«Εξω από την ΕΕ και με τον πλούτο στα χέρια του λαού, οι γυναίκες αγωνιζόμαστε και κατακτάμε τα σύγχρονα δικαιώματά μας»: Με αιχμή το σύνθημα αυτό, θα τιμήσει η ΟΓΕ φέτος την 8η Μάρτη, από κοινού με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΠΑΣΥ και του ΜΑΣ. Οι κοινές πρωτοβουλίες που σχεδιάζονται αφορούν τόσο τις κεντρικές εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις σε μεγάλες πόλεις, όσο και τις εξορμήσεις και περιοδείες σε χώρους δουλειάς, σχολεία και σχολές. Ηδη έχει αποφασιστεί η κεντρική συγκέντρωση στην Αθήνα να γίνει την Παρασκευή 7 Μάρτη, στις 6 μ.μ. στα Προπύλαια. Αυτήν την κατεύθυνση έχει δώσει το Διοικητικό Συμβούλιο της ΟΓΕ, με την απόφασή του που καλεί τους Συλλόγους και τις Ομάδες να οργανώσουν τον αγωνιστικό εορτασμό της 8ης Μάρτη, μέρα αφιερωμένη στις γυναίκες, στις εργάτριες και τους αγώνες τους.

Οι Σύλλογοι και οι Ομάδες, μέσα από τη συνεδρίαση των Διοικητικών τους Συμβουλίων και τις συσκέψεις με τα μέλη τους, σχεδιάζουν την αυτοτελή τους δράση, συνεχίζοντας τη δραστηριότητα που ανέπτυξαν το προηγούμενο διάστημα γύρω από μια σειρά μέτωπα: Κινητοποιήσεις για την Υγεία, οργάνωση της αλληλεγγύης στο λαό και ιδιαίτερα στις γυναίκες της Κεφαλονιάς, προσπάθεια για την οργάνωση των ανέργων, των εργαζομένων στα προγράμματα της «κοινωφελούς εργασίας» και τα «voucher», στήριξη των κινητοποιήσεων των φτωχών αγροτών, πρωτοβουλίες ενάντια στο νομοσχέδιο της ισπανικής κυβέρνησης για την απαγόρευση των αμβλώσεων και άλλες δραστηριότητες για κάθε ζήτημα που απασχολεί τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων. Επιπλέον, η 8η Μάρτη είναι μια αφορμή για να βρεθεί στο επίκεντρο της προσοχής η πολιτική της ΕΕ για τις γυναίκες, για να συζητήσουν οι άνεργες, οι εργαζόμενες και οι νέες γυναίκες για τις επιπτώσεις της στη ζωή τους και για τα όπλα με τα οποία μπορούν να αντεπιτεθούν.

Οι Σύλλογοι και οι Ομάδες έχουν ήδη προμηθευτεί την ανακοίνωση που θα αξιοποιήσουν στις πρωτοβουλίες τους. Με εργαλείο αυτή, η ΟΓΕ απευθύνεται στις γυναίκες του καθημερινού μόχθου και τις καλεί να μετατρέψουν την 8η Μάρτη σε αφετηρία για την οργάνωση και τη δράση τους μέσα από τις γραμμές της. Υπογραμμίζει πως η Μέρα της Γυναίκας μπορεί και πρέπει να γίνει αφορμή για να βρεθεί στο επίκεντρο η στρατηγική της ΕΕ και οι συνέπειες που έχει αυτή για τις γυναίκες και τις οικογένειές τους. Στην ανακοίνωσή της σημειώνει:

«Η φετινή Μέρα της Γυναίκας έχει και άλλες διαστάσεις που πρέπει να σκεφτείς. Η 8 Μάρτη του 2014 μάς βρίσκει στο κατώφλι των ευρωεκλογών, των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών. Πριν αποφασίσεις πού θα κατευθύνεις την ψήφο σου, χρειάζεται να σκεφτείς ποια είναι τα "παραισθησιογόνα" που, σε σταθερή βάση και ιδιαίτερα σε καιρό κρίσης, έχει συμφέρον η Ευρωπαϊκή Ενωση να σου χορηγεί. Τα χρησιμοποιούν για λογαριασμό της οι κυβερνήσεις, οι περιφερειάρχες και οι δήμαρχοι που πίνουν νερό στ' όνομά της:

Το θαυματουργό μαντζούνι που τάχα καταπολεμά την ανεργία: Στόχο έχει να συσκοτίσει την πραγματικότητα, προβάλλοντας σαν λύση τη "γυναικεία και νεανική επιχειρηματικότητα", τα "προγράμματα" ανακύκλωσης των ανέργων (μερική απασχόληση, κατάρτιση, άμισθη πρακτική άσκηση), την εργασία για νέους και νέες μέχρι 20 χρόνων, που "πληρώνεται" αντί για μισθό με χαρτζιλίκι.

