Πέμπτη 15 Μάρτη 2001
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 34
Βιβλίο
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΒΙΔΑΣ
«Νίκη Κακαβά - Γαρίδη ( Η ποιήτρια της όψιμης τόλμης)»

«Το ποίημα δεν είναι έπαρση/

είναι το δάκρυ της ψυχής».

Με τους παραπάνω στίχους καθορίζει την ουσία της ποίησης η Νίκη Κακαβά - Γαρίδη, ποιήτρια που έγραφε χρόνια, μα δεν τολμούσε να εκδώσει τους έμφορτους ευαισθησία και πόνο στίχους της. Τώρα, με παρότρυνση αγαπημένων παρουσιάζει ποιήματα μιας ζωής με τον ενδεικτικό τίτλο: «Προ των πυλών».

Ο ποιητής Γιάννης Καραβίδας γεμάτος συγκίνηση έσκυψε σ' αυτό το ωραίο έργο, που του ενέπνεσε τη μονογραφία: «Νίκη Κακαβά - Γαρίδη. Η ποιήτρια της όψιμης τόλμης». Ο πόνος και η πίκρα καθοδηγούν την έμπνευσή της στο μεγαλύτερο μέρος της, γιατί η ζωή της έδωσε δυό σκληρά χτυπήματα. Πρώτα της στέρησε το λατρεμένο σύντροφο:

«Εννιά χρόνια κυλάς στο αίμα μου

κι ας λείπεις/

γιατί μια φορά μίλησα με το

φεγγάρι/

μια φορά ήρθε η άνοιξη σαν

ήμουν δεκάξι χρόνων»

και μετά ένα από τα τρία παιδιά της, το 48χρονο γιό της, πετυχημένο επιστήμονα:

«Πώς μπόρεσες και μ' άφησες παιδί μου;/

κι όμως με διαβεβαίωνες/

για την αγάπη σου σαράντα οχτώ χρόνια./

Από τα μαλλιά σου έπαιρνα φως./

Τώρα πώς να ζήσω χωρίς μάτια γιε μου;».

Ο γιος της ζητούσε να εκδώσει τα ποιήματά της και τα παραμύθια της γιαγιά του, που είχε συγκεντρώσει η Νίκη Γαρίδη με τίτλο «Τα παραμύθια της Βασίλαινας».

Η ποιήτρια δεν ξεχνά ποτέ και τη γενέτειρά της.

«Μεσσηνία καημέ μου!/

...Νησάκι μου/

στο χώμα σου περπατάει η καρδιά μου».

Βαθύς και αγιάτρευτος κι ο πόνος για το χαμό της μάνας, μακριά στο χωριό, όπου συνδέθηκε και με το σύντροφό της ποιητή Κώστα Γαρίδη και νέα παιδιά πήραν μέρος στην Αντίσταση, δεύτερος πόλος έλξης στην έμπνευσή της. Κι όχι μόνο η αγωνιστική πορεία των συντρόφων αλλά και τα πλήγματα των ηρωικών μαχητών από τους κατακτητές και δουλόφρονους Ελληνες:

«Δεν έχω πια φωνή/

οι σπαραγμοί την έπνιξαν/

η ζωή μου ίδια παπαρούνα/

με κόκκινα πέταλα και καρδούλα μαύρη/

τα μάτια δίχως φως/

γεμάτα απ' τους ίσκιους των εκτελεσμένων/

και το τραγούδι μου λυγμός».

Κλείνοντας την «εκ βαθέων» μελέτη του ο Γιάννης Καραβίδας συμπεραίνει: «... η λιτή ποίηση, όπως αυτή που προσπαθεί κανείς να προσεγγίσει μέσα από ένα κείμενο αγάπης, είναι σε τελευταία ανάλυση, ο απαραίτητος καθρέφτης, που βοηθάει την ψυχή του ανθρώπου να κρατήσει, όσο γίνεται περισσότερο, αλέκιαστο το πρόσωπό της». (Εκδόσεις «Μαυρίδης»).


Ευγενία ΖΩΓΡΑΦΟΥ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