Είναι γνωστό πλέον ότι το σκάκι είναι συνάρτηση πολλών πραγμάτων και ενεργειών της καθημερινής μας ζωής. Επόμενο είναι, λοιπόν, ο κάθε σκακιστής τις ιδιαιτερότητες και τις παραξενιές που έχει στην καθημερινή του ζωή, να τις μεταφέρει συχνά και στη σκακιέρα.

Αρκετοί από αυτούς τους ιδιόρρυθμους σκακιστές, θέλουν με κάθε τρόπο να ξεφύγουν από τα καθιερωμένα και τα τετριμμένα, χρησιμοποιώντας παλιά και ξεχασμένα ανοίγματα που δεν παίζονται σχεδόν από κανέναν.

Αλλοι πάλι παίζοντας τελείως αντιθεωρητικά, αντί να προσπαθήσουν να κατακτήσουν το κέντρο της σκακιέρας με πιόνια ή κομμάτια, αρχίζουν και αναπτύσσονται από τα ακριανά πιόνια στις κολόνες «α» και «θ», επίσης αρνούνται να κάνουνροκέ και παραμένουν με το βασιλιά στο κέντρο, γιατί θεωρούν την κίνηση αυτή χάσιμο χρόνου. Μόνο όταν βρεθούν σε μεγάλη πίεση και εφόσον μπορούν, το πραγματοποιούν.

Επειδή τέτοιες «παραξενιές» ξεφεύγουν γρήγορα από τα θεωρητικά μονοπάτια, χρειάζεται μεγάλη προσοχή στην αντιμετώπιση τους.

Η παρτίδα που ακολουθεί αποτελεί ένα παραπλήσιο παράδειγμα και προέρχεται από την «επίθεση Κέρες» της Σικελικής 1. ε4 γ5 2. Ιζ3 δ6 3. δ4 γδ4 4. Ιδ4 Ιζ6 5. Ιγ3 α6 6. Αε2 ε5 7. Ιβ3 Αε7 8. Αε3 Ιβδ7 9. η4 Θ6 10. Θ4 β5, 11. α4 β4 12. Ιδ5! Ιδ5 13. Βδ5 Πβ8 14. Αγ4 0-0 15. η5 θη5 16. Θη5 Ιβ6; 17. Αβ6 Ββ6 18. η6! Αε6 19. Βε6! και τα μαύρα αναγκάζονται να εγκαταλείψουν. Είδαμε πως τα στρατηγικά σχέδια αλλάζουν από κίνηση σε κίνηση και οι τακτικοί συνδυασμοί είναι άπειροι. Αρκεί κανείς να προσπαθήσει να τους βρει!