Πέμπτη 24 Οχτώβρη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πιο μαύρο κι από το σκοτάδι

Ο υπουργός Υγείας, Αδ. Γεωργιάδης πάντα είναι ξεκάθαρος πως η κρατική χρηματοδότηση για Υγεία - Πρόνοια διαρκώς θα μειώνεται. Το θέμα είναι να δει κανείς «γιατί» θα συμβαίνει αυτό. Και φυσικά η απάντηση ότι πρόκειται για έναν «μνημονιακό υπουργό» δεν αποτελεί απάντηση. Οπως είπε χτες, μιλώντας σε εκδήλωση στο αντικαρκινικό νοσοκομείο «Μεταξά». οι περικοπές στους προϋπολογισμούς για Υγεία - Πρόνοια είναι δεδομένη σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ. «Αυτό επιβάλλει η Στρατηγική για την Υγεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπως ακούστηκε με έμφαση στο Συμβούλιο Υπουργών Υγείας στη Λιθουανία για την ατζέντα 2014 - 2020», είπε.

Επομένως, δεν είναι γενικά πως «δεν υπάρχουν χρήματα». Είναι μια στρατηγική επιλογή ενίσχυσης μιας συγκεκριμένης οικονομίας, της καπιταλιστικής. Ολα τα καπιταλιστικά κράτη παίρνουν αντίστοιχα μέτρα περικοπών, ώστε να προσελκύσουν επενδύσεις και να ενισχύσουν την επιχειρηματικότητα στην Υγεία. Γι' αυτήν την ανάπτυξη, οι εργαζόμενοι, οι υγειονομικοί, οι ασθενείς, οι ασφαλισμένοι καλούνται να αποδεχτούν πως οι δημόσιες υπηρεσίες Υγείας θα είναι όλο και πιο υποβαθμισμένες, όλο και πιο ακριβές. Η ατζέντα της ΕΕ ήδη προβλέπει νέο «τσεκούρι» και μάλιστα σε βάθος χρόνου - μέχρι το 2020. Το «φως στο τούνελ» της ανάπτυξης είναι πιο μαύρο κι από το σκοτάδι...

Τα κάνουν όλα και συμφέρουν...

«Πολιτική τιμών στα μέτρα της φαρμακοβιομηχανίας - Μια αμαρτωλή ιστορία με πολύ βάθος και πολύ χρήμα», είχε τίτλο η «Αυγή» (22/10/2013), κάνοντας τάχα κριτική στην κυβερνητική πολιτική τιμών στα φάρμακα και την ακόμη μεγαλύτερη επιβάρυνση των ασφαλισμένων. Φιλολαϊκή τοποθέτηση μπορεί να πει κανείς. Ελα, όμως, που ο ΣΥΡΙΖΑ μιλά ανάλογα με το πώς τον βολεύει κάθε φορά για να παραπλανά, αφού δε λέει ολόκληρη τη γραμμή του... Μερικές μέρες πριν, σε εκδήλωση της Πανελλήνιας Ενωσης Φαρμακοβιομηχανίας, η Ειρ. Αγαθοπούλου, εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, είπε μεταξύ άλλων: «Στηρίζουμε την εγχώρια φαρμακοβιομηχανία, αναγνωρίζοντας ότι μέχρι τώρα έχει συνεισφέρει στην ανάπτυξη της χώρας, προσφέροντας χιλιάδες θέσεις εργασίας. Είμαστε όμως σίγουροι ότι με πολιτικές πρωτοβουλίες μπορεί να κάνει ακόμα περισσότερα. Και εμείς θα τη στηρίξουμε (...) Θεωρούμε απαραίτητη την εφαρμογή μιας σταθερής και διαφανούς πολιτικής έναντι των εταιρειών εκείνων που παράγουν και διαθέτουν στην ελληνική αγορά φάρμακα μοναδικά και απαραίτητα. Η εμμονή άσκησης πολιτικής με μόνο κριτήριο τη χαμηλότερη τιμή οδηγεί στη διάλυση της εγχώριας παραγωγής και απώλεια θέσεων εργασίας (...) Και αυτό γιατί στη λογική της χαμηλότερης τιμής δεν περιλαμβάνεται η προστιθέμενη αξία της εγχώριας παραγωγής, που όλες οι προηγμένες χώρες τη συνυπολογίζουν και με το παραπάνω». Πότε λένε αλήθεια; Δεν έχει σημασία. Τα κάνουν όλα και συμφέρουν. Τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Με τον καιροσκοπισμό σε όλο του το μεγαλείο...

