Επανατοποθετούμε το ίδιο διάγραμμα, όχι μόνο για να ενημερώσουμε τους φίλους που δεν παρακολούθησαν το προηγούμενο, αλλά και γιατί αξίζει να διερευνήσουμε τον τρόπο με τον οποίο εντοπίζεται ένας παρόμοιος συνδυασμός στο μυαλό ενός ισχυρού σκακιστή.

Στη θέση αυτή, με τέτοια υπεροπλία στο επιθετικό μέτωπο αναζητούνται κινήσεις που θα έκαναν σοβαρή ζημιά στον αντίπαλο, π.χ. η ιδέα ...Ιε2+, η οποία θα δημιουργούσε μια εξαιρετική εικόνα ματ αν έλειπε ο Αζ3, που είναι μεν κομμάτι σχετικά μικρής αξίας, αλλά προστατεύεται από πιόνι, που σημαίνει ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να ενοχληθεί και μάλιστα από τη μαύρη Β, η οποία εδώ παίζει το ρόλο του «ελεύθερου σκοπευτή».

Για παράδειγμα, μετά από 1... Βε4 τα μαύρα δεν απειλούν ακόμα τίποτα ιδιαίτερο, αλλά αποβλέπουν σε μια νέα θυσία με 2... Βζ3. Επιπλέον, κλείνουν προσωρινά την κρίσιμη διαγώνιο β1-θ7 που Αζ5, ώστε τα λευκά μπορούν να απαντήσουν απλά 2. Αε4 και μετά από 2... Ιε2 + 3. Ργ2 Αε4 + 4. Ρβ3 οδηγώντας τον Ρ σε ασφαλές μέρος.

Αυτή η σειρά σκέψεων, μολονότι δεν ευοδώθηκε από επιτυχία μπορεί να αξιοποιηθεί κατάλληλα εφόσον διευκρινιστεί ποια στοιχεία της είναι σωστά και ποια λανθασμένα. Η εικόνα του ματ με Α + Ι (ανοίγοντας παράλληλα και τη στήλη δ) «μυρίζει», ενώ επιπρόσθετα η λευκή Β βρίσκεται προσωρινά απροστάτευτη. Αν αυτές οι ιδέες συνδυαστούν με το στοιχείο ότι ο Ιππος θα μπορούσε να δώσει ματ και από το τετράγωνο β3 (όχι μόνο από το ε2), τότε απομένει να βρούμε τη συγκεκριμένη μέθοδο με την οποία η μαύρη Β θα παρενοχλήσει τη λευκή και βλέπουμε το αποτέλεσμα! 1... Βα5! 2. Βα5 Ιβ3 + ματ. Αν 2. Βδ1 Ιβ3+ 3. Ββ3 Βδ2 + ματ! Αν 2. β3 Ιε2+ 3. Αε2 Βδ2Χ κ.λπ.

Στην πράξη αποδεικνύεται ότι είναι καλύτερα να επιτεθούμε σε βαριά κομμάτια απροστάτευτα, παρά σε ελαφρά κομμάτια που υποστηρίζονται. Αντίστοιχα, η άμυνα οργανώνεται καλύτερα χρησιμοποιώντας την «αρχή της οικονομίας», δηλαδή η κάλυψη ενός τετραγώνου να γίνει με πιόνι αντί με ελαφρύ κομμάτι.