Απευθυνόμενος σε όσους αντιδρούν στην περιβαλλοντική καταστροφή, που συνεπάγεται η καπιταλιστική εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου, ο υφυπουργός εμφάνισε την κυβέρνηση ότι τάχα θέτει αυστηρές περιβαλλοντικές προδιαγραφές. Ωστόσο, παρά τις πολλές απόλυτες αναφορές του στη δυνατότητα «βιώσιμης ανάπτυξης» με προστασία του περιβάλλοντος,- κάτι που δεν είναι καθόλου ακριβές - εκείνο που κυριάρχησε στην τοποθέτησή του ήταν η επισήμανση ότι «η εποχή που έπρεπε να βάλουμε στη ζυγαριά την Ανάπτυξη σε σχέση με την Περιβαλλοντική Ευθύνη έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Η εποχή που έπρεπε να επιλέξουμε ανάμεσα σε χιλιάδες θέσεις εργασίας ή στη διαφύλαξη του φυσικού περιβάλλοντος, μας έχει προσπεράσει».

Η «επίδειξη» ανακριβειών συνεχίστηκε από τον υφυπουργό, ταυτόχρονα με την αποκάλυψη των πραγματικών στόχων της κυβέρνησης για το αμέσως επόμενο διάστημα, που είναι κρίσιμο για τη «λεηλασία» του ορυκτού πλούτου από κάθε λογής «επενδυτές». Επισήμανε ότι «στόχος μας είναι να άρουμε την προκατάληψη, πως η ιδιωτική πρωτοβουλία αντιστρατεύεται το δημόσιο συμφέρον και πως η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου συνεπάγεται την οποιαδήποτε περιβαλλοντική έκπτωση. Στο πλαίσιο αυτό, προτάσεις και επενδυτικά σχέδια που πληρούν τις περιβαλλοντικές και οικονομοτεχνικές προϋποθέσεις και την Εθνική και Κοινοτική Νομοθεσία, αξιολογούνται σοβαρά, υπεύθυνα και γρήγορα».

Χαρακτηρίζοντας τους ορυκτούς πόρους «πλουτοπαραγωγική πηγή πολλών δισεκατομμυρίων», ο υφυπουργός κατέδειξε ότι έχει «καταχωρηθεί» υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου. Αναφέροντας αρχικά, ότι για τις Σκουριές υπήρξε εγγυητική 50 εκατ. ευρώ - κάτι που προφανώς το λογίζει υπέρ του... περιβάλλοντος - τόνισε: «απαντούμε ξεκάθαρα πως ναι, τέτοιες επενδύσεις σύννομες και πλήρως αδειοδοτημένες τεχνικά και περιβαλλοντικά τις ενθαρρύνουμε και προστατεύουμε την υλοποίησή τους».

Στο ίδιο συνέδριο, ο γραμματέας της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ Γ. Μανιάτης, μίλησε ως στέλεχος του... ΥΠΕΚΑ για τα μέτρα που υλοποιούνται, καλύπτοντας τα... κενά του Μ. Παπαγεωργίου και τόνισε, στο ίδιο «μήκος κύματος» μ' αυτόν, ότι «η διαμόρφωση εθελοντικών συμφωνιών ανάμεσα στις επιχειρήσεις και τους θεσμικούς εκπροσώπους των τοπικών κοινωνιών, βοηθά αποφασιστικά στη διαμόρφωση αυτού του αναγκαίου κλίματος» (αμοιβαίας εμπιστοσύνης και ασφάλειας).

Προκλητικός εμφανίστηκε ο πρόεδρος του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ), Ε. Φαίδρος, ισχυριζόμενος ότι «η μεταλλευτική αξία δεν πάει στις τσέπες αυτού που αξιοποιεί τους ορυκτούς πόρους», αλλά κυρίως στα έξοδα, τα μισθώματα, τα μεταφορικά και τους φόρους! Στη συνέχεια αντέδρασε στις αναπροσαρμογές των μισθωμάτων, διαμαρτυρήθηκε για μια σειρά από «καθυστερήσεις» του κράτους αναφορικά με τη μεταλλευτική νομοθεσία και απαίτησε την καταστολή των τοπικών αντιδράσεων, επισημαίνοντας: «Δεν πρέπει να συνεχιστεί το φαινόμενο, η πολιτεία να δίνει στον ιδιώτη την άδεια εκμετάλλευσης, μετά από πολλά χρόνια πολύπλοκων γραφειοκρατικών διαδικασιών, και μετά να τον αφήνει στο έλεος των οργανωμένων ή μη μειοψηφιών. Tων μειοψηφιών που ζητούν, για λόγους που μόνο αυτοί ξέρουν, την εξαφάνιση κάθε δραστηριότητος που σχετίζεται με την εξόρυξη και αξιοποίηση των ορυκτών πόρων της χώρας».