Μια ιδέα «εκσυγχρονισμού» και «διαρθρωτικών αλλαγών» μάς δίνει η γαλλική πολυεθνική ΠΕΣΙΝΕ, που λειτουργεί επί δεκαετίες στη χώρα στηριζόμενη σε αποικιακού χαρακτήρα συμβάσεις, λεηλατώντας τον ορυκτό μας πλούτο και κατακλέβοντας τη ΔΕΗ στην οποία πληρώνει συμβολικό αντίτιμο για τις τεράστιες ποσότητες ηλεκτρικής ενέργειας που καταναλώνει.

Τώρα, που η λεγόμενη απελευθέρωση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας θεσμοθετήθηκε και αποτελεί ήδη πραγματικότητα, η ΠΕΣΙΝΕ σκέφτηκε να χώσει ακόμα πιο βαθιά το χέρι της στο πουγκί της ελληνικής οικονομίας. Οι... αναδιαρθρώσεις και οι προσαρμογές στις... σύγχρονες συνθήκες, τής επιτρέπουν να αξιώσει - και αξιώνει- να πάψει να πληρώνει το ρεύμα, που καταναλώνει, στη ΔΕΗ. Για την ακρίβεια να πάψει να είναι πελάτης της. Και τι λέτε ότι θέλει; Από πελάτης να αναβαθμιστεί σε συνεταίρο της ΔΕΗ και από κοινού, λέει, να δημιουργήσουν μια εταιρία που θα παράγει εντελώς τζάμπα ρεύμα ειδικά για την ΠΕΣΙΝΕ και από εκεί και πέρα βλέπουμε...

Οχι παίζουμε...

Τη χαρακτηριστική πρόταση «Κινηθώμεν, ανοιχθώμεν, δύσκολα παραδοθώμεν», από το βιβλίο του Ν. Τσιφόρου «Σταυροφορίες», χρησιμοποίησε, τις προάλλες, ο υπουργός Εργασίας, για να δείξει πώς αντιμετωπίζει η κυβέρνηση το ασφαλιστικό.

Χρειάζεται, άραγε, να του θυμίσουμε, ότι το περιεχόμενο του προαναφερόμενου βιβλίου αφορά τις εκστρατείες λεηλασίας των τότε Φράγκων και δήθεν «στρατιωτών του Χριστού», που έπεσαν σαν αρπακτικά πάνω στο Βυζάντιο και τους λεγόμενους Αγιους Τόπους; `Η, μήπως, του... ξεφεύγει, ότι και τότε, όπως και πολλές ακόμη φορές, τα κάθε είδους εγκλήματα έγιναν στο όνομα «ευγενών σκοπών και υψηλών ιδανικών»; Εκτός και πιστεύει, ότι δε βρίσκεται η κυβέρνηση στο ρόλο του επιτιθέμενου και του επιδρομέα, αλλά οι εργαζόμενοι...

Πάντως, καλά κάνει και δεν αποκλείει την παράδοση, έστω και δύσκολα... Ολα μπορεί, να τα καταφέρει το ενωμένο, μαζικό και ταξικά προσανατολισμένο εργατικό κίνημα. Αλλωστε, η ήττα ήταν, τελικά και η μοίρα των Σταυροφόρων επιδρομέων...

Τι λέτε, θα μπορούσε ποτέ η Ευρωπαϊκή Ενωση, να καταλογίσει σοβαρές ευθύνες στις ΗΠΑ, στη Γερμανία ή τη Μ. Βρετανία, για τη σημερινή, έκρυθμη κατάσταση στα Βαλκάνια και, μάλιστα, να επιβάλει κυρώσεις σε βάρος τους; Οχι, βέβαια. Κάτι τέτοιο είναι απολύτως αδιανόητο. Αλλωστε, όσες ευθύνες έχει η Γερμανία - και έχει πάρα πολλές - για την αποσταθεροποίηση των Βαλκανίων, έχει και η ΕΕ.

