Γι' αυτό έχουν «φαγωθεί» να δουν τον Σλ. Μιλόσεβιτς και ανθρώπους της διοίκησής του, παραδομένους στο ΝΑΤΟικό δικαστήριο, που κατ' ευφημισμόν το λένε «Διεθνές Δικαστήριο» της Χάγης. Αν στοιχειωδώς ανταποκρινόταν στους ρόλους που διακηρύσσει, για να κρύβει τα αληθινά του αφεντικά, δεν μπορεί, όλο και κάτι θα είχε ακούσει για τα τόσα εγκλήματα αυτών των αφεντικών.
Εκείνων, που, για να δρομολογήσουν τη λεγόμενη «Νέα Τάξη» στα Βαλκάνια, δε δίστασαν να προκαλέσουν τον αιματηρό πόλεμο. Να σφαγιάσουν αμάχους και αθώα παιδιά. Να καταστρέψουν τον πλουτοπαραγωγικό πλούτο της χώρας και το περιβάλλον. Να εγκατασταθούν με το «έτσι θέλω» στο έδαφος μιας ανεξάρτητης χώρας, για να επιβάλουν καινούριες μορφές έντασης για ολόκληρη την περιοχή.
Ποιος ξεχνάει την επιμονή της μαντάμ Κάρλα ντελ Πόντε και των παρατρεχάμενών της, που μέσα στην κίνηση της ανατροπής Μιλόσεβιτς διεκδικούσαν την παράδοσή του, μη υπολογίζοντας ίσως και εσωτερικές ισορροπίες, που οι ίδιοι οι ιμπεριαλιστές ήθελαν να επιβάλουν; `Η, μήπως, επειδή ακριβώς είχαν από την αρχή κατά νου αυτές τις ισορροπίες, ήθελαν να δείξουν ποιος έχει πραγματικά την εξουσία και ποιος είναι το αληθινό αφεντικό; Οπως και να έχει η υπόθεση, είναι ποτέ δυνατό να ανατεθεί διαδικασία δικαστηρίου σε ανθρώπους, που φανερά επιτελούν τέτοιες ιμπεριαλιστικές αποστολές;
Ολα, λοιπόν, συνηγορούν πως δεν τους φτάνει η ανατροπή που σχεδίασαν και επέβαλαν, πατώντας στα πτώματα που οι ίδιοι δημιούργησαν. Δεν τους φτάνουν «τα κάρβουνα» που κρατούν αναμμένα σε ολόκληρη την περιοχή. Θέλουν να σβήσει ακόμα και στη σκέψη κάθε αντίσταση στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Θέλουν να ταπεινώσουν ακόμα και την ιδέα της εθνικής κυριαρχίας. Κάνουν ό,τι κάνουν «φανερά», όχι γιατί δεν μπορούν να κρύψουν τις αληθινές τους προθέσεις ή γιατί δεν έχουν τα μέσα, αλλά ακριβώς γιατί θέλουν να τρομοκρατήσουν και με αυτόν τον τρόπο τους λαούς.