Η νίκη του Σίλβιο Μπερλουσκόνι και των συμμάχων του (της αποσχιστικής «Λέγκας του Βορρά» και των μεταλλαγμένων νεοφασιστών του Φίνι) στις ιταλικές εκλογές ήταν το αντικείμενο μια εκτεταμένης συζήτησης αυτή τη βδομάδα για το μέλλον της Ιταλίας. Το πρώτο που θα είχε να παρατηρήσει κανείς είναι το υποκριτικό ενδιαφέρον της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η οποία εμφανίστηκε να ανησυχεί για το εκλογικό αποτέλεσμα, για τις «δημοκρατικές αρχές» της ΕΕ και την άνοδο των εθνικιστικών και νεοφασιστικών δυνάμεων στα κράτη - μέλη της. Φυσικά, αυτά τα φαινόμενα επωάζονται στους κόλπους της πολιτικής της ΕΕ, με την ενοχοποίηση των μεταναστών, τη στρατιωτικοποίηση, την εφαρμογή μια πολιτικής ανεργίας και εξαθλίωσης, μιας πολιτικής επεμβάσεων.

Η νίκη Μπερλουσκόνι σηματοδοτεί από την άλλη μια αντιδραστική στροφή στην Ιταλία. Ωστόσο αυτή η εξέλιξη χρησιμοποίησε ως εφαλτήριο την πολιτική της «Κεντροαριστεράς» που προκάλεσε τη μαζική δυσαρέσκεια και την υποβάθμιση της ζωής εκατομμυρίων εργαζομένων με τις νεοφιλελεύθερες επιλογές της.

Ο ίδιος, ο μεγιστάνας των Μέσων ενημέρωσης της Ιταλίας, δήλωσε ότι θα αντιμετωπίσει τη χώρα ως «Ανώνυμη Εταιρία» και θα εφαρμόσει σε κρατικό επίπεδο τις μεθόδους που χρησιμοποίησε στις επιχειρήσεις του. Δεν παύει τέλος να διακηρύσσει το θαυμασμό του για την πολιτική της Μάργκαρετ Θάτσερ.

Το βέβαιο είναι ότι πέρα από τα δημαγωγικά συνθήματα για τη μείωση της φορολογίας και τη δημιουργία θέσεων εργασίας, οι Ιταλοί εργαζόμενοι θα αντιμετωπίσουν μια σκληρή επίθεση όχι μόνο στο εισόδημα, αλλά και στα δικαιώματά τους στον εργασιακό τομέα και την Κοινωνική Ασφάλιση.