Τους κύριους πρωταγωνιστικούς ρόλους ενσαρκώνουν εξαιρετικά η Βίβιαν Λι και ο Μάρλον Μπράντο - που κρατούσε τον ίδιο ρόλο και στη θεατρική παράσταση στο Μπροντγουέι, σε σκηνοθεσία επίσης Καζάν. Ο Κοβάλσκι λιγομίλητος και αινιγματικός μέσα από την πεισματική του απλότητα, αφήνει τεράστια ερωτηματικά για το πώς ο ίδιος αισθάνεται και για το αν όντως είναι αυτό που δείχνει, ένα περίεργο «ον» για να τον αποδεχθεί κάποιος. Ο Κοβάλσκι αντιπροσωπεύει εκείνη την «ανοδική» κοινωνική τάξη με περίσσευμα ενέργειας και φυσικής ρώμης, που έρχεται να αντιπαρατεθεί και να αντικαταστήσει την, υπό μαρασμό, νωθρή αριστοκρατία του αμερικανικού νότου. Η ενέργεια που εκπέμπει ο Κοβάλσκι, συγγενεύει με ένα είδος ζωώδους μαγνητισμού, που «γραπώνει» τη Στέλλα και ελκύει την Μπλανς που όμως τρέμει την τόση βιαιότητα. Η νευρωτική και ντελικάτη Μπλανς που κρύβεται από το φως και ζει απεγνωσμένα προσκολλημένη σε φαντασιώσεις ευημερίας και φινέτσας, «προκαλεί» με τη σειρά της τον Κοβάλσκι να βγάζει στην επιφάνεια τον χειρότερό του εαυτό. Ο ρόλος της Μπλανς Ντιμπουά υπήρξε ο δεύτερος μεγάλος κινηματογραφικός ρόλος της Βίβιαν Λι μετά από εκείνον της Σκάρλετ Ο' Χάρα στο «Οσα παίρνει ο άνεμος», ρόλος που της χάρισε ένα ακόμη Οσκαρ ερμηνείας. Η ταινία παραμένει και σήμερα συναρπαστική, παρά τη σθεναρή επέμβαση της λογοκρισίας της εποχής, που έκοψε αρκετές προκλητικές σκηνές και άλλαξε το τέλος. Για παράδειγμα, στο αρχικό κείμενο ο πρώην σύζυγος της Μπλανς αυτοκτονεί όταν συνειδητοποιεί την ομοφυλοφιλία του. Τίποτα τέτοιο δεν εμφανίζεται στην ταινία δεδομένου ότι προηγήθηκαν αλλαγές, τόσο στο σενάριο όσο και στην αίθουσα του μοντάζ...