Φυσικά ο χαρακτήρας της κεντροαριστεράς δεν είναι ιταλικό «φρούτο», αλλά πανευρωπαϊκό. Αυτό το πολιτικό μόρφωμα, το συνονθύλευμα της παντελώς πλέον εξωνημένης σοσιαλδημοκρατίας με ό,τι απέμεινε ως «αριστερό κερασάκι» από τον «ευρωκομμουνισμό», αποτελεί βασικό διαχειριστή των πολιτικών υποθέσεων της ολιγαρχίας. Μάλιστα, είναι τέτοια η λειτουργία της κεντροαριστεράς, που όλη η ευρωπαϊκή Δεξιά «παραπονιέται» ότι της κλέβει την πολιτική...

***

Δεν είναι της ώρας να θυμίσουμε ότι επί Πλαστήρα ο Πιουριφόι κυβερνούσε ή ότι ο Πλαστήρας εκτέλεσε τον Μπελογιάννη. Είναι, όμως, η κατάλληλη ώρα να δούμε τι κρύβεται πίσω από τις «κλάψες» όσων λένε: Οπως ο Μπερτινότι και η Κομμουνιστική Επανίδρυση «έφεραν» στην Ιταλία τον Μπερλουσκόνι, επειδή δε συνεργάστηκαν με την εκεί κεντροαριστερά, έτσι και στην Ελλάδα, η Αριστερά, εφόσον δε συνεργαστεί με το Σημίτη και το ΠΑΣΟΚ, θα φέρει τη Δεξιά!

Η πρότασή τους με δυο λόγια έχει ως εξής: Το νόμισμα έχει δυο όψεις. Στη μία όψη γράφει: «Τρομονόμος», «Ασφαλιστικό», «ΝΑΤΟ», «ευρω-λιτότητα», «δίκες στους αγρότες και στους μαθητές», «υπεράσπιση των λευκών κελιών της Τουρκίας» κλπ., κλπ. Ε, όποιος είναι αριστερός, πρέπει να διαλέξει αυτή την όψη, για να μην έρθει η... Δεξιά! Ετσι κάνουν οι «αριστεροί», λέει ο Πρετεντέρης...

***

Πέραν των «αριστερών»... πρετεντερικού τύπου, την ίδια θεωρία διακονούν και οι κύριοι του «καλού ΠΑΣΟΚ» (τόσο «καλό» που πριν από τους μαθητές έδερνε τους συνταξιούχους και που πριν τα «κότερα» κούρνιαζε στα «νέα τζάκια»...).

Στο ίδιο «δίλημμα», με παραλλαγές βέβαια, επενδύουν και διάφοροι άλλοι «αριστεροί». Για τους τελευταίους, η καλύτερη απόδειξη ότι αποτελούν το δεκανίκι του «μονόδρομου» είναι ότι γεννούν και συντηρούν αυταπάτες περί της «στροφής»(!) της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ. Μιλούν για «αλλαγή» πολιτικής που θα είναι τόσο «προοδευτική», όσο η πρόταση του ΣΥΝ για τη νομιμοποίηση των ναρκωτικών ή η πρόταση Κωνσταντόπουλου για αποστολή Ελλήνων στρατιωτών και στα Σκόπια...

***