Για αρκετές βδομάδες συνεχίζονται οι διαδηλώσεις στη Βουλγαρία, ενάντια στην κυβέρνηση με πυρήνα τους σοσιαλδημοκράτες του «Σοσιαλιστικού Κόμματος» και τον πρωθυπουργό Πλάμεν Ορεσάρσκι. Ο πολιτικός αυτός, που στηρίχτηκε και από άλλα κόμματα μετά τις πρόωρες εκλογές τον περασμένο Μάη, έχει θητεύσει στην αντιλαϊκή πολιτική και ως υπουργός οικονομικών από το 2005 - 2009 σε κυβέρνηση «Σοσιαλιστών».

Αφορμή για τις διαμαρτυρίες ήταν η μη τήρηση των πολλών υποσχέσεων που έδωσε στο λεγόμενο «Ορεσάρσκι σχέδιο», που πέρα από τις φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο, τη διευκόλυνση των επενδύσεων, υποτίθεται προέβλεπε και ενίσχυση των νέων οικογενειών και αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Ακόμα, προκάλεσε η κίνησή του να τοποθετήσει στη θέση του επικεφαλής των υπηρεσιών ασφαλείας τον Ντέλιαν Πεέβσκι, μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα των ΜΜΕ, σε βάρος του οποίου υπάρχει έρευνα για διαφθορά. Ωστόσο, το πραγματικό υπόβαθρο των διαδηλώσεων είναι η σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν τα λαϊκά στρώματα με τη φτώχεια και την ανεργία. Το 50% των νοικοκυριών στη Βουλγαρία επιβιώνει με 150 ευρώ το μήνα, ενώ το 55% των συνταξιούχων φυτοζωεί με 77-105 ευρώ το μήνα.

Οι κεντροδεξιές και κεντροαριστερές κυβερνήσεις μετά την καπιταλιστική παλινόρθωση εφάρμοσαν την ίδια φιλομονοπωλιακή πολιτική, οξύνοντας τα προβλήματα, ωστόσο η ανυπαρξία ισχυρού εργατικού κινήματος με ταξικό προσανατολισμό εγκλωβίζει λαϊκές δυνάμεις στην εναλλαγή των διαχειριστών της αστικής εξουσίας, κάτι που αξιοποιούν, αστικές πολιτικές δυνάμεις και εθνικιστές.

Οσο παραμένει αυτή η κατάσταση, οι Βούλγαροι εργαζόμενοι δεν μπορούν να παλέψουν για να διεκδικήσουν τον πλούτο που παράγουν και σήμερα καρπώνονται οι καπιταλιστές, ντόπιοι και ξένοι.