Καθώς γήινα σκάφη φτάνουν στις εσχατιές του ηλιακού συστήματος, τεράστιες εκτάσεις παραμένουν ανεξευρεύνητες στον πλανήτη Γη. Το πρόβλημα είναι ότι βρίσκονται στο απόλυτο σκοτάδι, κάτω από τεράστιους όγκους νερού και γι' αυτό δεν είναι λιγότερο εχθρικές προς τον άνθρωπο από τις συνθήκες του διαστημικού κενού. Πρόκειται για τις τάφρους στο βυθό ωκεανών, τις αβύσσους της ζώνης του Αδη, όπως τις ονομάζουν οι ωκεανολόγοι. Οι τάφροι αυτές είναι σαν χαράδρες στον ήδη βαθύ βυθό, που το χαμηλότερο σημείο τους μπορεί να βρίσκεται 10.000 μέτρα και πλέον κάτω από την επιφάνεια, δηλαδή όσο είναι το ύψος του Εβερεστ και ένα αρκετά ψηλό βουνό επιπλέον. Η βαθύτερη τέτοια χαράδρα βρίσκεται στον Ειρηνικό...