Η ... δημοσιογραφία

Η δημοσιογραφία, κατά τον κ. Πρετεντέρη, δεν είναι για να καταγγέλλει το σύστημα, το μνημόνιο, την εξουσία, τις τράπεζες, τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό κ.λπ.

Σωστά τα λέει από την πλευρά του ο κ. Πρετεντέρης. Κατά τον κύριο Πρετεντέρη, άλλωστε, η δημοσιογραφία είναι για να υπηρετεί το σύστημα, για να διαφημίζει το μνημόνιο, για να τακιμιάζει με την εξουσία και για να εξυμνεί τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.

Πάρτο αλλιώς...

Θέλετε μια αδιαμφισβήτητη απόδειξη ότι όχι μόνο έρχονται (κι άλλα) νέα μέτρα, αλλά ότι θα είναι και ασήκωτα;

Ιδού: Ο κ. Βενιζέλος δήλωσε ότι «η επιβολή νέων μέτρων, αποκλείεται»! Συνεπώς...

Τα «παρών» που γίνανε αέρας...

Δεν πρόλαβε καλά - καλά να τυπωθεί και να κυκλοφορήσει το χτεσινό φύλλο του «Ριζοσπάστη» όπου γράφαμε για τις διαφωνίες και τις διαφορές τακτικής στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, επισημαίνοντας ότι αυτές σε καμία περίπτωση δεν αναιρούν τη σοσιαλδημοκρατική στρατηγική του... και ήρθε η ονομαστική ψηφοφορία το βράδυ της Τρίτης στη Βουλή για να μας επιβεβαιώσει πλήρως. Η «Αριστερή Πλατφόρμα» του ΣΥΡΙΖΑ, τις προηγούμενες μέρες, με τοποθετήσεις στα όργανα του κόμματος και με «κοινές δηλώσεις» των μελών της, διαλαλούσε τη διαφωνία της με την απόφαση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ να υπερψηφίσει την τροπολογία για την αναστολή της κρατικής χρηματοδότησης σε κόμματα, σημειώνοντας ότι αυτή ενσωματώνει το άρθρο 187Α του Ποινικού Κώδικα, γνωστού ως «τρομονόμου». Την ώρα της ψηφοφορίας, παρόλα αυτά, οι βουλευτές της «Πλατφόρμας» υπερψήφισαν κανονικά την επικίνδυνη τροπολογία -παρέα με την ηγεσία του κόμματός τους- και τα «παρών» που θα ψήφιζαν, σύμφωνα με όσα διέρρεαν οι ίδιοι στα μέσα ενημέρωσης, έμειναν λόγια του αέρα...

Εχει ενδιαφέρον η αιτιολόγηση που έδωσε για τη στάση τους, με δήλωσή του, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, επικεφαλής της «Αριστερής Πλατφόρμας»: «Ψήφισα αυτή την τροπολογία κατά την ονομαστική ψηφοφορία στη Βουλή, παρά τη ριζική μου διαφωνία με αυτήν, μόνο και μόνο για να μη δώσω την ευκαιρία στο ΠΑΣΟΚ και το Μνημονιακό μπλοκ, ιδιαίτερα σε τούτη την κρίσιμη φάση, να αξιοποιήσει τη διαφωνία μου για να παίξει βρώμικα παιχνίδια σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ...». Τι μας λέει, δηλαδή, ο κ. Λαφαζάνης; Οτι προκειμένου να μην τους χτυπήσει το «μνημονιακό μπλοκ» -και να απομακρυνθεί άρα η προοπτική και ο στόχος της «κυβέρνησης της αριστεράς»- προτιμούν να υπερψηφίσουν μια επικίνδυνη και αντιλαϊκή τροπολογία, για την οποία ο ίδιος ο Π. Λαφαζάνης και η «Πλατφόρμα» του σημείωναν ότι «δίνει τη δυνατότητα για εφιαλτικές αυθαιρεσίες, μακάβριες σκευωρίες και διώξεις πολιτικής σκοπιμότητας σε βάρος κινημάτων, κοινωνικών αγώνων...».

