης.

Ο υψηλός βαθμός αλληλεξάρτησης που συνδέει τα γαλλικά και τα γερμανικά μονοπώλια δεν καταργείται ούτε από «προθέσεις» ηγετών (όπως απλουστευτικά πολλοί προσπαθούν να παρουσιάσουν την οικονομική πολιτική μιας αστικής κυβέρνησης), ούτε και από «μεμονωμένες» εξελίξεις.

Αυτό δε σημαίνει, βέβαια, ότι δεν υπάρχουν ιδιαίτερα μονοπωλιακά συμφέροντα και σχέδια, που μπορεί ακόμα και να συγκρούονται ορισμένες φορές. Ομως, στο σημερινό ιμπεριαλιστικό στάδιο του καπιταλισμού, οι συμβιβασμοί και οι αντιθέσεις χαρακτηρίζουν πάντα τις σχέσεις ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όσο στενοί «εταίροι» και αν δηλώνουν ή όσο «άσπονδοι εχθροί» και αν εμφανίζονται.

Οταν μιλάμε για τις σχέσεις μεταξύ ιμπεριαλιστικών κέντρων, απλουστευτικές διαπιστώσεις του τύπου ... «τα βρήκαν» ή «τα σπάσανε» μπορούν να λειτουργήσουν πολύ παραπλανητικά για τους λαούς. «Θολώνουν» το πλαίσιο μέσα στο οποίο αναπτύσσονται οι σχέσεις των αντιπάλων τους, την «ευελιξία» που οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις έχουν να αναμορφώνουν τα αντιλαϊκά τους σχέδια και να προσαρμόζουν τις συμμαχίες τους, ανάλογα με τις συνθήκες που κάθε φορά επικρατούν σε οικονομικό αλλά και πολιτικό πεδίο.

Σήμερα, η ίδια η κρίση και οι δυσκολίες αντιμετώπισής της, οι διεργασίες στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό κάθε χώρας έχουν δημιουργήσει νέα δεδομένα. Ομως, για τους εργάτες, αυτά δεν ισοδυναμούν με κάτι ελπιδοφόρο. Ισα - ίσα. Δείχνουν τα περιθώρια που έχει το ιμπεριαλιστικό σύστημα να θωρακίζεται και να ανατροφοδοτεί την αγριότητα με την οποία ορμά στους λαούς.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