Με μαζική συμμετοχή εργαζομένων και νεολαίας, στην ασφυκτικά γεμάτη «Καπναποθήκη», έγινε στην Καβάλα η εκδήλωση για τα 94 χρόνια ζωής και δράσης του Κόμματος, με ομιλητή τον Σήφη Κωτσαντή, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Στο σύντομο χαιρετισμό του, ο Δήμος Ζαχαριάδης, Γραμματέας της ΝΕ Καβάλας του ΚΚΕ που διοργάνωσε την εκδήλωση, αναφέρθηκε στην ιστορία του καπνεργατικού και γενικότερα του εργατικού κινήματος της πόλης, που αποτέλεσε τη μαγιά της οικοδόμησης της Κομματικής Οργάνωσης Καβάλας του ΚΚΕ. Στη διάρκεια της εκδήλωσης, παρουσιάστηκε το χρονικό της ίδρυσης της ΚΟ Καβάλας του ΚΚΕ, πλαισιωμένο από απαγγελίες ποιημάτων και προβολή οπτικοακουστικού υλικού.

Στην ομιλία του, ο Σ. Κωτσαντής, ανάμεσα σε άλλα, τόνισε: «Το ΚΚΕ, στα 94 χρόνια δράσης του, απέδειξε ότι αντέχει στις θύελλες, αντέχει στους κατατρεγμούς. Στις ανηφοριές, στις δυσκολίες αποδεικνύεται χαλκέντερο, παίρνει δύναμη ζωής σαν τον μυθικό Ανταίο, ενώ στις σχετικά ήρεμες στιγμές της πάλης, δεν αφήνεται να το παρασύρει η κατηφόρα, δε συμβιβάζεται με τις ευκολίες, δε γλιστράει, γνωρίζει καλά ότι είναι στοιχείο της στρατηγικής της άρχουσας τάξης, να το οδηγήσει γρηγορότερα στο "γειτονικό βάλτο", στον παροπλισμό του, στην αλλαγή του επαναστατικού του χαρακτήρα, για τον πλήρη αφοπλισμό του κινήματος.

Το ΚΚΕ τα κατάφερε να σταθεί όρθιο, να δυναμώσει μετά το 1991 και τις μεγάλες αντεπαναστατικές ανατροπές, ακριβώς γιατί έδειξε σταθερή προσήλωση σε θεμελιώδεις αρχές για ένα επαναστατικό εργατικό, κομμουνιστικό κόμμα, όπως είναι η αναγνώριση του ηγετικού ρόλου της εργατικής τάξης στην κοινωνική εξέλιξη και της μαρξιστικής - λενινιστικής ιδεολογίας ως επαναστατικής θεωρίας για δράση.

94 χρόνια τώρα, το ΚΚΕ δεν αποκήρυξε ποτέ την ταξική πάλη, τη σοσιαλιστική επανάσταση, την εργατική εξουσία. Δεν έκανε και δεν πρόκειται να κάνει δήλωση μετανοίας στον ιμπεριαλισμό. Η αντοχή του ΚΚΕ δεν είναι τυχαία. Σφυρηλατείται με δεσμούς αίματος με την εργατική τάξη και τη φτωχή αγροτιά από τη στιγμή της ίδρυσής του.

Οι βαθιές ιστορικές ρίζες του ΚΚΕ έδωσαν τη δυνατότητα στο Κόμμα μας να εξασφαλίσει το 1991 την ιστορική συνέχεια, παρά την αποχώρηση μεγάλου μέρους των δυνάμεών του. Το ΚΚΕ πάλι στάθηκε όρθιο, μπόρεσε να ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις του, να ανασυγκροτήσει την ΚΝΕ, ξεκινώντας μια νέα περίοδο στην πολυκύμαντη διαδρομή του.

Από τις πιο σημαντικές στιγμές της τελευταίας δεκαετίας, που θα αποδειχθεί τα αμέσως επόμενα χρόνια ιστορική, αποτέλεσε η άρνησή μας το Μάη του 2012 να δηλώσουμε ότι θα δώσουμε στήριξη σε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης της κρίσης, με τη μάσκα "της ενότητας της αριστεράς" ή κυβέρνησης της αριστεράς. Σε δυο βάρκες δεν μπορείς να πατάς. `Η με την εργατική τάξη και το λαό θα είσαι, ή με τα μονοπώλια και την ΕΕ. Μέσος δρόμος δεν υπάρχει.

Το Κόμμα μας σήμερα είναι περισσότερο έμπειρο από ποτέ. Αυτό, βεβαίως, δεν πρέπει να μας δημιουργεί καμία επανάπαυση. Πρέπει και μπορούμε να γίνουμε Κόμμα παντός καιρού, γερό και ικανό να ανταποκρινόμαστε σε κάθε στροφή του αγώνα, σε ανηφόρες και κατηφόρες. Δε θα κάνουμε τη χάρη στον αντίπαλο να βάλουμε νερό στο κρασί όπως επιδιώκει. Δεν έχουμε σήμερα την πολυτέλεια κανενός λάθους που θα ρίξει το κίνημα πίσω, θα του αφαιρέσει τη δυνατότητα αντεπίθεσης. Μπορούμε και θα προχωρήσουμε μπροστά, αταλάντευτα, σταθερά με επιμονή, αγωνιστικό, επαναστατικό ρεαλισμό».