Η παστίλια της "ενεργού γήρανσης": Με αυτήν ωραιοποιείται το γεγονός ότι οι γυναίκες αλλά και οι άντρες από τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά συνεχίζουν να δουλεύουν προς όφελος του επιχειρηματικού κέρδους, "χρήσιμοι" και χωρίς κόστος για τους εργοδότες μέχρι την τελευταία τους πνοή.

Το "σκονάκι" της δήθεν "πρόσβασης" στις υπηρεσίες Υγείας - Πρόνοιας και αναπαραγωγικής υγείας: Καμουφλάρει με άθλια τερτίπια τις περικοπές στις παροχές και τις φουσκωμένες πληρωμές, που καταλήγουν στην επιδείνωση της υγείας των λαϊκών στρωμάτων και στη γιγάντωση των επιχειρήσεων σε Υγεία - Πρόνοια και Φάρμακο.

Το "καταπραϋντικό" χάπι της συμμετοχής στα Κέντρα Λήψης Αποφάσεων: Ειδικά προσανατολισμένο στη σύγχυση των εργαζόμενων και άνεργων γυναικών περί "συμμετοχής" τους στα Κέντρα Λήψης Αποφάσεων (ΚΛΑ), προκειμένου να συγκαλυφθεί η αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται από όσους έχουν πραγματικά τη δυνατότητα να βρίσκονται σε αυτά τα κέντρα ή στη διοίκηση των επιχειρηματικών ομίλων, ανεξάρτητα από το φύλο τους».

Απέναντι στις αντιλαϊκές αυτές πολιτικές, η ΟΓΕ επισημαίνει στις γυναίκες πως υπάρχει το κατάλληλο αντίδοτο: «Είναι η δράση του εργατικού - λαϊκού κινήματος και της ΟΓΕ -του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος- που βασίζεται σε μια απλή αλήθεια: Η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, η αύξηση της παραγωγικότητας μπορούν να αξιοποιηθούν για την κάλυψη όλων των σύγχρονων αναγκών της λαϊκής οικογένειας, των γυναικών και της νεολαίας μέσα σε μια διαφορετική πραγματικότητα.

• Με μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, με δικαιώματα και όχι ελαστική απασχόληση.
• Με μισθούς σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες, χωρίς φυλετικούς και ηλικιακούς διαχωρισμούς.
• Με ελεύθερο χρόνο για συμμετοχή στα όργανα και στη δράση του κινήματος.
• Με σύνταξη που δε θα συνδέεται με το προσδόκιμο όριο ζωής, στα 55 χρόνια για τις γυναίκες και στα 60 για τους άντρες (50 και 55, αντίστοιχα, για όσους εργάζονται σε βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα).
• Με δημόσιο και δωρεάν για όλους σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, κατάργηση των πληρωμών και ασφαλιστικών εισφορών εργαζόμενων, αυτοαπασχολούμενων, αγροτών - αγροτισσών, αλλά και κάθε επιχειρηματικής δράσης σε Υγεία - Πρόνοια και Φάρμακο.
• Με δωρεάν υπηρεσίες σε Δημόσια Κέντρα Υγείας, κοντά σε χώρους δουλειάς, κατοικίας, εκπαίδευσης κ.λπ.
• Με ειδικό προσανατολισμό στην πρόληψη και την αναπαραγωγική υγεία των γυναικών.
• Με μέτρα ολόπλευρης προστασίας της μητρότητας (δομές, υπηρεσίες, άδειες, επιδόματα, κ.λπ.).

