Κάθε στατιστικό στοιχείο που έρχεται από την ΕΕ μαρτυρά την ανάγκη ανατροπής της συνθήκης - αιτίας που εξαθλιώνει όλο και περισσότερο εκατομμύρια εργαζομένων.

Κάθε κυβερνητική παρέμβαση που αφορά στη ζωή της εργατικής τάξης τσακίζει, κάνοντας κι εδώ προφανή την ανάγκη της ανατροπής.

Το αδιέξοδο προκύπτει όταν στη θέση της ανάγκης για ανατροπή παρεμβαίνει μια επίμονη προσπάθεια ορισμένων να ευνουχίσουν την εργατική αντίδραση, να την καναλιζάρουν έτσι που να μοιάζει αλλαγή η παραμονή του δυνάστη στο σβέρκο του εργάτη. Ευνουχισμός είναι όταν εκπαιδεύεις τον εργάτη να έχει μόνο ένα δικαίωμα: Να ψηφίζει κάθε τέσσερα χρόνια με την αυταπάτη ότι αλλάζει τα πράγματα κι ενδιάμεσα να χειροκροτεί.

Αυτό συμβαίνει με τον ΣΥΡΙΖΑ. Την ώρα που η κυβέρνηση τσακίζει, η «αντιπολίτευση» έχει βάλει λυτούς και δεμένους να εξασφαλίσουν ότι οι εργατικές κινητοποιήσεις θα εξυπηρετήσουν τις δικές της εκλογικές ανάγκες. Ζητάει από τους εργάτες να διαδηλώσουν για να αλλάξει ο χαλίφης.

Στην πράξη, οι εργάτες γυρνάνε την πλάτη σε τέτοιες μεθοδεύσεις. Το έδειξε απλά το περίφημο «πανελλαδικό συλλαλητήριο» του Σαββάτου, που όπως στο κενό στήθηκε, έτσι και στο κενό χάθηκε. Δεν εμφανίστηκαν ούτε τα πανό των 12 Ομοσπονδιών που καλούσαν. Δεν εμφανίστηκαν καν αυτοί που τις προηγούμενες μέρες παρουσιάζονταν σαν εκπρόσωποι ομοσπονδιών. Ο απόλυτος εκφυλισμός.

Για την κατάντια των εργατοπατέρων που σχεδιάζουν να βρεθούν ξανά στα πράγματα στο πλαίσιο ενός νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού, δε μας πέφτει λόγος. Για όσους όμως ακόμα ελπίζουν ότι με αλλαγή κυβέρνησης με τα ίδια φθαρμένα υλικά και χωρίς να θιχτεί η βάση της εξουσίας των καπιταλιστών, η ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, θα δουν προκοπή, υπάρχει θέμα.

Πολύ περισσότερο όταν ακόμα και στη ναυαρχίδα του αστικού Τύπου, την «Καθημερινή», εμφανίζονται άρθρα που μιλάνε για ανάγκη ανατροπής της εφαρμοζόμενης πολιτικής (μιλάνε για άλλο μείγμα πολιτικής χωρίς ανατροπή των σχέσεων παραγωγής, και βεβαίως χωρίς ανατροπή της τάξης στην εξουσία), τότε ισοδυναμεί με απόπειρα να δέσεις τα πόδια του αλόγου που καλπάζει, κάθε κάλεσμα στον εργάτη που οργανώνεται για ανατροπή, να περιορίσει την επιλογή του στο να αλλάξει απλά η κυβέρνηση.

Από τη μεριά της αστικής τάξης τα πράγματα λέγονται ωμά. Η ΝΔ διακηρύσσει μέσα από το συνέδριό της ότι θα επιδιώξει ιδεολογική νίκη, δηλαδή να κάνει ηγεμονικές τις ιδέες για ελεύθερη εκμετάλλευση χωρίς τα βαρίδια των εργατικών κατακτήσεων.

Η απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο από ένα εργατικό κίνημα που έχει σημαία του την ταξική απελευθέρωση και σχεδιάζει τα βήματά του ακριβώς γι' αυτό.

Το ταξικό κίνημα οργανώνει ήδη έτσι την πάλη. Από το σπίτι που του κόβουν το ρεύμα, ως τον άνεργο που χάνει το σπίτι, από τον απλήρωτο εργάτη, ως αυτόν που παλεύει για σύμβαση, όλοι οι αγώνες που οργανώνονται από τις ταξικές δυνάμεις συντείνουν: Από τη μια στην αποκάλυψη της αιτίας κι από την άλλη στην οργάνωση της πάλης έτσι που να οδηγεί στη διεκδίκηση μιας άλλης κοινωνίας.

Για να περπατήσει αυτή η κρίσιμη επιλογή, να κάνουν δηλαδή κτήμα τους οι εργάτες ότι πρέπει να αλλάξει η τάξη στην εξουσία, χρειάζεται καθημερινή πάλη εκεί που σαν ηφαίστειο φουντώνει η ταξική σύγκρουση, μέσα στους χώρους δουλειάς. Ετσι μόνο μπορούν να δεθούν ατσάλινα οι συνειδήσεις για την ανατροπή.

Σ' αυτή τη διαδικασία βάζουν, ή επιδιώκουν να βάλουν φρένο οι δυνάμεις που καλούν να αλλάξει ο χαλίφης.

Η ανατροπή τάξης στην εξουσία δεν είναι περίπατος. Είναι όμως μονόδρομος.

Δύσκολο να γίνει αυτό δεκτό από εργαζόμενους που εκπαιδεύονται καθημερινά να περιμένουν κάποιον άλλον να τους λύσει το πρόβλημα και δεν τα βάζουν ποτέ με το αφεντικό τους. Είναι όμως μονόδρομος. Θέλει επίπονη, επίμονη δουλειά, θέλει καθάρισμα του δρόμου απ' τα κοτρόνια που εμποδίζουν.

Η δουλειά για την οργάνωση των ανέργων. Η δουλειά για την προβολή των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας. Η δουλειά για την υπεράσπιση όσων ακόμα δεν έχουν ανατραπεί. Ολα αφορούν σε μια ιδεολογική θέση με πολιτική αντανάκλαση: Οι παραγωγοί του πλούτου να πάρουν την εξουσία. Με το ΚΚΕ μπροστά για την οργάνωση της λαϊκής συμμαχίας που θα επιβάλει την ανατροπή.

Σ' αυτή τη γραμμή επιμένουμε.