Μας ανάγκασαν, με τον πιστόλι στον κρόταφο και προκειμένου να μη χάσουμε τη δουλειά μας, να κάνουμε αιτήσεις σε θέσεις μακριά από τον τόπο κατοικίας μας, ουσιαστικά να ξεσπιτωθούμε σε άλλη πόλη. 85 συνάδελφοί μας δεν είχαν καν δικαίωμα να κάνουν αίτηση, σταμάτησαν να πληρώνονται από το Μάρτη του 2014 και οδηγούνται στην απόλυση. Μας ανάγκασαν να κάνουμε αίτηση για θέσεις άλλων υπουργείων, με ταυτόχρονο υποβιβασμό της κατηγορίας εκπαίδευσης (από ΠΕ σε ΤΕ), γεγονός που συνεπάγεται δραματική μείωση του μισθού μας και της σύνταξής μας.

Στην ίδια κατάσταση με εμάς βρίσκονται και άλλοι, χιλιάδες εργαζόμενοι, τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα.

Αποδείχτηκε ότι κανένας «σωτήρας», κυβερνητικός ή άλλος, δε θα μας λύσει το πρόβλημα. Κανένας βουλευτής ή άλλος παρατρεχάμενος κυβερνητικός δε θα σταθεί δίπλα μας. Ατομική λύση δεν υπάρχει.

Αύριο, την 1η του Νοέμβρη, διοργανώνεται ένα μεγάλο πανελλαδικό συλλαλητήριο, με αιχμή τα ζητήματα της ανεργίας και των απολύσεων. Ηδη, πάνω από 900 σωματεία έχουν πάρει αποφάσεις συμμετοχής, ανάμεσά τους, 22 ΕΛΜΕ και 15 Σύλλογοι Δασκάλων - Νηπιαγωγών. Αποτελεί μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να διαδηλώσουμε ΟΛΟΙ οι εργαζόμενοι ΜΑΖΙ, σαν μια γροθιά. Οι άνεργοι, οι απλήρωτοι, οι διαθέσιμοι. Αλλωστε, όλοι αντιμετωπίζουμε τις συνέπειες της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής, ενώ είναι γνωστό ότι η απόλυση στο δημόσιο τομέα, είναι άμεσα συνυφασμένη με τις διαθεσιμότητες.

Καλούμε, λοιπόν, κάθε συνάδελφό μας, κάθε διαθέσιμο εκπαιδευτικό να βρίσκεται εκεί, να ενώσουμε τη φωνή μας με όλους τους άλλους εργαζόμενους.

Αραγε ποιον εξυπηρετεί αυτή η στάση; Πότε είναι πιο δυνατή η φωνή των διαθέσιμων; Οταν είναι μόνοι τους ή όταν είναι ενωμένοι με τους υπόλοιπους εργαζόμενους που υποφέρουν, όταν είναι ενωμένοι στο δρόμο με εκατοντάδες συνδικάτα;

Δε γίνεται καμία προσπάθεια, για να συσπειρωθούμε όλοι οι διαθέσιμοι μαζί, για να ενωθούμε με τους συναδέλφους μας εκπαιδευτικούς στα σχολεία, με τους γονείς, με τους μαθητές, με τα υπόλοιπα συνδικάτα. Δε γίνεται καμία προσπάθεια να δούμε τον πραγματικό υπεύθυνο της διαθεσιμότητας - απόλυσής μας, που είναι στρατηγική της ΕΕ η υποβάθμιση της επαγγελματικής εκπαίδευσης, η μετατροπή της σε φτηνή κατάρτιση και δεξιότητες, η μετακίνηση των μαθητών των ΕΠΑΛ στα ΙΕΚ και τις ΣΕΚ (μη τυπική εκπαίδευση). Καταλήγουν να μιλάμε μόνο για το ΒενιζελοΣαμαρά, τον κακό Αρβανιτόπουλο, τον κακό Λοβέρδο και άλλα τέτοια.

Η τακτική αυτή έχει σαν αποτέλεσμα, από 500 άτομα που έπαιρναν μέρος στις δραστηριότητες της Συντονιστικής της Αθήνας, να έχουν μείνει τελικά μερικές δεκάδες. Ο υπόλοιπος κόσμος έχει πάει σπίτι του και ψάχνει ατομική διέξοδο. Πολλοί συνάδελφοι διαθέσιμοι αναρωτιούνται όλο και πιο συχνά τι συμβαίνει και τι πολιτικά παιχνίδια παίζονται στις πλάτες τους. Εκφυλίζονται κινητοποιήσεις, απογοητεύονται συνάδελφοι, καθώς η λαίλαπα που ζούμε δεν αντιμετωπίζεται μόνο με χάπενινγκ και καταλήψεις. Χρειάζεται και χιλιάδες κόσμο στο δρόμο, αποφασισμένο να παλέψει για το δίκιο του.