Η χώρα μας διαθέτει σημαντικά αποθέματα φυσικών πόρων, πρώτων υλών, υποδομές, επιστημονικό δυναμικό και έμπειρο - ειδικευμένο εργατοτεχνικό προσωπικό, τα οποία θα μπορούσαν να διασφαλίσουν την ανάπτυξη του κλάδου του Μετάλλου. Ενός κλάδου στρατηγικής σημασίας, καθώς συνδέεται με την παραγωγή μέσων παραγωγής, αλληλεπιδρά με την ανάπτυξη πολλών ακόμα κρίσιμων για την οικονομία κλάδων (Ναυπηγική, Μεταφορές, Ενέργεια, Κατασκευές κ.τ.λ.), αλλά παράγει και μια σειρά καταναλωτικά προϊόντα απαραίτητα για την εργατική - λαϊκή οικογένεια.

Η ίδια η εικόνα του κλάδου, όπως έχει διαμορφωθεί στην Ελλάδα, βεβαιώνει αυτό που λέει το ΚΚΕ: Οτι η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, η αναρχία και η ανισομετρία, που χαρακτηρίζουν τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, είναι τροχοπέδη για ανάπτυξη προς όφελος του λαού, για να έχουν όλοι οι εργαζόμενοι, και οι εργαζόμενοι στο Μέταλλο σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα.

Σήμερα, το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους και οι ανταγωνισμοί μεταξύ των διαφορετικών καπιταλιστών οδηγούν ακόμα και στην καταστροφή πολύτιμων παραγωγικών δυνάμεων (εργαζόμενοι, εργοστάσια, επιστημονική γνώση κ.τ.λ. ), ενώ κάθε φάση καπιταλιστικής ανάπτυξης εγκυμονεί την επόμενη καπιταλιστική κρίση, όπου το χτύπημα των εργατικών - λαϊκών αναγκών γίνεται ακόμα πιο βίαιο.

Βεβαίως, η εκτίμηση των πρώτων υλών, των υποδομών και του δυναμικού που υπάρχουν σε έναν τόπο και μπορούν/χρειάζεται να αξιοποιηθούν για την ανάπτυξη ενός κλάδου, δεν είναι καθόλου απλό ζήτημα. Ούτε βέβαια και είναι αντικείμενο μιας δημοσιογραφικής καταγραφής. Το σίγουρο είναι όμως, πως και η καταγραφή και η αξιολόγηση, όπως και η παραπέρα ανάπτυξή τους εξαρτώνται άμεσα από το ποιανού ιδιοκτησία είναι, για την ικανοποίηση ποιων συμφερόντων θα αξιοποιηθούν, των μονοπωλίων ή του λαού.