Τι νόημα, επομένως, έχει και τι εξυπηρετεί η προχτεσινή πρόταση του Μ. Εβερτ, περί επιβολής κυρώσεων από την ΕΕ στις χώρες, που ενθαρρύνουν και υποθάλπουν αποσταθεροποιητικές ενέργειες στα Βαλκάνια; Πρώτον, αποτελεί ένα ακόμη χαρακτηριστικό παράδειγμα βαθύτατης υποκρισίας και εντυπωσιοθηρίας. Λέγοντας για επιβολή κυρώσεων ο κ. Εβερτ εννοεί αποκλειστικά και μόνο βαλκανικές χώρες. Και δεν παραγνωρίζουμε, βέβαια, τον αποσταθεροποιητικό ρόλο βαλκανικών δυνάμεων ή χωρών - ανάμεσα σ' αυτές και των ελληνικών κυβερνήσεων, που έβαλαν τις υπογραφές τους για το διαμελισμό της πρώην Γιουγκοσλαβίας - αλλά είναι ολοφάνερο, ότι ο ρόλος των ΗΠΑ - Γερμανίας κλπ. είναι πολύ σοβαρότερος. Δεύτερον, η πρόταση του κ. Εβερτ δεν αποσκοπεί μόνο στη δημιουργία εντυπώσεων. Είναι πλήρως ενταγμένη στη λογική των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και της πολιτικής του «διαίρει και βασίλευε». Η τυχόν υλοποίησή της μόνο την ακόμη μεγαλύτερη αποσταθεροποίηση της περιοχής μπορεί να εξυπηρετήσει.

«Τώρα που όλοι "την έχουμε κάνει", ευτυχώς που υπάρχει το ΚΚΕ και αγωνίζεται για το λαό». Το είπε ο αρχιμανδρίτης της Ιεράς Μονής Πετράκη Τιμόθεος Κιλίφης στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του «Αλφα», παίρνοντας αφορμή από τον απροσδόκητο θάνατο του Χρήστου Σταμούλου. Η αναγνώριση της προσφοράς του Κόμματος από έναν ιερωμένο, που μιλάει χωρίς «φόβο και πάθος», έχει την αξία της. Ιδιαίτερα στους σημερινούς καιρούς...

Την πρόσληψη 900 ειδικών φρουρών, που θα αναλάβουν υπηρεσία από τον προσεχή Σεπτέμβρη, ανακοίνωσε, από τη Λάρισα, ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, επισημαίνοντας ότι μέρος από τους προσληφθέντες θα χρησιμοποιηθούν για τη φύλαξη «ειδικών στόχων», όπως το στρατηγείο του ΝΑΤΟ στον Τύρναβο. Αλλά, για να αντιμετωπιστούν η αντίθεση του ελληνικού λαού στην παρουσία στη χώρα μας των εγκαταστάσεων της «λυκοσυμμαχίας» του ιμπεριαλισμού και η οργή των Ελλήνων για τα εγκλήματα του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, στην Κύπρο και σ' όλον τον κόσμο, μάλλον θα χρειαστεί να χρησιμοποιηθούν, ως ΝΑΤΟφύλακες, όλοι οι «ειδικοί φρουροί» που θα προσληφθούν και πάλι δε θα φτάσουν...

