Στα τρία χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από όταν έγινε η Συνδιάσκεψη, έγιναν βήματα στην παραπάνω κατεύθυνση και βγαίνουν χρήσιμα συμπεράσματα, όπως αποτυπώνουν και οι Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 19ο Συνέδριο. Μεταξύ άλλων, οι Θέσεις αναδεικνύουν:
Τα βήματα αυτά συνδέονται με την ενίσχυση του Κόμματος ως επαναστατικού - εργατικού κόμματος, που παλεύει για την επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας και τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, κόμματος όχι γενικά του λαού αλλά της εργατικής τάξης που είναι η πρωτοπόρα κοινωνική δύναμη, κόμματος που δεν παλεύει αόριστα για την ανακούφιση του λαού (που άλλωστε κι αυτή είναι αδύνατη χωρίς σύγκρουση με τα μονοπώλια και την εξουσία τους) αλλά έχει και την κατάλληλη στρατηγική για την ανατροπή όσων εμποδίζουν την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Είναι βήματα απαραίτητα για να ενισχυθεί η εργατική σύνθεση του Κόμματος, να πυκνώσουν οι γραμμές του με εργάτες.
Η ανάγκη να ενισχυθεί η παρέμβαση στο χώρο κατοικίας δεν αναιρεί την πρωταρχική σημασία που έχει η παρέμβαση στον κλάδο, στο χώρο δουλειάς. Την επίμονη και καλοσχεδιασμένη δουλειά που χρειάζεται για να συνδέει ο εργάτης τις εξελίξεις στη ζωή του με τις εξελίξεις στην παραγωγή και την κυριαρχία των μονοπωλίων στην οικονομία. Οι δεσμοί που αναπτύσσονται με εργατικές μάζες στη γειτονιά πρέπει στοχοπροσηλωμένα να τροφοδοτούν την παρέμβαση του Κόμματος κατά κλάδο. Για παράδειγμα, οι επαφές που καταγράφονται στις εργατογειτονιές της Αττικής με μεταλλεργάτες πρέπει να τροφοδοτούν τη δράση των κομματικών δυνάμεων στο Μέταλλο. Γεννούν αυξημένα καθήκοντα αλλά και νέες δυνατότητες για να προχωρά η διάδοση πιο πλατιά της πρότασής μας για την ανάπτυξη του κλάδου του Μετάλλου, την ανάδειξη των επιπτώσεων που έχει το κυνήγι του μεγαλύτερου κέρδους, πώς η ένταση του ανταγωνισμού οδήγησε σε διάλυση τα ναυπηγεία, σε ξεπούλημα σημαντικές μονάδες, όπως τη ΛΑΡΚΟ, σε κλείσιμο μια σειρά χαλυβουργεία κ.τ.λ. Ετσι θα δημιουργούνται προϋποθέσεις ώστε σε έναν κλάδο στρατηγικής σημασίας να διαμορφώνεται μια πρωτοπορία που θα αποκτά συνείδηση της ταξικής της θέσης και των συμφερόντων της, διαμετρικά αντίθετων με αυτά των μονοπωλίων.
Οι απαιτήσεις για τη συσπείρωση εργατικών μαζών, ειδικά εκείνων που πλήττονται περισσότερο από την αντιλαϊκή πολιτική και άρα έχουν μεγαλύτερο συμφέρον να συμπαραταχθούν με το ΚΚΕ, γίνονται όλο και πιο σύνθετες. Χρειάζεται καλύτερη οργάνωση για να απαντηθούν αυταπάτες και αντιλήψεις που γεννούν οι ίδιες οι αντικειμενικές συνθήκες που διαμορφώνουν τη ζωή τους. Π.χ., στην περίπτωση των νέων που δουλεύουν με ολιγόμηνες συμβάσεις πότε στον έναν και πότε στον άλλο χώρο, χρειάζεται να λαμβάνουμε υπόψη ότι λίγο - πολύ τέτοια παιδιά θεωρούν αυτονόητο να μην έχουν σταθερή εργασία. Οι χαμηλές τους προσδοκίες να γεννούν ακόμα και ευγνωμοσύνη απέναντι στην εργοδοσία («δε λες που με κρατά στη δουλειά, ούτε το όνομά μου δε λέω...») ή στην κυβέρνηση για τα προγράμματα που δίνουν στις επιχειρήσεις φτηνό εργατικό δυναμικό. Δεν αρκεί η επισήμανση ότι αυτές οι συνθήκες δουλειάς είναι σκέτη εκμετάλλευση. Χρειάζεται να αναδεικνύεται γιατί και πώς, σε συνθήκες μονοπωλιακού καπιταλισμού, ούτε αυτό το πενιχρό και περιστασιακό μεροκάματο δεν μπορούν να εξασφαλίσουν.