Κατ' αντιστοιχία, σήμερα το καρότο που προσφέρεται είναι η θετική αξιολόγηση που πιθανόν θα βοηθήσει τον εκπαιδευτικό να σκαρφαλώσει στον επόμενο βαθμό. Αποκρύπτεται, βέβαια, το γεγονός ότι η μισθολογική ανέλιξη έχει παγώσει μέχρι το 2015 και ότι δε διαφαίνεται έτσι κι αλλιώς αλλαγή της οικονομικής πολιτικής από κει και μετά. Για να μη σχολιάσω και την ηθική του επιχειρήματος, που μας καλεί αντί πινακίου φακής να βάλουμε πλάτη για να περάσει η αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ, η οποία θα σαρώσει κάθε εργασιακό μας δικαίωμα και θα κατηγοριοποιήσει τα σχολεία, καταργώντας το δικαίωμα όλων στη δημόσια δωρεάν Παιδεία.

Επειτα, φαινόταν τότε ισχυρό το επιχείρημα ότι μέσω του θεσμού της αυτοαξιολόγησης εμείς οι εκπαιδευτικοί που γνωρίζουμε την κατάσταση της Εκπαίδευσης από τα μέσα, θα έχουμε την ευκαιρία να βελτιώσουμε το σχολείο και να προσφέρουμε περισσότερα στους μαθητές μας. Εντονη ήταν και η πεποίθηση ότι οι όποιες παγίδες του νόμου μπορούν να εντοπιστούν και να παρακαμφθούν, δηλαδή να αλλάξει ο νόμος προς όφελός μας. Ολες αυτές οι αυταπάτες κατέρρευσαν μέσα στη χρονιά που ακολούθησε.

Οσο για το δεύτερο κύκλο, το βάρος της αντιμετώπισης των ελλείψεων του σχολείου και των εκπαιδευτικών θα μετατοπιζόταν από το κράτος στην εκπαιδευτική κοινότητα και το σχολείο θα έπρεπε να βρει πόρους για την πληρωμή των επιμορφωτών, που διαπιστώθηκε ότι ήταν απαραίτητοι ή την αγορά οπτικοακουστικών μέσων. Ετσι, ο εκπαιδευτικός θα αισθανόταν συνένοχος για την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης (κάτι σαν το «μαζί τα φάγαμε») και θα έτρεχε να βρει χορηγούς, υπηρετώντας το στόχο της σύνδεσης του σχολείου με την αγορά.

Κάπου εκεί ο συγκεκριμένος σύλλογος πήρε την απόφαση να σταματήσει την αυτοαξιολόγηση και να υπογράψει το αντίστοιχο πρακτικό, καθώς ήταν πια εμφανής ο χαρακτήρας της διαδικασίας.

Θίγουν πρώτα απ' όλα τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών μας, καθώς προτίθενται να καταμετρήσουν αν τα σχολεία μας παράγουν το φθηνό εργατικό δυναμικό που έχουν ανάγκη βιομήχανοι, εφοπλιστές, τραπεζίτες, μεγαλέμποροι για να κλέβουν πιο αποτελεσματικά τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι. Οι δείκτες θα μετρήσουν ως θετικό στοιχείο το κατά πόσο οι μαθητές μας έχουν τις απαραίτητες δεξιότητες και κατάρτιση για να γίνουν γρανάζια στη μηχανή υπερκέρδους για μια χούφτα παράσιτα, ενώ θα μετρήσουν αρνητικά το κατά πόσο μορφώνονται ουσιαστικά οι μαθητές μας, ώστε να μπορέσουν να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.

Να μη γίνουμε, λοιπόν, εμείς οι νεκροθάφτες των ονείρων μας για την Εκπαίδευση. Ας μην επιτρέψουμε να μας τρομοκρατήσουν. Δε συμμετέχουμε στις ομάδες εργασίας. Υπογράφουμε το σχέδιο πρακτικού της ΟΛΜΕ.