Τέτοια είναι η προσήλωση που έχει στην υπηρέτηση των δικαιωμάτων του λαού ο ΣΥΡΙΖΑ, σε όλες του τις εκφάνσεις, τις τάσεις και τις «πλατφόρμες». Τέτοια είναι η «αντοχή» του ΣΥΡΙΖΑ, «διαφωνούντων» και μη, στις εκάστοτε πιέσεις του αστικού συστήματος για ακόμα μεγαλύτερη προσαρμογή σε αυτό. Και όλα αυτά σήμερα, που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αντιπολίτευση, που σε τελική ανάλυση δεν παιζόταν και καμιά κυβερνητική πλειοψηφία. Μπορεί να φανταστεί κανείς πόσο μεγαλύτερη «προσήλωση» στην υπηρέτηση των λαϊκών δικαιωμάτων θα επιδεικνύει αν γίνει και κυβέρνηση... Εχει σοβαρή ευθύνη ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί με την ψήφο του έδωσε πολιτική στήριξη στην προσπάθεια της αστικής τάξης να ενισχύσει το νομικό της οπλοστάσιο ενάντια στο λαϊκό κίνημα. Η νέα τροπολογία που έφερε η συγκυβέρνηση μία μόλις μέρα μετά, με την οποία ποινικοποιείται η πάλη όσων «παραβιάζουν» αποφάσεις κυρώσεων της ΕΕ και του ΟΗΕ και θεσπίζονται νέα μέτρα με βάση τον «τρομονόμο», επιβεβαιώνει τον επικίνδυνο δρόμο που έχει ανοίξει και στον οποίο έσπευσε να δώσει θετική ψήφο την Τρίτη ο ΣΥΡΙΖΑ.

Στην αντίπερα όχθη, το ΚΚΕ έχει αποδείξει και επιβεβαιώνει συνεχώς ότι μοναδική του πυξίδα στην πολιτική του και τη δράση του είναι οι ανάγκες και τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και του λαού. Εχει αποδείξει την αντοχή του και τη σταθερότητά του σε αυτόν τον προσανατολισμό, ανεξάρτητα από πιέσεις κάθε είδους και κάθε προέλευσης.


Γιώργος ΕΛΤΑΧΗΡ

Προσαρμόζεται για τα καλά...

«Δεν υπάρχει σωτηρία μέσα στα Μνημόνια», είναι ο τίτλος του κύριου άρθρου της χτεσινής «Αυγής, το οποίο αναφέρει: «Πλήρης εφαρμογή των Μνημονίων και νέα μέτρα μαζί με νέο Μνημόνιο, νέος υπερδανεισμός και προσχηματική ρύθμιση του χρέους είναι η γραμμή της "όψιμης αντίστασης" Σαμαρά. Ακόμη κι αν πετύχει την κατανόηση των πιστωτών, επισείοντας το φόβο της εκλογικής ανόδου της Αριστεράς, δε θα πετύχει να βγάλει τη χώρα από τη βαθιά κρίση. Εντός της τρόικας δεν υφίσταται προοπτική θετικής διεξόδου».

Το άρθρο έρχεται μία μόλις μέρα μετά την από κοινού με την κυβέρνηση ψήφιση στη Βουλή της τροπολογίας για τη χρηματοδότηση των κομμάτων με αιχμή τη Χρυσή Αυγή. Τροπολογία που προάγει και ενισχύει τον τρομονόμο, ως ένα ακόμη μοχλό κατά του εργατικού, του λαϊκού κινήματος. Και αυτό μπορεί να δικαιολογήσει την επαναφορά με οξύτητα των άσφαιρων πυρών της «ΣΥΡΙΖΑιικης αντιμνημονιακής» ρητορείας, προκειμένου να δείξει ότι αντιπολιτεύεται. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Ηδη ο αστικός Τύπος, και οι αστοί στην Ελλάδα έγιναν λάβροι ενάντια στο μνημόνιο και στην τρόικα. Το ίδιο έχει γίνει και με άλλες προτάσεις στο παρελθόν που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως το «κούρεμα» του χρέους. Το έκαναν και η κριτική του ΣΥΡΙΖΑ περιορίστηκε στο ότι έγινε αργά και δε θα αποδώσει. Τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ προτάσσει την αναδιαπραγμάτευση της αποπληρωμής του χρέους μετά από νέο «κούρεμα», η κυβέρνηση επίσης βάζει ζήτημα αναδιαπραγμάτευσης, με επιμήκυνση της αποπληρωμής και μείωση του επιτοκίου που είναι μια μορφή «κουρέματος». Να, λοιπόν, που στην κατεύθυνση των μέτρων στη στρατηγική υπάρχει συμπόρευση. Γι' αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ πασχίζει να επαναφέρει το «μνημόνιο», όταν οι αστοί το έχουν εγκαταλείψει. Ζορίζεται να το παίξει φιλολαϊκή «αντιπολίτευση», έχοντας κάνει ήδη σοβαρά βήματα προσαρμογής, αφού αναγορεύεται ως ο άλλος πόλος του αστικού πολιτικού συστήματος. Που επειδή και σ' αυτό αισθάνεται την ανάσα της «κεντροαριστεράς» να του τρώει ζωτικό χώρο, στο ίδιο άρθρο αναφέρεται: «Ο κυβερνητικός σύμμαχος, το ΠΑΣΟΚ, εξαερούται, χωρίς η νεκροζώντανη Κεντροαριστερά να μπορεί να καλύψει το κενό». Ο λαός πρέπει να βγάλει συμπεράσματα για το ρόλο και το χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ ως έναν από τους μοχλούς διαιώνισης της κυριαρχίας των αστών.

