Ο πιο καλός ΚΚΕδολόγος είναι αυτός που έχει ζήσει το ΚΚΕ απο μέσα, αυτός μπορεί να ασκήσει τον αντιΚΚΕδισμό καλύτερα απ' όλους. Πρώτον, γιατί η θητεία του στο Κόμμα του «δίνει κύρος», αφού, παρόλο που έφυγε, «νοιάζεται» όλους αυτούς τους αγνούς αγωνιστές που - παραστρατημένοι - συνεχίζουν να το υποστηρίζουν, τους καταλαβαίνει... Δεύτερον, γιατί ξέρει πολύ καλά το πώς να παίξει με το συναίσθημα, τις αντιλήψεις εργαζομένων που συστρατεύονται, ψηφίζουν ή ακολουθούν το ΚΚΕ. Τέτοιο ρόλο προφανώς διεκδικεί για τον εαυτό του ο Στ. Σταυρόπουλος...

Αλλη πλευρά είναι η χυδαία διαστρέβλωση των θέσεων του ΚΚΕ. Για παράδειγμα, ο αρθρογράφος λέει ότι το ΚΚΕ κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ για ΠΑΣΟΚοποίηση, γιατί τον ψηφίζουν οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ και αναρωτιέται - προφανώς βλακωδώς - αν ψήφιζαν ΚΚΕ τότε θα ΠΑΣΟΚοποιούνταν το ΚΚΕ;; Πού, αλήθεια, βρήκε αυτήν την άποψη ο κ. Σταυρόπουλος; Προφανώς την κατασκεύασε γιατί έτσι τον βολεύει. Γιατί προφανώς δεν τον βολεύει να απαντήσει για το ρόλο των διάφορων Κοτσακάδων, Τσουκαλάδων, Μιχελογιαννάκηδων, Μητρόπουλων, κ.ά., που τα προηγούμενα χρόνια στήριξαν το ΠΑΣΟΚ σε όλες του τις εκφράσεις, δοκιμασμένων στην προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής και σήμερα κατοικοεδρεύουν, και μάλιστα ως τάση, στον ΣΥΡΙΖΑ. Τι δουλειά έχουν όλοι αυτοί με τους απλούς εργαζόμενους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ; Επίσης, δεν τον βολεύει να απαντήσει για την πορεία πλήρους σοσιαλδημοκρατικοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ (εμείς βεβαίως δεν είχαμε ποτέ αυταπάτες για το αντίθετο), τη μετατροπή του σε ένα καθαρόαιμο αστικό κόμμα που διεκδικεί τη θέση που είχε το ΠΑΣΟΚ και, μάλιστα, όχι το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 1970, που πέταγε και κάνα «έξω απ' την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ», αλλά το ΠΑΣΟΚ των επόμενων δεκαετιών. Σοσιαλδημοκρατικοποίηση που είναι φανερή βήμα το βήμα στις θέσεις του. Αν δεν τις ξέρετε κ. Σταυρόπουλε καθίστε να τις μελετήσετε...

