Ο Ζήσης Ζώκας, γεννήθηκε το 1923 στη Ραψάνη Λάρισας. Τον Ιούνη του 1941 γίνεται μέλος της ΟΚΝΕ και λίγο μετά μέλος του ΚΚΕ. Το Σεπτέμβρη του 1942 κατατάσσεται στην ανταρτοομάδα Ολύμπου, ενώ το 1943 συμμετέχει στη δημιουργία του Μηχανικού των Τεμπών. Το 1943 όταν σχηματίζεται η 1η Μεραρχία Θεσσαλίας του ΕΛΑΣ, εντάσσεται στην υποδειγματική Διμοιρία ΕΠΟΝ της Μεραρχίας με καθήκοντα Καπετάνιου. Το Μάη '44 μπαίνει στη Σχολή Αξιωματικών του ΕΛΑΣ στη Ρεντίνα, απ' όπου βγάνει με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού.

Τον Ιούλη του '46 κατατάσσεται στην πρώτη ανταρτοομάδα που δημιουργείται στον Ολυμπο. Το Μάη του '48 γίνεται εκπαιδευτής στη Σχολή Αξιωματικών του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ (ΣΑΓΑ), όπου παραμένει μέχρι το τέλος του πολέμου. Αναλαμβάνει διαδοχικά διάφορα καθήκοντα κι όταν το '49 η Σχολή αναβαθμίζεται σε Ταξιαρχία γίνεται Πολιτικός Επίτροπος της ΣΑΓΑ, με Στρατιωτικό Διοικητή τον Αχιλλέα Προύτσαλη.

Με την οπισθοχώρηση του ΔΣΕ βρέθηκε πολιτικός πρόσφυγας στην Σοβιετική Ενωση. Το 1961 με την οικογένειά του εγκαθίσταται στη Βουλγαρία. Το καλοκαίρι του '77 έρχεται στην Ελλάδα με προσωρινή άδεια. Οταν αυτή λήγει αρνείται να εγκαταλείψει τη χώρα και απειλείται από την αστυνομία με βίαιη απέλαση. Ξεσηκώνεται κύμα συμπαράστασης, υπογράφει σύσσωμο το χωριό του για την παραμονή του στην πατρίδα. Συμμετέχει πολύμορφα στον αγώνα, που δίνει το ΚΚΕ για τον ελεύθερο και χωρίς όρους επαναπατρισμό των πολιτικών προσφύγων.

Από τον επαναπατρισμό του μέχρι το 1980 αναλαμβάνει καθοδηγητικές θέσεις στις οργανώσεις του Κόμματος στη Δυτική Μακεδονία και στη Θεσσαλία. Μέχρι το τέλος της ζωής του παραμένει μέλος της ΚΟΒ Ραψάνης.

Η Επιτροπή Περιοχής Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ εκφράζει τα βαθιά της συλλυπητήρια στο σ. Νίκο Ζώκα, μέλος της ΕΠ Κεντρικής Μακεδονίας, και την οικογένεια του για το θάνατο του πατέρα του, μέλους του ΚΚΕ, αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας Ζήση Ζώκα.