Προβάλλει σκάνδαλο...

Στις 14 Οκτώβρη ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας, κατέθεσε στη Βουλή Επίκαιρη Ερώτηση με θέμα: «Το πολιτικό και οικονομικό σκάνδαλο των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά». Ηταν η απαρχή της αντιπαράθεσης με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Ε. Βενιζέλο, τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί για την υπογραφή της σύμβασης του 2010, που χαρακτηρίζει «μεγαλύτερο σκάνδαλο» κι απ' τη σύμβαση που είχε υπογράψει ο Τσοχατζόπουλος και «απειλεί» ότι θα ζητήσει σύσταση εξεταστικής επιτροπής. Στην Επίκαιρη Ερώτησή του ο Αλ. Τσίπρας ανέφερε μεταξύ άλλων: «Εδώ και 17 μήνες τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά δε λειτουργούν (...) Συντελείται ένα έγκλημα εις βάρος των Ελλήνων φορολογουμένων και της άμυνας της χώρας (...) Σε μια περίοδο φτώχειας, ύφεσης και αποεπένδυσης, αντί η ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία να γίνει μοχλός ανάπτυξης και παραγωγικής ανασυγκρότησης, δίνουμε δισεκατομμύρια σε ψευτοεπενδυτές και αφήνουμε να ρημάζουν τα ελληνικά Ναυπηγεία»...

Θέλουν το λαό με τις σημαίες του εχθρού του

Αντιγράφουμε από ανακοίνωση του Συμβουλίου Προέδρων του «Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς» σχετικά με την πρότασή του να είναι υποψήφιος ο Αλ. Τσίπρας για την προεδρία της Κομισιόν: «Ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα του οποίου πρόεδρος είναι ο Αλέξης Τσίπρας, ένωσε τον ελληνικό λαό ενάντια στα βάρβαρα μνημόνια και τον αυταρχισμό και υπέρ της ανάκαμψης της Ελλάδας σε μια ενωμένη Ευρώπη».

Αυτή είναι μια ανακοίνωση κομμάτων που δηλώνουν νομιμοφροσύνη, πίστη και αφοσίωση στις θεμελιώδεις αρχές, στις συνθήκες της ΕΕ. Δηλαδή, κομμάτων που προάγουν όλα όσα συναπαρτίζουν τη στρατηγική της, που είναι ένα και το αυτό με τα αντιλαϊκά μέτρα είτε με μνημόνια, είτε χωρίς μνημόνια. Η Ενωμένη Ευρώπη που τόσο πολύ υπολήπτονται και η ανάκαμψη της Ελλάδας, για την οποία τόσο πολύ αγωνιούν, πάνε πακέτο με τη βάρβαρη υπέρ του κεφαλαίου πολιτική και με τον αυταρχισμό. Ας μην κακοποιούν την αλήθεια, μέρος της πραγματικότητας που τσακίζει το λαό είναι και οι ίδιοι, αφού αυτή την πραγματικότητα θέλουν όχι να αλλάξουν σε όφελος των λαών, όπως διατείνονται - δεν μπορεί να είναι και μονοπωλιακή και φιλολαϊκή - αλλά να διαχειριστούν προς όφελος όσων καταδυναστεύουν τους λαούς. Τέλος, η συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ στο να πιστεύει ο λαός ότι η καπιταλιστική ανάκαμψη είναι δική του υπόθεση, θα κριθεί όπως η συμβολή όλων όσοι έβαλαν τον λαό να πολεμάει κάτω από τις σημαίες του εχθρού του.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Δηλητήριο σε εργαζόμενους και άνεργους

