Ποιο ρόλο θα παίζει το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα όπως το ονειρεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ; Η «Αυγή», πριν λίγες ημέρες (27/4/2014), δημοσίευσε συνέντευξη του γενικού γραμματέα των Εργατικών Επιτροπών της Ισπανίας, Ιγκνάθιο Τόξο, που φανερώνει το τι κίνημα θέλουν και στην εξυπηρέτηση ποιας πολιτικής γραμμής το εντάσσουν. Στην προκειμένη περίπτωση, ο γγ των Εργατικών Επιτροπών δείχνει ότι στηρίζει μια συγκεκριμένη γραμμή διαχείρισης για την ΕΕ, καλώντας την εργατική τάξη σε πολιτική λύση εχθρική για την ίδια και τα συμφέροντά της. Την καλεί σε αγώνα κάτω από ξένη σημαία, υποχρεώνοντάς την να υποταχθεί στον εκμεταλλευτή της. Λέει χαρακτηριστικά: «Χωρίς ένα κοινό σχέδιο, χωρίς αλληλεγγύη, χωρίς έναν ισχυρό κοινωνικό πυλώνα και χωρίς δημοκρατία δεν υπάρχει κανένα μέλλον για την Ευρώπη. Πάνω σε αυτές τις βάσεις είναι αναγκαίο να διαμορφώσουμε μια πρόταση για την "πολιτική ανοικοδόμηση της Ευρώπης" και να εργαστούμε για να δημιουργήσουμε νέα εργαλεία για αυτό, συμπεριλαμβανομένης της σύγκλισης μιας Ευρωπαϊκής Συνταγματικής Συνέλευσης». Προβάλλει - γι' αυτό και είναι επικίνδυνη γραμμή - τη δυνατότητα εφαρμογής πολιτικής που θα ικανοποιεί μονοπώλια και λαό, τη λογική ότι η οικονομία δεν είναι οικονομία των καπιταλιστών αλλά ουδέτερη και μπορεί να γίνει ταυτόχρονα οικονομία και των καπιταλιστών και των λαών.

Λέει σε άλλο σημείο της συνέντευξης: «Με ύφεση ή πολύ ασθενή ανάπτυξη δεν μπορεί να μειωθεί το δημόσιο έλλειμμα και το χρέος, αφού μειώνονται τα έσοδα του κράτους. Αυτό συμβαίνει στην Ισπανία, την Ελλάδα και την Πορτογαλία. Αποτελεί την πιο ξεκάθαρη απόδειξη της αποτυχίας της τρόικας. Για να εξισορροπηθούν τα δημόσια οικονομικά και να μειωθεί το χρέος πρέπει να έχουμε ανάπτυξη και να δημιουργήσουμε ποιοτική απασχόληση». Ποια είναι η δράση και οι προτάσεις των συνδικάτων που εκπροσωπεί για την ανάπτυξη; Λέει στην ίδια συνέντευξη: «Καταθέσαμε σε όλες τις κυβερνήσεις και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς τις θέσεις της CES (σ.σ. η εργοδοτική Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων) για να βγούμε από την κρίση και να δημιουργηθεί μια νέα πολιτική πορεία για την Ευρώπη. Συμπεριλαμβανομένων ενός "νέου ευρωπαϊκού κοινωνικού συμβολαίου" και ενός φιλόδοξου και πολύ καλά στοιχειοθετημένου Ευρωπαϊκού Σχεδίου Επενδύσεων για να βγούμε από την κρίση, με τη δημιουργία 11 εκατομμυρίων θέσεων εργασίας και για να αλλάξουμε το παραγωγικό μας μοντέλο με ετήσιες επενδύσεις για την επόμενη 10ετία που να φτάνουν στο 2% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ, δηλαδή στα 250 δισ. ευρώ. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ο νέος Γάλλος υπουργός Οικονομικών Μοντεμπούρ υπερασπίζεται το σχέδιο της CES». Δηλαδή γραμμή ταξικής συνεργασίας για καπιταλιστικές επενδύσεις. Αποδεικνύουν, μάλιστα, ότι είναι τόσο ένθερμοι υποστηριχτές της καπιταλιστικής ανάπτυξης που κατάφεραν να πείσουν και το Γάλλο υπουργό Οικονομικών! Με τέτοια γραμμή όχι μόνο δεν μπορεί να ηγηθεί του αγώνα των εργατών σε ταξική κατεύθυνση αλλά αποτελεί μοχλό ταξικού-πολιτικού αφοπλισμού τους.

Σε αυτήν τη συνέντευξη στην «Αυγή», ο αναγνώστης βρίσκει ατόφια τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ. Απ' αυτήν μπορεί και να κατανοήσει τι εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ. Εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα με δράση υπέρ των μεγαλοεπιχειρηματιών, υπεράσπισης του καπιταλιστικού συστήματος, υπεράσπισης της ΕΕ των μονοπωλίων, με θεμέλιο την ταξική συνεργασία. Να πώς βλέπουν το νέο, το δικό τους κυβερνητικό συνδικαλισμό. Αυτόν που θα στηρίξει την κυβερνητική εναλλαγή και στη συνέχεια θα γίνει στήριγμα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται βεβαίως για ένα συνδικαλιστικό κίνημα που θα αναπαράγει όλα τα σάπια χαρακτηριστικά των σημερινών συνδικαλιστικών ηγεσιών με βασικό στοιχείο την προδοσία των εργατικών συμφερόντων. Πρόκειται δηλαδή για μια γραμμή αποδυνάμωσης του εργατικού κινήματος. Το ζήτημα αυτό θα πρέπει να γίνει κριτήριο ψήφου και στις ερχόμενες εκλογές του Μάη, ενισχύοντας το ΚΚΕ.