Από τα στοιχεία που παρουσίασε στους επισκέπτες για την Βάσω Κατράκη η Εύα Μελά, αντιγράφουμε:

Αν θέλαμε να ταξινομήσουμε σε ενότητες τη δουλειά της, θα πρέπει να μιλήσουμε και για ένα μεγάλο εικονογραφικό έργο που έκανε και το οποίο βρίσκεται σκορπισμένο σε εφημερίδες, περιοδικά και βιβλία που κυρίως έχουν αγωνιστικό περιεχόμενο. Που εικονογραφούν κείμενα ιστορικά και ποιητικά. Αξιοσημείωτο απ' αυτή τη δουλειά είναι τα ιστορικά πορτρέτα της.

Εχει ασχοληθεί με σειρά χαρακτικών, ξυλογραφιών χρωματιστών, στις οποίες ξυλογραφίες η Βάσω Κατράκη είχε δώσει μια μοναδική ερμηνεία του τοπίου του Μεσολογγίου και της εσωτερικότητάς του. Την ίδια εποχή δημιουργεί τα πορτρέτα νέων κοριτσιών, έργα που είναι πιο κοντά σε μια τοιχογραφική αντίληψη. Υπάρχει μια μεγάλη ενότητα - αναφορά σε ψαράδες χωρικούς και γειτονιές. Αποτελούν πολυπρόσωπες συνθέσεις βγαλμένες από κοινά ελληνικά βιώματα. Σ' αυτές τις συνθέσεις στο ξεκίνημα της ζωγραφικής της πορείας η Βάσω Κατράκη αναφέρεται περισσότερο στη ζωή του τόπου της, του Μεσολογγίου, και επιστρέφει σε αυτά ξανά με πιο λιτή και συγχρόνως μνημειακή απόδοση. Τα έργα αυτά προέρχονται από τον κόσμο των ανθρώπων του μόχθου, της γης και αναφέρονται στη σχέση του ανθρώπου με τη φύση.

Μια ενότητα έργων χαρακτικής σε ξύλο, που προμηνούν το πέρασμά της στην πέτρα. Με τη δύναμη και την ελευθερία που της πρόσφερε αυτή η νέα τεχνική στην πέτρα, δημιουργεί, βάζοντας στη δουλειά της συμβολικά άλογα, Ικαρους. Ακόμα κάνει συνθέσεις με ανθρώπινες φιγούρες , ανθρώπους - κορμούς. Η σειρά αυτή ξεκινά από το δάσος. Δέντρα και άνθρωποι. Η Ελένη Βακαλό είπε για την Βάσω Κατράκη ότι ερμηνεύει το ηρωικό σε ανθρώπινο.

Τέλος, ξεχωρίζουμε μέσα σε μια σειρά έργων, συνθέσεων και αφιερωμάτων, αναφορές μνήμης και μνημεία, αφιερωμένα σε γεγονότα της αντίστασης στη δικτατορία . Αυτά τα έργα γίνονται αμέσως μετά τη μεταπολίτευση. Εργα μνημειακά. Τα τελευταία της έργα, οι καθήμενες γυναίκες, μορφές που σωματοποιούν την πέτρα.

Ο κριτικός Τέχνης Κ. Σταυρόπουλος γράφει για την Β. Κατράκη: «Η δουλειά της στην πέτρα απελευθέρωσε το μέγεθος της χαρακτικής, βγάζοντάς την από την ομηρία της τυπογραφίας και της διαφήμισης. Η Β. Κατράκη αυτονόμησε αισθητικά το χαρακτικό ανάτυπο και το έκανε μοναδικό έργο τέχνης. Κι από αυτά τα σημεία προχώρησε στη μεγαλύτερη δυνατή αφαίρεση, χωρίς ποτέ να φτάσει στην απόλυτη γραφή της ανεικονικής τέχνης του Καντίνσκι και του Γ. Σπυρόπουλου. Τα χαρακτικά στην πέτρα περικλείουν το θάρρος των ιδεών της. Αυτή η πέτρα τής έβγαλε και μια ματιέρα. Ματιέρα που ήταν συστατικό στοιχείο της έκφρασής της και όχι διακοσμητικό».

Το έργο της Βάσως Κατράκη θυμίζει την κυκλαδική τέχνη. Δανείστηκε απ' αυτή την τέχνη τη μερική αφαίρεση, που λειτουργεί έξω από τα εφήμερα κινήματα Τέχνης με ημερομηνία λήξης. Τη σχέση του έργου τέχνης της με την κυκλαδική τέχνη την κατέκτησε αφήνοντας τη χαρακτική στο παραδοσιακό ξύλο και περνώντας στο σκληρό υλικό, την πέτρα. Ετσι της δόθηκε η ευκαιρία να υιοθετήσει στην τέχνη της τη μερική αφαίρεση και ν' απελευθερώσει τον εικαστικό λόγο της χαρακτικής τέχνης.