Πυκνώνει στον αστικό Τύπο η αρθρογραφία με αφορμή τη μεγάλη ανεργία. Ζητάνε από εργαζόμενους και άνεργους να συμβιβαστούν με τα φιλομονοπωλιακά μέτρα που παίρνουν στο πλαίσιο της διαχείρισης της κρίσης, με την προσδοκία ότι έτσι θα διασφαλίσουν τη δουλειά τους ή θα εξασφαλίσουν ένα μεροκάματο, έστω και πρόσκαιρα. Εκεί αποσκοπούν, για παράδειγμα, άρθρα στις εφημερίδες - ναυαρχίδες των αστών, που πιέζουν για ταχύτερη απελευθέρωση των επαγγελμάτων. 'Η για μεγαλύτερη προσαρμογή της Εκπαίδευσης στις ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας, στα επαγγέλματα και τις ειδικότητες που ανακυκλώνει το κεφάλαιο.

Η ανεργία, όμως, δεν είναι αποτέλεσμα της μη καλής προσαρμογής της Εκπαίδευσης στις ανάγκες των μονοπωλιακών ομίλων. Είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό. Η καπιταλιστική ανάπτυξη σέρνει μαζί της και τον εκτοπισμό ενός τμήματος του εργατικού δυναμικού από την παραγωγή. Αυτό το τμήμα λειτουργεί ως «εφεδρεία» η οποία αξιοποιείται για να πιέζονται οι μισθοί προς τα κάτω. Την καπιταλιστική παραγωγή την χαρακτηρίζουν η αναρχία και η ανισομετρία. Ετσι, πάντα θα υπάρχει δυναμικό που θα περισσεύει με βάση τις ανάγκες της καπιταλιστικής κερδοφορίας και όχι βεβαίως με βάση τις δυνατότητες που προσφέρει η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων για την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών.

Παραμυθιάζουν τους άνεργους ότι αν θωρακιστεί κι άλλο το σύστημα που τους άφησε χωρίς δουλειά, τότε έχουν ελπίδες να επιστρέψουν στην παραγωγή. Γράφει, για παράδειγμα, η «Καθημερινή» ότι η απελευθέρωση των επαγγελμάτων μπορεί να δώσει ευκαιρίες για δουλειά. Τι δε λέει; Οτι για τους ίδιους λόγους που ο καπιταλισμός «προστάτευσε» ορισμένα επαγγέλματα σε κάποια ιστορική του φάση, τώρα τα «απελευθερώνει». Και ότι αυτή η διαδικασία δεν έχει για κίνητρο την καταπολέμηση της ανεργίας, αλλά την παραπέρα συγκέντρωση και συγκεντροποίηση τομέων της οικονομίας. Η «απελευθέρωση» στον κλάδο των μεταφορών υποχρεώνει χιλιάδες «μικρούς» να παραμείνουν στην αγορά με όρους εταιρείας ανταγωνιστικά προς τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις του κλάδου. Αργά ή γρήγορα ένα τμήμα αυτών των αυτοαπασχολούμενων δεν θα αντέξει, θα καταστραφεί και θα αποτελέσει μια πηγή αναπαραγωγής της ανεργίας, είναι αναπόφευκτος νόμος του καπιταλισμού. Ταυτόχρονα, νέοι εργαζόμενοι θα ενταχθούν ως μισθωτοί στον ίδιο κλάδο με χειρότερους εργασιακούς όρους σε σχέση με παλιότερα.

Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το ζήτημα της ανεργίας. Αυτός τη γεννά, σε ανάπτυξη και κρίση. Βεβαίως, σε συνθήκες κρίσης η ανεργία παίρνει μεγάλες διαστάσεις, όμως υπάρχει και στις συνθήκες της ανάπτυξης και μάλιστα σε ορισμένους κλάδους είναι πολύ υψηλή. Ταυτόχρονα, δεν πρέπει ποτέ να διαφεύγει από την προσοχή μας ότι η φάση της καπιταλιστικής ανόδου είναι αυτή που προετοιμάζει την επόμενη κρίση. Είναι, λοιπόν, δηλητήριο για τον άνεργο να πιστεύει ότι μπορεί να τον σώσει το σύστημα που τον πέταξε εκτός παραγωγής, ανεξάρτητα από μείγμα διαχείρισης. Πολύ περισσότερο, να περιμένει ότι αν παρθούν μέτρα που ενισχύουν τα μονοπώλια, μπορεί ο ίδιος να δει χαΐρι. Στις σημερινές συνθήκες, η πάλη για την ουσιαστική προστασία των ανέργων είναι ζήτημα αιχμής για το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Και μπορεί να είναι αποτελεσματική, αν συνδέεται με την οργάνωση, τη συγκέντρωση δυνάμεων για την ανατροπή του συστήματος που παράγει την ανεργία, με τα μονοπώλια και την εξουσία τους. Χρειάζεται κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και κεντρικός σχεδιασμός για να μπορεί να αξιοποιηθεί όλο το εργατικό δυναμικό με βάση τις δυνατότητες αλλά και τις λαϊκές ανάγκες.

... συσκοτίζοντας την ουσία

Ολη αυτή η φασαρία όχι μόνο δεν αναδεικνύει το πραγματικό σκάνδαλο με τη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία της χώρας αλλά το θάβει. Η συρρίκνωσή της δεν οφείλεται φυσικά στην κακή διαχείριση ή σε παραλείψεις, ιδιοτελείς επιλογές, στη διαπλοκή, στη διαφθορά ή τις μίζες, όσο και αν αυτά μπορεί να συνυπάρχουν. Τα ναυπηγεία τα κλείνουν οι καπιταλιστές ιδιοκτήτες τους όταν σταματούν να τους αποφέρουν κέρδη. Τα κλείνει η ευρωενωσιακή στρατηγική που περιλαμβάνει ιδιωτικοποιήσεις ναυπηγείων, λιμενικών υποδομών, αλλαγή χρήσης γης, ώστε να μετατραπούν υποδομές της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας σε χώρους αποθήκευσης και μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, στάθμευσης αυτοκινήτων, λιμενοβραχίονες για κρουαζιερόπλοια και μαρίνες, για σκάφη αναψυχής.

Η διάλυση της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας στην Ελλάδα αποτελεί διαχρονική πολιτική επιλογή και σχέδιο της ΕΕ, αφού δεν επιτρέπουν τη ναυπήγηση άλλων πλοίων πλην των πολεμικών και όλες οι αστικές κυβερνήσεις συμφωνούν σ' αυτό.

Σήμερα, τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά είναι κλειστά, τα ναυπηγεία Ελευσίνας «φυτοζωούν», τα ναυπηγεία Χαλκίδας και Νεωρίου έγιναν καρνάγια και στη Ζώνη δεν πέφτει «σφυριά». Ολα αυτά την ώρα που οι Ελληνες εφοπλιστές αποδεικνύονται οι καλύτεροι πελάτες των ναυπηγείων της Κίνας και της Νότιας Κορέας που ανταγωνίζονται ποιας ναυπηγεία θα κερδίσουν περισσότερες παραγγελίες. Μάλιστα, για την ενίσχυσή τους αμφότερες οι κυβερνήσεις των δύο χωρών χρηματοδοτούν με δεκάδες δισ. τη ναυπηγική βιομηχανία.

Η αντίφαση βγάζει μάτι: Ο ελληνόκτητος στόλος είναι από τους μεγαλύτερους στον κόσμο, η χώρα έχει ανάγκη καράβια για την ακτοπλοΐα, καινούργια, αλλά χρειάζονται συντήρηση και τα ήδη υπάρχοντα, ωστόσο η ναυπηγοεπισκευή ολοένα και συρρικνώνεται. Η αντίφαση αυτή δεν μπορεί να λυθεί στο πλαίσιο του σάπιου καπιταλισμού, γιατί είναι αυτός που τη γεννάει. Μπορεί να λυθεί μόνο στο πλαίσιο της λαϊκής εξουσίας και της κεντρικά σχεδιασμένης λαϊκής οικονομίας, με ενιαίο, αποκλειστικά Δημόσιο Φορέα Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας κοινωνική ιδιοκτησία, ενταγμένο στον κεντρικό - πανεθνικό σχεδιασμό.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