Εγραψε χτες η «Εφημερίδα των Συντακτών»: «Πιστός στη "σκληρή" γραμμή της γερμανικής κυβέρνησης ήταν κατά τη συνάντησή του με τον Γ. Βαρουφάκη και ο Σοσιαλδημοκράτης αντικαγκελάριος και υπουργός Οικονομίας της Γερμανίας Ζίγκμαρ Γκάμπριελ. Αφησε στην άκρη την πολιτική του ταυτότητα. Ξέχασε ότι είναι Σοσιαλδημοκράτης». Δεν ξέρουμε αν η εφημερίδα, με την αναφορά «ξέχασε ότι είναι Σοσιαλδημοκράτης», στεναχωρήθηκε επειδή περίμενε τη γερμανική σοσιαλδημοκρατία φιλική στη συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ή πασχίζει να πει ότι χρειάζεται «νέα σοσιαλδημοκρατία», του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί η παλιά έγινε αντιλαϊκή. Η αλήθεια είναι ότι μάλλον η εφημερίδα ξέχασε σκοπίμως τι σημαίνει σοσιαλδημοκρατία, τι πλάτη έχει βάλει όλα αυτά τα χρόνια στη στήριξη της αντιλαϊκής πολιτικής, ξεγελώντας μάλιστα το λαό. Ομως, φαίνεται ότι λίγες διαφορές υπάρχουν ανάμεσα στην παλιά και τη νέα σοσιαλδημοκρατία, η οποία ακολουθεί ταχύτατα το δρόμο της πρώτης.

«Νομίζω ότι στο Νότο της Ευρώπης χρειαζόμαστε πρωθυπουργούς που θα υπερασπίζονται και θα προστατεύουν την εθνική κυριαρχία». Αυτά σημείωνε ο ηγέτης του ισπανικού «Ποδέμος», Πάμπλο Ιγκλέσιας, σε μήνυμα με το οποίο περιέγραφε ως εξής το δίλημμα των ελληνικών βουλευτικών εκλογών: Μέρκελ ή Τσίπρας.

Η αγωνία που εκφράζουν κόμματα όπως το «Ποδέμος» και ο ΣΥΡΙΖΑ για την «εθνική κυριαρχία» στοχεύει στην παραπλάνηση των λαϊκών στρωμάτων και τη στράτευσή τους στα σχέδια της μίας ή της άλλης μερίδας των μονοπωλίων. Γιατί αυτές οι δυνάμεις πίνουν νερό στο όνομα της ΕΕ, μέσα στην οποία πλευρές της «εθνικής κυριαρχίας» παραχωρούνται απλόχερα, στο όνομα της «ενιαίας οικογένειας», των «ενιαίων» επιδιώξεων που μοιράζονται τα ευρωενωσιακά κεφάλαια απέναντι στους ανταγωνιστές τους.

Εντός συνόρων, ζητούν υπεράσπιση της «εθνικής κυριαρχίας» για να αρπάξουν τη λαϊκή συναίνεση στις διαπραγματεύσεις για λογαριασμό του κεφαλαίου. Ομως, εκτός συνόρων, η «εθνική κυριαρχία» προσαρμόζεται κατάλληλα και γίνεται «λάστιχο» που τεντώνεται διαρκώς.

Τα λέμε αυτά γιατί, και στο όνομα της «εθνικής κυριαρχίας», θα πυκνώσουν το επόμενο διάστημα τα προσκλητήρια κινητοποίησης στο λαό, ώστε να δρα και να αγωνιά για λογαριασμό των αντιπάλων του και των συνεργατών τους.

Γράφει στο «Εθνος» ο Γ. Δελαστίκ, στέλεχος των ΝΑΡ - ΑΝΤΑΡΣΥΑ και διευθυντής της εφημερίδας τους «Πριν»: «Η Κεντροαριστερά της ΕΕ απειλείται από ...ΣΥΡΙΖίτιδα. Ανησυχία προκαλεί στο Βερολίνο η στάση των Βέλγων σοσιαλιστών που καλεί σε ενότητα με την Αριστερά για "μια άλλη Ευρώπη". Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ απειλεί την τρόικα και στην Ιρλανδία». Φαίνεται πως η κυβέρνηση βρήκε στην αυτοαποκαλούμενη «αντικαπιταλιστική αριστερά», έναν από τους καλύτερους προπαγανδιστές της. Τέτοιο λιβανωτό από την επομένη των εκλογών για μια κυβέρνηση που διαπραγματεύεται για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων εντός της ΕΕ και του ευρώ, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα το περίμενε. Ούτε κρυφή συνιστώσα του να είναι...

Για την «πρώτη μεταμνημονιακή Βουλή» έκανε λόγο η Ζωή Κωνσταντοπούλου, στην ομιλία της κατά την παραλαβή των καθηκόντων της. Πιασάρικη, μεν, η φράση αλλά η παρούσα Βουλή, όπως και η προηγούμενη, έχει να νομοθετήσει, σύμφωνα με την κυβέρνηση, για την καπιταλιστική ανάκαμψη, άρα για τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων. Οσο και αν βαφτίσεις μεταμνημονιακό ένα νόμο που εξασφαλίζει ανταγωνιστικότητα και ενισχύει τα κέρδη, αυτός θα είναι κόντρα στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Αλλωστε, το είπαν κιόλας. Σεβασμός στους κανόνες της ΕΕ, με τα μόνιμα μνημόνια και τους μηχανισμούς ελέγχου. Και ας «βαφτίζουν το κρέας ψάρι» για να θολώνουν τα νερά...