«Το Ποινικό Δίκαιο, αντίθετα με ό,τι συμβαίνει με το Εργατικό Δίκαιο, ενισχύεται. Ακόμη και όταν η ποινική νομοθεσία είναι επαρκής, προβάλλεται η ανάγκη αντιμετώπισης του οργανωμένου εγκλήματος που ανοίγει την πύλη εισόδου στις τυπικές μορφές αυταρχικού ποινικού ελέγχου, όπως το κυνήγι του φρονήματος, η υποχώρηση της αρχής της αναλογικότητας στη σχέση ευθύνης και ποινής, ο περιορισμός δικονομικών εγγυήσεων. Η περίπτωση της εξέτασης της γενετικής ταυτότητας (DNA) δίνει ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα κινδύνων, τόσο για το συνταγματικό δικαίωμα του πληροφοριακού αυτοκαθορισμού και της προστασίας της γενετικής ταυτότητας, όσο και για το τεκμήριο αθωότητας.

Στη Γερμανία έχει ήδη δρομολογηθεί νομοθετική πρωτοβουλία, με βάση την οποία στο μέλλον την ανάλυση της γενετικής ταυτότητας θα μπορεί να διατάσσει, όχι μόνο ο δικαστής, αλλά και ο εισαγγελέας και οι βοηθοί του.

Η διολίσθηση των κρατών προς το αυταρχικό ποινικό μοντέλο δεν είναι άσχετο με την κατάσταση των ανθρώπων και κυρίως με το γεγονός ότι η προϊούσα παγκοσμιοποίηση, με τη διεύρυνση των ανισοτήτων, κοινωνικών και περιφερειακών και την αύξηση της φτώχειας, της εκμετάλλευσης και του κοινωνικού αποκλεισμού, δημιουργεί στρατιές θυμάτων».