Λέει ακόμα ο κ. Στάθης ότι το ΚΚΕ δε θέλει οι ψηφοφόροι του να συμπαραταχθούν με τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, των ΑΝΕΛ της Λαϊκής Δεξιάς κλπ. Πού πάλι το είδε αυτό ο κ. Σταυρόπουλος; Φυσικά πουθενά και αυτό βγαλμένο απ' το μυαλό του. Τη στιγμή μάλιστα που το ΚΚΕ παλεύει για την ενότητα, τη συμμαχία των εργατών, των φτωχών αυταπασχολούμενων, των φτωχών αγροτών, των γυναικών της νεολαίας, μια συμμαχία σε κοινωνική βάση, ανεξάρτητα από πολιτικές καταγωγές και αυτοπροσδιορισμούς (αριστερός, δεξιός, κεντρώος κλπ.). Συμμαχία που βάζει στο στόχαστρο τα μονοπώλια και το κεφάλαιο που είναι οι πραγματικοί εχθροί των εργαζομένων. Πώς εκφράζεται σήμερα αυτή η προσπάθεια; Με την κοινή δράση εργατικών σωματείων, αγροτικών συλλόγων, συλλόγων αυταπασχολουμένων, γυναικείων συλλόγων, της δράσης του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΥ, της ΠΑΣΕΒΕ κλπ. Εκφράζεται όμως και με τη συμμετοχή στο ευρωψηφοδέλτιό του, στα ψηφοδέλτιά του στους δήμους και τις περιφέρειες δεκάδων εργαζομένων, φτωχών αγροτών, γυναικών, αυταπασχολουμένων που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ, ακόμα και τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι τυχάρπαστοι αλλά αγωνιστές που έχουν δώσει αγώνες σκληρούς, που συμπορεύτηκαν σε κοινή δράση με τους κομμουνιστές στο κίνημα, στα σωματεία, τους αγροτικούς συλλόγους, στα πανεπιστήμια, συνεργαζόμενοι από το χώρο των απόστρατων των ενόπλων δυνάμεων, των σωμάτων ασφαλείας, που όρθωσαν το ανάστημά τους για την υπεράσπιση της λαϊκής κυριαρχίας, της πατρίδας των εργαζομένων, ενάντια στη βία και την καταστολή και σήμερα συνεργάζονται μαζί τους. Ολους αυτούς λοιπόν «προπηλάκιζε» ο κ. Στάθης, για να υπερασπίσει τη νέα σοσιαλδημοκρατική εκδοχή του κατεστημένου.

Πού καταλήγει το σκεπτικό του κ. Στάθη; Οτι όποιος δεν είναι με τον ΣΥΡΙΖΑ, όποιος του ασκεί κριτική, όποιος καλεί τους εργαζόμενους να δουν καθαρά ότι ο αντίπαλός τους είναι το κεφάλαιο, τα μονοπώλια, η ΕΕ και με βάση αυτό να κρίνουν τα πολιτικά κόμματα, όποιος προειδοποιεί ότι δεν πρέπει να ξαναπέσει σε αυταπάτες για δήθεν φιλολαϊκές λύσεις με ανέγγιχτα τα μονοπώλια και την εξουσία τους, την ΕΕ ... αυτός παίζει το παιχνίδι της ΝΔ. Ωραία λογική! Και αυτή άλλωστε είναι γνώριμη από παλιά, ανάλογη με τη λογική «ψηφίστε ΠΑΣΟΚ για να φύγει» ή «για να μην ξανάρθει η δεξιά, η επάρατος, το σκότος» κλπ. Λογικές που οι εργαζόμενοι τις πλήρωσαν - και τις πληρώνουν ακόμα - πολύ ακριβά...

Ποιο ρόλο θα παίζει το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα όπως το ονειρεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ; Η «Αυγή», πριν λίγες ημέρες (27/4/2014), δημοσίευσε συνέντευξη του γενικού γραμματέα των Εργατικών Επιτροπών της Ισπανίας, Ιγκνάθιο Τόξο, που φανερώνει το τι κίνημα θέλουν και στην εξυπηρέτηση ποιας πολιτικής γραμμής το εντάσσουν. Στην προκειμένη περίπτωση, ο γγ των Εργατικών Επιτροπών δείχνει ότι στηρίζει μια συγκεκριμένη γραμμή διαχείρισης για την ΕΕ, καλώντας την εργατική τάξη σε πολιτική λύση εχθρική για την ίδια και τα συμφέροντά της. Την καλεί σε αγώνα κάτω από ξένη σημαία, υποχρεώνοντάς την να υποταχθεί στον εκμεταλλευτή της. Λέει χαρακτηριστικά: «Χωρίς ένα κοινό σχέδιο, χωρίς αλληλεγγύη, χωρίς έναν ισχυρό κοινωνικό πυλώνα και χωρίς δημοκρατία δεν υπάρχει κανένα μέλλον για την Ευρώπη. Πάνω σε αυτές τις βάσεις είναι αναγκαίο να διαμορφώσουμε μια πρόταση για την "πολιτική ανοικοδόμηση της Ευρώπης" και να εργαστούμε για να δημιουργήσουμε νέα εργαλεία για αυτό, συμπεριλαμβανομένης της σύγκλισης μιας Ευρωπαϊκής Συνταγματικής Συνέλευσης». Προβάλλει - γι' αυτό και είναι επικίνδυνη γραμμή - τη δυνατότητα εφαρμογής πολιτικής που θα ικανοποιεί μονοπώλια και λαό, τη λογική ότι η οικονομία δεν είναι οικονομία των καπιταλιστών αλλά ουδέτερη και μπορεί να γίνει ταυτόχρονα οικονομία και των καπιταλιστών και των λαών.

