Στο ιδιαίτερα σημαντικό και εξαιρετικά επίκαιρο κείμενο του Μπέρτολτ Μπρεχτ (10/2/1898-14/8/1956) «Πέντε δυσκολίες κατά το γράψιμο της αλήθειας» θα είναι αφιερωμένη η εκπομπή «Ποιητική Αδεία» που επιμελείται και παρουσιάζει ο Γιώργος Μηλιώνης, την Κυριακή 1-3 μ.μ. στον «902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ FM».

«Οποιος θέλει σήμερα να πολεμήσει το ψέμα και την άγνοια και να γράψει την αλήθεια, πρέπει να ξεπεράσει τουλάχιστον πέντε δυσκολίες: Πρώτον να 'χει το θάρρος να γράψει την αλήθεια παρ' όλο που παντού την καταπνίγουν, δεύτερον να 'χει την εξυπνάδα να την αναγνωρίζει, παρ' όλο που παντού την καλύπτουν, τρίτον να 'χει την τέχνη να την κάνει εύχρηστη σαν όπλο, τέταρτον να 'χει την κρίση να διαλέγει εκείνους που θα μπορούσαν να την χρησιμοποιήσουν αποτελεσματικά και πέμπτον να 'χει την πανουργία να τη διαδίδει ανάμεσά τους. Αυτές οι δυσκολίες είναι μεγάλες γι' αυτούς που γράφουν μέσα στο φασισμό, υπάρχουν όμως και για εκείνους που καταδιώκονται ή έχουν αποδράσει, μα ακόμα και για όσους γράφουν στις χώρες της αστικής ελευθερίας». Αυτές τις γραμμές προέταξε στο κείμενο αυτό που ανέγνωσε στο Συνέδριο για την υπεράσπιση της κουλτούρας από το φασισμό, το 1935 στο Παρίσι, ο κομμουνιστής εργάτης της Τέχνης, Μπέρτολτ Μπρεχτ, όντας και ο ίδιος εξόριστος από τη ναζιστική Γερμανία.

Συνειδητός μαρξιστής - λενινιστής από το 1926, ο Μπρεχτ, και έχοντας αναπτύξει πολύ στέρεες και πάντα επίκαιρες απόψεις για το ρόλο του δημιουργού και των διαφόρων μορφών της Τέχνης ιδιαίτερα «στους καιρούς των αποφάσεων» ήταν βαθύς γνώστης της διαλεκτικής κίνησης της Ιστορίας και έδωσε στο συνειδητό προλεταριάτο έργα τέχνης στα οποία όχι μόνο αντανακλάται η πορεία της ταξικής πάλης, αλλά συνιστούν και μαθήματα για το πώς αυτή διεξάγεται.

Οπλισμένος με τη βαθιά πεποίθηση πως η Τέχνη αποτελεί σοβαρό όπλο που πρέπει να κατακτήσει η εργατική τάξη, ο Μπρεχτ ξεδιπλώνει και στο κείμενό του για τις «πέντε δυσκολίες στο γράψιμο της αλήθειας», τις απόψεις του που είναι εξαιρετικά επίκαιρες στις μέρες μας -σε εποχή βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης- που συνεπάγεται μεταξύ άλλων και τη θέση σε «κίνηση» της συνείδησης εκατομμυρίων εργαζομένων, αλλά και την αντίθετη κίνηση εκ μέρους της αστικής τάξης και των κάθε λογής συμμάχων της για απόκρυψη της αλήθειας.

«Η μεγάλη αλήθεια του αιώνα μας είναι ότι η ήπειρός μας βυθίζεται στη βαρβαρότητα, γιατί οι σχέσεις ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής διατηρούνται με τη βία. Τι ωφελεί λοιπόν να γράφουμε κάτι τολμηρό, όταν απ' αυτό προκύπτει ότι η κατάσταση στην οποία βυθιζόμαστε είναι βάρβαρη (πράγμα που είναι αλήθεια) αν δεν είναι ξεκάθαροι οι λόγοι που μας οδηγούν σ' αυτήν;».

Αυτή η φράση που προτάσσει ο Μπρεχτ στην «ανακεφαλαίωση» του κειμένου του, είναι εκείνη από την οποία προκύπτει εύλογα το ερώτημα «πόσο πιο επίκαιρος μπορεί άραγε να γίνει, 56 χρόνια μετά το θάνατό του;».