Από τα παραπάνω προκύπτει πως η μείωση του προσωπικού δεν εξυπηρετεί σε καμία περίπτωση τις ανάγκες των εργαζομένων. Αυτό δε σημαίνει ότι το Δημόσιο σε συνθήκες καπιταλισμού μπορεί να λειτουργεί και προς όφελος του λαού. Αλλά αντικειμενικά η τεράστια συρρίκνωσή του επιφέρει πλήγμα στις όποιες υπηρεσίες κοινωνικού χαρακτήρα παρέχονταν μέχρι σήμερα.

Το «αποτελεσματικό Δημόσιο» για το οποίο μιλά ο πρωθυπουργός δεν αφορά στο λαό αλλά στα μονοπώλια. Στο πλαίσιο αυτό δεν χρειάζονται παρά ελάχιστο προσωπικό. Χαρακτηριστική είναι η προχθεσινή δήλωση του υφυπουργού Υγείας, Μ. Σαλμά για το ρόλο του ΕΟΠΥΥ: «Ο ΕΟΠΥΥ θα λειτουργήσει ως μεγάλος αγοραστής υπηρεσιών Υγείας. Είναι μια μεγάλη ασφαλιστική εταιρεία, η δεύτερη μεγαλύτερη στην Ευρώπη, μετά τον γερμανικό ασφαλιστικό οργανισμό Υγείας. Φτιάχτηκε για να ενώσει τις ασφαλιστικές εισφορές, τον ιδρώτα των εργαζομένων και να βγει στην αγορά να διαπραγματευτεί καλύτερες τιμές για μια πολύ καλύτερη ποιότητα παροχής υπηρεσιών».

Ενα τέτοιος ΕΟΠΥΥ δε θέλει μόνιμο προσωπικό, δε θέλει γιατρούς, ούτε νοσηλευτές. Θέλει λίγους μανατζαραίους που θα εξασφαλίζουν για λογαριασμό των μονοπωλίων, που δραστηριοποιούνται και στον τομέα της Υγείας, ένα τεράστιο πελατολόγιο περίπου δέκα εκατομμυρίων ανθρώπων και θα παζαρεύουν πόσο κοστίζει η ζωή των εργατών και των λαϊκών στρωμάτων.

Αυτά κρύβονται πίσω από τη μείωση του προσωπικού και τις μεγάλες κουβέντες για αποτελεσματικότερο δημόσιο τομέα.