Λέει σε άλλο σημείο της συνέντευξης: «Με ύφεση ή πολύ ασθενή ανάπτυξη δεν μπορεί να μειωθεί το δημόσιο έλλειμμα και το χρέος, αφού μειώνονται τα έσοδα του κράτους. Αυτό συμβαίνει στην Ισπανία, την Ελλάδα και την Πορτογαλία. Αποτελεί την πιο ξεκάθαρη απόδειξη της αποτυχίας της τρόικας. Για να εξισορροπηθούν τα δημόσια οικονομικά και να μειωθεί το χρέος πρέπει να έχουμε ανάπτυξη και να δημιουργήσουμε ποιοτική απασχόληση». Ποια είναι η δράση και οι προτάσεις των συνδικάτων που εκπροσωπεί για την ανάπτυξη; Λέει στην ίδια συνέντευξη: «Καταθέσαμε σε όλες τις κυβερνήσεις και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς τις θέσεις της CES (σ.σ. η εργοδοτική Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων) για να βγούμε από την κρίση και να δημιουργηθεί μια νέα πολιτική πορεία για την Ευρώπη. Συμπεριλαμβανομένων ενός "νέου ευρωπαϊκού κοινωνικού συμβολαίου" και ενός φιλόδοξου και πολύ καλά στοιχειοθετημένου Ευρωπαϊκού Σχεδίου Επενδύσεων για να βγούμε από την κρίση, με τη δημιουργία 11 εκατομμυρίων θέσεων εργασίας και για να αλλάξουμε το παραγωγικό μας μοντέλο με ετήσιες επενδύσεις για την επόμενη 10ετία που να φτάνουν στο 2% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ, δηλαδή στα 250 δισ. ευρώ. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ο νέος Γάλλος υπουργός Οικονομικών Μοντεμπούρ υπερασπίζεται το σχέδιο της CES». Δηλαδή γραμμή ταξικής συνεργασίας για καπιταλιστικές επενδύσεις. Αποδεικνύουν, μάλιστα, ότι είναι τόσο ένθερμοι υποστηριχτές της καπιταλιστικής ανάπτυξης που κατάφεραν να πείσουν και το Γάλλο υπουργό Οικονομικών! Με τέτοια γραμμή όχι μόνο δεν μπορεί να ηγηθεί του αγώνα των εργατών σε ταξική κατεύθυνση αλλά αποτελεί μοχλό ταξικού-πολιτικού αφοπλισμού τους.

Σε αυτήν τη συνέντευξη στην «Αυγή», ο αναγνώστης βρίσκει ατόφια τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ. Απ' αυτήν μπορεί και να κατανοήσει τι εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ. Εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα με δράση υπέρ των μεγαλοεπιχειρηματιών, υπεράσπισης του καπιταλιστικού συστήματος, υπεράσπισης της ΕΕ των μονοπωλίων, με θεμέλιο την ταξική συνεργασία. Να πώς βλέπουν το νέο, το δικό τους κυβερνητικό συνδικαλισμό. Αυτόν που θα στηρίξει την κυβερνητική εναλλαγή και στη συνέχεια θα γίνει στήριγμα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται βεβαίως για ένα συνδικαλιστικό κίνημα που θα αναπαράγει όλα τα σάπια χαρακτηριστικά των σημερινών συνδικαλιστικών ηγεσιών με βασικό στοιχείο την προδοσία των εργατικών συμφερόντων. Πρόκειται δηλαδή για μια γραμμή αποδυνάμωσης του εργατικού κινήματος. Το ζήτημα αυτό θα πρέπει να γίνει κριτήριο ψήφου και στις ερχόμενες εκλογές του Μάη, ενισχύοντας το ΚΚΕ.