Η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν αλλάζει, δεν αναμορφώνεται, δεν μπαίνει σε κανόνες ελιγμών και διαχείρισης. Δεν είναι ένα άγριο πρόβατο που μπορεί να εξημερωθεί. Είναι μια λυκοσυμμαχία που μεταμφιέζεται με τις προβιές των κατασπαραγμένων αμνών. Καλύτερη δε γίνεται, μόνο τα χειρότερα μπορείς να περιμένεις.

Απόρριψε την πλάνη τού "δε γίνεται τίποτα" και διώξε τις αυταπάτες για λύσεις που τάχα υπάρχουν πέρα και έξω από σένα.

Βγες από το μικρόκοσμο του σπιτιού σου, γιατί εκεί καμιά λύση στα προβλήματά σου δεν θα βρεθεί, ούτε για σένα ούτε για τα παιδιά σου.

Σπάσε τις αλυσίδες του φόβου σου και διεκδίκησε τα δικαιώματά σου! Είναι καιρός να τους δείξεις ότι, εκτός από την ψήφο σου, μετράει και ο τρόπος που θα τη στηρίξεις. Για μας, τις γυναίκες του καθημερινού μόχθου, υπάρχει μόνο η λύση του οργανωμένου και συλλογικού αγώνα ενάντια στις αιτίες που δημιουργούν τα προβλήματα και στην πολιτική που μας καταδυναστεύει. Αντίπαλός μας είναι όποιος κερδίζει από τον ιδρώτα μας και νέμεται τον πλούτο που ο λαός παράγει».

Αυτό το περιεχόμενο δίνουν οι δυνάμεις της ΟΓΕ στο πρόγραμμα δράσης που σχεδιάζουν. Φροντίζουν παράλληλα να υπενθυμίσουν στις γυναίκες το χαρακτήρα της Μέρας της Γυναίκας, την ιστορία που τη συνοδεύει, ώστε να γίνει κατανοητό πως η τιμή που αρμόζει στην 8η Μάρτη είναι η συνέχιση των αγώνων, μέχρι να γίνει πραγματικότητα η ικανοποίηση των αναγκών τους.

«Η Μέρα της Γυναίκας δεν είναι ένα μπουκέτο λουλούδια μέσα στη μιζέρια της καθημερινότητάς σου, ούτε ένα και μοναδικό βράδυ ομαδικού ξεφαντώματος που την άλλη κιόλας μέρα θα αντικατασταθεί από μια ανούσια και μίζερη ζωή μοναχικής απελπισίας», σημειώνει η ΟΓΕ στην ανακοίνωσή της και υπογραμμίζει:

«Είναι η φωνή της φάντρας και της ράφτρας της Νέας Υόρκης του 1857, που σήκωσαν ανάστημα απέναντι στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσής τους, διεκδικώντας ίσο μισθό για την ίση δουλειά τους με τους άντρες συντρόφους τους, λιγότερες ώρες στο εξαντλητικό τους ωράριο, καλύτερες συνθήκες εργασίας μέσα στις άθλιες φάμπρικες όπου χόντραιναν με τον ιδρώτα, το αίμα και η φτώχεια τους την κοιλιά και το πορτοφόλι του εργοδότη!

Είναι η φωνή της αγωνίστριας του εργατικού κινήματος Κλάρα Τσέτκιν και των σοσιαλιστριών της Συνδιάσκεψης στην Κοπεγχάγη του 1910, που τίμησαν τις ιστορικές διαδηλώσεις των Αμερικανίδων εργατριών, αφιερώνοντας τη μέρα αυτή στις εργαζόμενες γυναίκες όλου του κόσμου και στον αγώνα τους!

Είναι η φωνή των 60 εργατριών του υφαντουργείου του Ρετσίνα, που έκαναν το 1892 την πρώτη γυναικεία απεργία στην Ελλάδα, όταν μειώθηκε το ισχνό μεροκάματό τους ενώ τ' αφεντικά αποκτούσαν το πέμπτο εργοστάσιό τους!

Είναι η ματωμένη φωνή των καπνεργατριών του 1924, του 1926, του 1927, του 1936, που μήτε ο θάνατος δεν μπορεί να την κάνει να σωπάσει!

Είναι η φωνή των γυναικών που αγωνίζονται και διεκδικούν όλα όσα τους ανήκουν και τους τα στερούν».