Η πρωταγωνίστρια - μια Αφγανή με δυο μικρές κόρες και σύζυγο που κείται σε κώμα σαν απολιθωμένος - βρίσκει τη δική της «πέτρα της υπομονής» και της εκμυστηρεύεται όλα της τα βάσανα, τις επιθυμίες και τα μυστικά. Οι εκρήξεις που δονούν συθέμελα την εμπόλεμη Καμπούλ, αλλά και η συνάντηση της γυναίκας με έναν νεαρό κεκέ στρατιώτη χωρίς ερωτική εμπειρία όπως κι αυτή, επιταχύνουν τη διαδικασία του εσωτερικού της «σκαψίματος» όλο και βαθύτερα, τόσο που να εκπλήσσεται και η ίδια όταν ανακαλύπτει την άγνωστη θηλυκότητά της μέσα από το μονόλογο που αρθρώνει μεγαλόφωνα...

Στην ταινία διεξάγεται μια μονομαχία ανάμεσα σε δυο σώματα. Σε κείνο του συζύγου, που, καίτοι ακινητοποιημένο από τον τραυματισμό σε καυγά με σύντροφό του, αποδεικνύεται ακόμα ικανό να προκαλέσει πόνο, που παίρνει τη μορφή της ταπείνωσης προς εκείνη που, ως κατώτερο ον, δεν αξίζει ούτε την τρυφερότητα ούτε την αγάπη του συζύγου... Κατώτερο ον, με σώμα διαρκώς καλυμμένο από την μπούρκα, το οποίο όμως κατακτά τη φωτεινότητα - που αποτυπώνεται σταδιακά στα χαρακτηριστικά του προσώπου της - χάρη στη διαδικασία της απελευθερωτικής αυτοανάλυσης.

Η οπτικά ποιητική, σκληρή και στεγνή ταινία του Ραχιμί παίρνει πραγματική ζωή όταν η πανέμορφη Ιρανή ηθοποιός Γκολσιφτέχ Φαραχανί συναντάται στην πορεία της αφήγησης με άλλους ρόλους/χαρακτήρες της ιστορίας. Στα περισσότερα σημεία που η νεαρή «γυναίκα κουράγιο» στέκεται μόνη της μπροστά στον «σύζυγο / πέτρα» και εξωτερικεύει τον εσωτερικό της μονόλογο, η ταινία δεν κατορθώνει να μεταλλάξει τη λογοτεχνική της φύση και δεν αποφεύγει σκηνές επεξηγηματικές και ψυχρές, ωραίες μεν, αλλά κάπως τεχνητές...

Παίζουν: Γκολσιφτέχ Φαραχανί, Χαμίντ Τζαβαντάν, Χασίνα Μπουργκάν, κ.ά.

Παραγωγή: Αφγανιστάν, Γαλλία, Γερμανία, Μ. Βρετανία (2012).