Τη σχεδιασμένη παρέμβαση που έχουν οι αστικές πολιτικές δυνάμεις σε σχολές και σχολειά, ώστε η αυριανή γενιά των εργαζομένων να μπαίνει στους τόπους δουλειάς σκύβοντας το κεφάλι σε οτιδήποτε απαιτεί η εργοδοσία, επιβεβαιώνουν όσα γίνονται στα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ακόμα και στο αίτημα εκατοντάδων φοιτητών να γίνουν Γενικές Συνελεύσεις, ώστε να οργανωθούν οι φοιτητικοί - σπουδαστικοί αγώνες απέναντι στην αντιλαϊκή επίθεση, δυνάμεις, όπως η ΔΑΠ, απαντούν πως κάτι τέτοιο δεν είναι ...δημοκρατικό (όπως έγινε π.χ. σε μεγάλη σχολή της Αθήνας). Και το λένε αυτό, με το επιχείρημα ότι δεν υπάρχει σχετική απόφαση - κάλεσμα του ΔΣ του Συλλόγου, το οποίο βέβαια οι ίδιες μπλοκάρουν ως πλειοψηφία..!

Το πρόβλημα δεν είναι όμως ότι, απλά, βαφτίζουν «αντιδημοκρατικό» αυτό που δεν έχει τη δική τους έγκριση. Το πρόβλημα είναι πως πασχίζουν να εμποδίσουν οποιαδήποτε συλλογική διαδικασία που, «από τα κάτω», σε σχολές και έτη σπουδών, μπορεί να γονιμοποιήσει τον προβληματισμό των φοιτητών - σπουδαστών από εργατικές - λαϊκές οικογένειες, να δώσει διέξοδο στην αγωνία τους, να δυναμώσει τα αγωνιστικά τους βήματα μέσα από το συντονισμό με το εργατικό - λαϊκό κίνημα.

Η στάση τους, βέβαια, δεν είναι πρωτόγνωρη. Κάνουν ό,τι ακριβώς και οι εργατοπατέρες μέσα στους τόπους δουλειάς, απορρίπτοντας τη σχεδιασμένη διεξαγωγή Γενικών Συνελεύσεων (π.χ. ΔΕΗ), απαγορεύοντας στις συνελεύσεις να πάρουν αποφάσεις (π.χ. ΕΛΒΟ). Να γιατί η ανοιχτή, θαρρετή και σχεδιασμένη ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση πρέπει να δυναμώσει. Σε κάθε σχολή, σε κάθε σχολειό, αλλά και κάθε τόπο δουλειάς: Να πιεστούν, να αποκαλυφθούν, να πάρουν οι ίδιοι οι φοιτητές και σπουδαστές την υπόθεση της οργάνωσης στα χέρια τους, να απομονώσουν όλες τις δυνάμεις που θέλουν την αυριανή βάρδια των εργαζομένων φοβισμένη, αποπροσανατολισμένη και με σκυμμένο το κεφάλι, να μπαίνει στον τόπο της δουλειάς απλά για να παίρνει οδηγίες για το πώς θα αυξάνει τα πλούτη όσων την ξεζουμίζουν...