Η Κερασία Σαμαρά, ο Βασίλης Νικολαΐδης (στη μέση) και ο πιανίστας Γιώργος Κομπογιάννης

Στην «Αδεια ποδηλάτου», που θυμίζει το θέατρο-καμπαρέ, έσμιξαν η ηθοποιός Κερασία Σαμαρά και ο βραβευμένος σκηνοθέτης Βασίλης Νικολαΐδης, για να υλοποιήσουν μια όμορφη και συγκινητική ιδέα της πρώτης. Μια ευφρόσυνη παράσταση - σύνθεση τραγουδιών και κειμένων, τα οποία ερμηνεύει η Κερασία Σαμαρά, με την αηδονόλαλη φωνή της, τη δραματική, αλλά και κωμική υποκριτική φλέβα της, την κινησιολογική και σκηνική χάρη της, ως αφιέρωμα της ψυχής της στην «πολύπαθη και πολύτιμη γενιά των γονιών της», όπως προλογικά λέει στην παράσταση.

Η ίδια επέλεξε εύστοχα κείμενα και τραγούδια, που «ιστορούν» παραστατικά, με δραματικότητα, αλλά και σαρκαστικό χιούμορ την εικοσαετία 1946-1966. Τα κείμενα είναι κυρίως από οικογενειακά γράμματα (τα συνέλεξε από συγγενείς, φίλους και στο Μοναστηράκι), σπαράγματα δημοσιευμάτων, βιβλίων, ευθυμογραφημάτων και άλλα. Τα κείμενα, συνδεδεμένα με ολιγόλογα σχόλια και πλαισιωμένα με αντίστοιχου περιεχομένου τραγούδια, «περιηγούνται» στην εικοσαετία αυτή, αρχίζοντας από τα χρόνια του εμφυλίου. Πρόκειται για «ταξίδι» τιμής στους αγώνες του λαού στα «πέτρινα χρόνια». Τότε που οι διωκόμενοι αγωνιστές του ΔΣΕ, που ξανάβγαιναν στα βουνά, κλείνονταν στην «πλαζ» της Μακρονήσου και άλλα κολαστήρια, ή εκτελούνταν, ενώ η άρχουσα τάξη και οι κάθε λογής βολεμένοι καλοπερνούσαν... «ανέξοδα και ανέμελα».

Στο πρώτο μέρος της παράστασης κυρίαρχο δραματικό στοιχείο είναι μαρτυρίες για συλλήψεις αγωνιστών, λογοκριμένα γράμματα αγωνιστή - δεσμώτη στις Φυλακές Κέρκυρας με τη μάνα του και συνταρακτικά τραγούδια (λ.χ «Κάποια μάνα αναστενάζει», «Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι», «Στα περβόλια» του Μ. Θεοδωράκη). Στο δεύτερο κυριαρχούν επίσης συγκινητικά γράμματα, άλλα κείμενα και τραγούδια (δημοτικά, των Μπαγιαντέρα, Τσιτσάνη, κ.ά.), που «διηγούνται» τον άλλο μετεμφυλιακό διωγμό του λαού μας. Το ρήμαγμα των χωριών, την εσωτερική προσφυγιά και τη μαζική μετανάστευση, που βασάνισε γονιούς και τα ξεριζωμένα παιδιά. Ο καιρός προχωρά στη δεκαετία του '60. «Δρόμοι της Ειρήνης», Γρηγόρης Λαμπράκης, μουσική επανάσταση του Μίκη Θεοδωράκη, αγώνες για το 114. Κι ύστερα τα σκοτάδια της φασιστικής χούντας. Γέννημα - θρέμμα του Χαϊδαρίου η Κ. Σαμαρά, «προσκυνά» τους αγώνες της γενιάς των γονιών της και τις ηρωικές φτωχογειτονιές της, κλείνοντας την παράσταση με ένα μυριάκριβο τραγούδι της καρδιάς μας, το «Σαββατόβραδο» των Λειβαδίτη - Θεοδωράκη.

Συντελεστές της παράστασης είναι ο πιανίστας Γιώργος Κομπογιάννης και οι Αγγελος Παπαδημητρίου (σκηνογραφική επιμέλεια), Ελενα Γεροδήμου (επιμέλεια κίνησης), Δήμος Αβδελιώδης (φωτισμοί).