«Βάφτισαν το κρέας ψάρι» χτες οι επιχειρηματίες του ποδοσφαίρου. Σε μια πρωτοφανή επίδειξη ασυδοσίας, με νόμιμες διαδικασίες αποφάσισαν να παρανομήσουν. Με 22 ψήφους υπέρ και 10 κατά προτείνουν στην ΕΠΟ και την Πολιτεία την αναδιάρθρωση των κατηγοριών. Οσο για τις λεπτομέρειες και το διαδικαστικό εξουσιοδότησαν (κατά πλειοψηφία) το ΔΣ της ΕΠΑΕ να αποφασίσει.

Η συγκεκριμένη ενέργεια εκτός της ουσίας (θετική ή αρνητική για το άθλημα) έχει και άλλες, εξίσου αν όχι σημαντικότερες παραμέτρους. Βασικότερη, το αίσθημα εξαίρεσης από τη νομιμότητα και η λογική του... καπετανάτου που με κυβερνητική ευθύνη οι παράγοντες έχουν αναπτύξει. Χαρακτηριστική του όλου εγχειρήματος είναι η άποψη της ΑΕΚ (;) όπως εκφράστηκε από τον διευθύνοντα σύμβουλό της Νίκο Στράτο. «Η ΑΕΚ δε θα σεβαστεί την απόφαση που είχε πάρει πριν δυο χρόνια, τάσσεται υπέρ της αναδιάρθρωσης. Θέλει να παρατηρήσει όμως ότι η απόφαση που θα παρθεί είναι παράτυπη γιατί αντίκειται στον ΚΑΠ και την προκήρυξη πρωταθλήματος. Και παράνομη γιατί αντίκειται στο άρθρο 131 παρ. 3 του νόμου 2725...»! Δε σταμάτησαν ούτε μπροστά στη νομική επισήμανση πως «η προκήρυξη αποτελεί σύμβαση προσχωρήσεως για να αλλάξει μεσούσης της περιόδου απαιτείται ομοφωνία» αλλιώς μπορεί ο καθένας να καταθέσει αγωγή ζητώντας αποζημιώσεις. Κατανοείται λοιπόν, αφού συνειδητά οι ποδοσφαιροπαράγοντες καταπατούν νόμους και κανονισμούς, προκειμένου να εξασφαλίσουν το ίδιον συμφέρον, πόσο υπολογίζουν απόψεις περί απόφασης που βάζει «ταφόπλακα στην ίδια την αμφιλεγόμενη αξιοπιστία». Τις συνθήκες... ξέφραγου αμπελιού υπό τις οποίες λειτουργεί το επαγγελματικό ποδόσφαιρο με την ανοχή αν όχι τη στήριξη της κυβέρνησης, αναδεικνύει ένα ακόμα γεγονός. Η επίσημη παραδοχή από το προεδρείο της ΕΠΑΕ, μετά από καταγγελία του Αχιλλέα Μπέου, ότι έχουν σφραγιστεί ακάλυπτες επιταγές και ότι το χρέος της Λίγκας αγγίζει τα έξι δισ. δρχ... Και όλα αυτά την ώρα που το κράτος... υποτίθεται ότι κάνει αυστηρούς ελέγχους, εξαγγέλλει σε υψηλούς τόνος διαφάνεια και ισονομία και ζητάει από τους εργαζόμενους «για το καλό της χώρας» να σφίξουν κι άλλο το ζωνάρι.