Με βάση την εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού, τυπικά οι Δήμοι χρηματοδοτούνται συνολικά με 2,783 δισ. ευρώ, δηλαδή με 2,3% του κρατικού προϋπολογισμού (από 2,882 το 2013 και μετά από τεράστιες περικοπές τα τελευταία χρόνια). Το 1,050 δισ. ευρώ αφορά στις λεγόμενες οριζόντιες δράσεις (προνοιακά επιδόματα, μεταφορές μαθητών).

Η μισθοδοσία του μόνιμου προσωπικού (Περιφερειών, Δήμων) είναι 1,523 δισ. ευρώ. Αφαιρουμένων των 356,3 εκ. της μισθοδοσίας του μόνιμου προσωπικού των Περιφερειών, μένουν για μισθοδοσία του μόνιμου προσωπικού των Δήμων 1,167 δισ. ευρώ. Αυτά τα 1,167 δισ. μαζί με τα 1,050 δισ. των «οριζόντιων δράσεων» ισούνται με 2,217 δισ. ευρώ.

Ετσι, μένουν μόλις 566 εκ. ευρώ για το σύνολο των λειτουργικών - κοινωνικών υπηρεσιών και παροχών των 325 Δήμων της χώρας.

Οι Περιφέρειες χρηματοδοτούνται συνολικά με 519,8 εκ. ευρώ. Αφαιρουμένων των 356,6 εκ. ευρώ που αφορούν μισθοδοσία του προσωπικού τους, μένουν για τα υπόλοιπα λειτουργικά, παροχές και έργα μόλις 163,5 εκ. ευρώ για τις 13 Περιφέρειες της χώρας.

Η χρηματοδότηση αυτή δεν καλύπτει ούτε το περιλάλητο «ελάχιστο κόστος λειτουργίας» (ΕΚΛ) που υπολογίστηκε από την ηγεσία της ΚΕΔΕ το 2013 σε 3,650 δισ. ευρώ. Σημειωτέον ότι το ΕΚΛ δεν περιλαμβάνει στοιχειώδεις κοινωνικές παρεμβάσεις που θα ανακούφιζαν τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων, περιορίζεται στη διατήρηση της απαράδεκτης σημερινής κατάστασης.

Τα όποια έργα «επαφίενται» στο ΕΣΠΑ, δηλαδή σε συμπράξεις με τράπεζες και άλλους ιδιώτες, σε τομείς που είναι προκαθορισμένοι και έχουν ως κυρίαρχο κριτήριο, για να εγκριθούν και να γίνουν, τα κέρδη των μονοπωλίων.

Και αυτά τα στοιχεία του κρατικού προϋπολογισμού επιβεβαιώνουν το ρόλο της τοπικής και περιφερειακής διοίκησης στο ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Με μείωση της κρατικής χρηματοδότησης, αύξηση «ιδίων πόρων» μέσω τοπικής φορολογίας που θα γονατίζουν τη λαϊκή οικογένεια, την ίδια στιγμή που τροφοδοτείται με «ρευστότητα» το τραπεζικό κεφάλαιο και επιδοτούνται με νέα κίνητρα επενδύσεων και φοροαπαλλαγών οι μονοπωλιακοί όμιλοι.

Στον αντίποδα, το ΚΚΕ μάχεται με όλες του τις δυνάμεις για την οργάνωση της λαϊκής πάλης και της διεκδίκησης άμεσων μέτρων που έχουν επείγοντα χαρακτήρα για τον εργατόκοσμο, για να οργανωθεί η λαϊκή αντεπίθεση μέχρι να δρομολογηθούν εξελίξεις για ανατροπή αυτής της πολιτικής. Διεκδικεί με όρους κινήματος:

Πλήρη κρατική χρηματοδότηση που να καλύπτει το σύνολο των αναγκών (Περιφερειών και Δήμων). Οχι στη συρρίκνωση και κατάργηση δομών και υπηρεσιών, αλλά διεύρυνσή τους. Οχι στις απολύσεις, μόνιμη σταθερή εργασία, προσλήψεις προσωπικού για τις διευρυμένες ανάγκες που προκύπτουν. Δραστική μείωση με στόχο την κατάργηση των ανταποδοτικών τελών. Κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας. ΠΔΕ και αξιοποίηση των κοινοτικών κονδυλίων για σύγχρονες κτιριακές κοινωνικές εγκαταστάσεις, που να καλύπτουν όλο το φάσμα των προνοιακών, αθλητικών και πολιτιστικών αναγκών, με κατάργηση της εμπορευματοποίησής τους. Εργα αντισεισμικής θωράκισης, αντιπλημμυρικής - αντιπυρικής προστασίας. Επείγοντα μέτρα ανακούφισης της λαϊκής οικογένειας.