Τα ποιήματα που περιλαμβάνει το βιβλίο - και τα οποία γράφτηκαν σε διάφορες περιόδους, με διάφορες ιστορικές αφορμές και δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά και εφημερίδες - αποδεικνύουν ότι ο Α. Γιαλαμάς «θεράπευσε» όχι μόνο με πολλή αγάπη την τέχνη της ποίησης, αλλά και έχοντας γερή και ασκημένη γνώση των στιχουργικών και προσωδιακών συστημάτων της και συνείδηση του ψυχ-αγωγικού και κοινωνικού χρέους της. Ο Γιαλαμάς ασχολούμενος με την ποίηση διάλεξε το δύσκολο δρόμο της. Την έμμετρη, δεκαπεντασύλλαβη κυρίως, ζευγαρωτή και πλεχτή ομοιοκατάληκτη στιχουργία, κι όχι τη συνήθως αβασάνιστη, ά-μετρη και άμουση ελευθερόστιχη πεζολογία. Κάθε ποίημα του Γιαλαμά, αντλημένο από την ιστορία μας, τους λαϊκούς αγώνες, την κοινωνία, τον πολιτισμό, τον άνθρωπο, την καθημερινότητα, διαθέτει ποιητική και γλωσσική ομορφιά, ιδεολογική ουσία, ανθρώπινη ευαισθησία, θεματικό «κορμό» με αρχή, μέση και τέλος, νοηματική πληρότητα και ευκρίνεια. Τα ποιήματα της συλλογής χωρισμένα σε τρία μέρη («Επη», «Θάμνοι», «Ομιλούν επτά γυναικείες μορφές της ιστορίας και της τέχνης»), καθρεφτίζουν την ιστορία, τον πολιτισμό, τους πόθους και τα πάθη του λαού μας και υμνούν τους επώνυμους κι ανώνυμους αγωνιστές του και τα οράματά τους. Πρώτος στο «εικονοστάσιο» των αγωνιστών ο επώνυμος Κολοκοτρώνης που με την πένα του Γιαλαμά διδάσκει στον αγωνιστή των επόμενων γενεών: «Αν λαχταράς τη λευτεριά, σε άλλον μην ελπίζεις,/ Μόνος σου πάρτην, αν μπορείς... Αλλιώς δεν την αξίζεις».

Γρηγοριάδης Κώστας

Επιπλέον, ο Σαρόν φαίνεται ότι εξασφάλισε άλλη μια σημαντική συναίνεση εκ μέρους των ΗΠΑ. Τη συμφωνία τους να μην ασκήσουν καμία πίεση στην κατεύθυνση της επίτευξης τελικής συμφωνίας με τους Παλαιστινίους, με δεδηλωμένη την πρόθεση του Σαρόν να μην προσπαθήσει παρά μόνο για μια ενδιάμεση συμφωνία. Η επίσκεψη Σαρόν επαλήθευσε τα υπάρχοντα «δείγματα» της εξωτερικής πολιτικής της νέας αμερικανικής ηγεσίας, που εγκαταλείπει την ενεργή συμμετοχή της στο διαμεσολαβητικό πεδίο. Μάλιστα, συνέπεσε με την ανακοίνωση της αποχώρησης της CIA από το τραπέζι των συνομιλιών ασφαλείας ανάμεσα σε Ισραηλινούς και Παλαιστινίους.

Μετά, λοιπόν, από τις «νίκες» Σαρόν στο εσωτερικό «μέτωπο», αλλά και στις σχέσεις με τη νέα αμερικανική ηγεσία, απομένει η, έστω και υπό πίεση, εξασφάλιση της μετριοπαθούς στάσης των συμμάχων «αραβικών χωρών». Παρά τις, κατά καιρούς, σκληρές δηλώσεις του απέναντι στο Κάιρο, ο Αριέλ Σαρόν μοιάζει να χειρίζεται, μέχρι στιγμής, καλά το παιχνίδι της διπλωματίας, καλώντας σε διαμεσολαβητικό ρόλο τη «σημαντική Αίγυπτο». Την ίδια στιγμή, βέβαια, η ένταση στα αυτόνομα, που καταρρέουν οικονομικά, κλιμακώνεται ώρα με την ώρα, όπως αυξάνεται, άλλωστε, και ο αριθμός των νεκρών και των τραυματιών.

Του Εικοσιένα

ήρωες

γενναίοι, τιμημένοι

η πάλη, η θυσία σας

πήγε σαφώς

χαμένη,

άδικα, χρόνια,

βρόντησαν

τα καριοφίλια,

οι γκράδες,

η χώρα σκλάβα

ήτανε κι έμεινε

με χαλκάδες

και ο λαός

παρέμεινε ραγιάς

σ' άλλους αγάδες!

* * *

Του Εικοσιένα

ήρωες

αείμνηστοι, γενναίοι,

Ανδρούτσοι,

Μακρυγιάννηδες

και Κολοκοτρωναίοι

το όραμά σας

το τρανό, απάτη

βγήκε σκέτη,

αφού η Ελλάδα,

δυστυχώς,

τόσα και τόσα

έτη,

δεν είναι χώρα

λεύτερη, μα ξένων

βιλαέτι!