Σάββατο 10 Αυγούστου 2013 - 2η έκδοση
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ
Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Πανηγύρια για τα μονοπώλια

Την περασμένη Πέμπτη, υπογράφτηκε στη Λευκωσία το Μνημόνιο Συνεργασίας στην Ενέργεια ανάμεσα στην Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ. Η συμφωνία των τριών χωρών να αναβαθμίσουν τη συνεργασία τους στα ζητήματα της έρευνας και της εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων που βρίσκονται στις ΑΟΖ τους προβλήθηκε ως «ιστορική» από την ελληνική και τις άλλες κυβερνήσεις. Την ενεργειακή συνεργασία των τριών χωρών ενθαρρύνουν τόσο οι ΗΠΑ, όσο και η ΕΕ, η καθεμιά για τους δικούς της λόγους. Κάθετα αντίθετη είναι η Τουρκία, η οποία προσπαθεί να διατηρήσει και να αναβαθμίσει τον περιφερειακό της ρόλο στους ανταγωνισμούς για τους δρόμους και τις πηγές Ενέργειας.

Ο λαός πρέπει να δει πίσω από τις θριαμβολογίες και την προπαγάνδα, για να βγάλει σωστά συμπεράσματα. Η τριμερής συμφωνία δεν κατευνάζει τους ανταγωνισμούς για την Ενέργεια στην περιοχή. Για παράδειγμα, βάσει του Μνημονίου, το Ισραήλ δεσμεύεται να αναπτύξει παραπέρα την ενεργειακή του συνεργασία με την Κύπρο. Την ίδια ώρα, όμως, που συζητάει την αποθήκευση μέρους του αερίου που παράγει στο σταθμό υγροποίησης στο Βασιλικό, διαπραγματεύεται με την Τουρκία την εξαγωγή του φυσικού αερίου προς την Ευρώπη με αγωγούς στο έδαφός της. Αν αληθεύουν, μάλιστα, τα σχετικά δημοσιεύματα στον ισραηλινό Τύπο, οι συνομιλίες ανάμεσα στην «Delek», που συμμετέχει με 30% στα κυπριακά κοιτάσματα, και την τουρκική πλευρά είναι προχωρημένες.

Να μια πλευρά των ανταγωνισμών που θα οξυνθούν το επόμενο διάστημα και στα δίχτυα τους είναι μπλεγμένο και το Κυπριακό. Η Τουρκία κάνει ό,τι μπορεί να το συνδέσει με τους υδρογονάνθρακες και να δημιουργήσει τετελεσμένα για συνεκμετάλλευση της κυπριακής ΑΟΖ, προωθώντας παράλληλα τη διχοτομική διευθέτηση του ζητήματος. Η τακτική του Ισραήλ ενισχύει αντικειμενικά την τουρκική επιθετικότητα, που εκφράζεται πλέον ανοιχτά ακόμα και με την παρεμπόδιση πλοίων στην ΑΟΖ της Κύπρου. Το ίδιο ισχύει και για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Για λογαριασμό της ντόπιας αστικής τάξης, η κυβέρνηση αναζητά συμμαχίες - αντίβαρο στις διεκδικήσεις της Τουρκίας και σαν τέτοια βλέπει τον άξονα με την Κύπρο και το Ισραήλ. Ταυτόχρονα, χαρακτηρίζει «ευρωπαϊκή» την ΑΟΖ της Ελλάδας, βάζοντας στα γεμάτα στο παιχνίδι την ιμπεριαλιστική ΕΕ, ο ρόλος της οποίας, μαζί με τις ΗΠΑ, είναι γνωστός στο γκριζάρισμα του Αιγαίου και στη δρομολόγηση αρνητικών εξελίξεων στο Κυπριακό.

Τι καλό έχει να περιμένει ο λαός από το μπερδεμένο κουβάρι των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, με τη συμμετοχή και της Ελλάδας; Τίποτε απολύτως. Η διανομή της λείας, που περιλαμβάνει και τους ελληνικούς υδρογονάνθρακες, θα γίνει ανάμεσα σε μονοπωλιακούς ομίλους, που συνασπίζονται και κοντράρονται ανάλογα με το πώς διαμορφώνονται κάθε φορά τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους. Ο λαός στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες δεν πρόκειται να εξασφαλίσει φτηνότερη Ενέργεια, ούτε τα έσοδα του κράτους θα αξιοποιηθούν για να αυξηθούν μισθοί και συντάξεις. Μόνο η δική του εξουσία, που θα κοινωνικοποιήσει τον φυσικό πλούτο και τα μέσα παραγωγής, μπορεί να εγγυηθεί την εκμετάλλευσή τους προς όφελος των δικών του αναγκών.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