Από την αρχή του κειμένου ξεκαθαρίζεται ότι η πρόταση «διαπνέεται από την αρχή της ιδιωτικοποίησης, όχι των αρχαιοτήτων, αλλά της εκμετάλλευσής τους, και από την πεποίθηση ότι ένας ιδιωτικός φορέας, με κίνητρο το κέρδος, θα προστατεύσει και θα μεταχειριστεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις αρχαιότητες, αφού αυτές θα αποτελούν μακροπρόθεσμα την πηγή των εσόδων»!

Η πολιτεία «θα επιλέξει έναν αριθμό γνωστών αρχαιολογικών χώρων, δέκα, ίσως, αρχικά» (σ.σ. προφανώς τουριστικά «φιλέτα») και «θα προκηρυχθούν δημόσια για την εκδήλωση ενδιαφέροντος ιδιωτικών εταιρειών». Η εταιρεία δεν θα πουλάει μόνο «σουβενίρ» ή θα εκμεταλλεύεται αναψυκτήρια. Θα μπαίνει βαθιά στην ουσία της επιστημονικής έρευνας αφού, σύμφωνα με την πρόταση, η εταιρεία «θα είναι υποχρεωμένη να πραγματοποιεί επιστημονική ανασκαφή στο χώρο για τουλάχιστον δύο μήνες κάθε χρόνο» και θα ανακοινώνει μάλιστα και πρόγραμμα ανασκαφών, το οποίο θα μπορεί να παρακολουθεί ο καθένας με εισιτήριο!

Το παραπάνω σχέδιο έρχεται σε συνέχεια της συνέντευξης του ίδιου καθηγητή στην «Καθημερινή» (13/10), όπου και ανέφερε επιγραμματικά την πρόταση, καθώς και της συνάντησης που είχαν στο υπουργείο Πολιτισμού μια βδομάδα πριν ο υπουργός Πολιτισμού, Π. Παναγιωτόπουλος, με τον δήμαρχο της Νεμέας, Β. Ανδριανάκο, τον βουλευτή Κορινθίας της Νέας Δημοκρατίας, Χ. Δήμα, τον καθηγητή της αρχαιολογίας Στέφανο Μίλλερ και τους επιχειρηματίες Θ. Παπαλεξόπουλο και Β. Φουρλή, πρώην και νυν πρόεδρο, αντίστοιχα, του σωματείου «Οφέλτης - Ο φίλος της Νεμέας», με θέμα την «ανάδειξη της αρχαίας κληρονομιάς της Νεμέας». Θυμίζουμε ότι στη συνάντηση ο υπουργός έπλεξε το εγκώμιο στην «αγορά» λέγοντας πως «είναι σημαντικό ότι η ιδιωτική πρωτοβουλία στηρίζει την πολιτιστική κληρονομιά μας και τη σύγχρονη αξιοποίησή της».

Θυμίζουμε, τέλος, ότι μόλις προχτές οι αρχαιολόγοι υπογράμμισαν τους κινδύνους που απορρέουν για την πολιτιστική κληρονομιά από την ιδιωτικοποίηση της διαχείρισή της, όπως αποδεικνύει η διεθνής πείρα. Σημείωναν ότι ήδη «υπάρχει μεγάλη πίεση, ώστε να δοθούν οι σωστικές ανασκαφές σε ιδιώτες εργολάβους» και ότι «κανένας ιδιώτης δεν μπορεί - ούτε θέλει - να αναλάβει το κόστος συντήρησης και αποκατάστασης ενός αρχαιολογικού χώρου. Αυτό που πραγματικά θέλουν οι ιδιώτες είναι το κόστος να παραμείνει στο Δημόσιο και οι ίδιοι να καρπωθούν μόνο τα οφέλη».