Παρασκευή 9 Μάρτη 2001
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Μπλόκο στις συνειδήσεις

Τα καθημερινά - πλέον - μπλόκα στους δρόμους τρομάζουν. Αυτό ακριβώς θέλει και η κυβέρνηση. Αυτός ακριβώς ήταν πάντα ο ρόλος των μπλόκων. Να σπείρουν τον τρόμο. Να κάνουν μαζική τη συνείδηση ότι το κράτος δεν είναι μόνο του νόμου και του αστυνόμου. Είναι πριν απ' όλα οργανωμένη βία, δηλαδή, κράτος του τρόμου. Η ένσταση ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να είναι στόχος μιας δημοκρατικής κυβέρνησης, αφού μια τέτοια πρακτική αναιρεί τη νομιμοποίησή της ως δημοκρατική, προϋποθέτει συμφωνία στον όρο «δημοκρατική κυβέρνηση» στην εποχή του καπιταλισμού. Μια τέτοια αυταπάτη έχει καταρριφθεί 150 χρόνια πριν, με τη δημοσίευση του Κομμουνιστικού Μανιφέστου. Οσοι - καλοπροαίρετα - ερμηνεύουν λάθος τις δημοκρατικές κατακτήσεις ως αυτονόητο της αστικής διακυβέρνησης, χωρίς να βλέπουν σ' αυτήν τη δικτατορία των αστών, είναι - δυστυχώς - υποχρεωμένοι να υποστούν στην καθημερινότητά τους ό,τι κι αυτός, που νόμιζε πως, όταν μάζευαν τους Εβραίους, το θέμα δεν τον αφορούσε...

Η αστική τάξη είχε ανάγκη το δημοκρατικό άλλοθι στη μάχη με την αριστοκρατία. Ηταν θέμα συμμαχιών. Το κράτος της εμφανίστηκε γρήγορα ως στυγνή δικτατορία του κεφαλαίου, μόλις ξεμπέρδεψε με τους προηγούμενους κι έπρεπε να αντιμετωπίσει τους ανερχόμενους -το εργατικό κίνημα. Εντυσε με δημοκρατία τη δικτατορία της, όταν οι τότε συσχετισμοί το επέβαλαν. Οταν ο κόκκινος Οκτώβρης άρχισε να απλώνεται στην οικουμένη. Οι περίφημες δημοκρατικές ελευθερίες δεν είναι μόνο υπόλοιπο των κατακτήσεων της γαλλικής επανάστασης, αλλά - κύρια - αναγκαστική παραχώρηση της αστικής τάξης, εκεί και τότε, που η προτροπή του εργατικού κινήματος για ανατροπή έπιανε τόπο σε όλο και πιο πλατιές συνειδήσεις. Η αστική δημοκρατία που γνωρίσαμε δεν ήταν παρά ένα ανάχωμα στην επέλαση της ιδέας για μια εργατική δημοκρατία.

Τα μπλόκα δεν είναι ελληνική ανακάλυψη. Και δεν ήταν μόνο ο Χίτλερ που τα εφάρμοσε. Αν και ο κινηματογράφος μάς μεταφέρει μια εικόνα αστυνομοκρατούμενων ΗΠΑ, όσοι ταξιδεύουν, γνωρίζουν πως η Γαλλία είναι προ πολλού η πλέον αστυνομοκρατούμενη χώρα. Η επικράτηση της αντεπανάστασης με όρους «παγκοσμιοποίησης», δηλαδή στην εποχή του ιμπεριαλισμού, αλλά και η γνώση των μονοπωλίων πως η νίκη τους είναι πρόσκαιρη, έχει οδηγήσει τους μηχανισμούς καταστολής κατά του εργατικού κινήματος σ' ένα ποιοτικά ανώτερο στάδιο: Σε μια επιταχυνόμενη αφαίρεση δημοκρατικών κατακτήσεων σ' όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής (σε εργοστάσιο απολύθηκε συνδικαλιστής τη μέρα της εκλογής του στη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Πειραιά και «ούτε γάτα ούτε ζημιά»...).

Οι δρόμοι - κατ' εξοχήν χώροι ελεύθερης έκφρασης - αναδεικνύονται σε προνομιακό χώρο επίδειξης δύναμης της άρχουσας τάξης. Ιδιοκτήτης η ίδια των μέσων μαζικής χειραγώγησης των συνειδήσεων, φροντίζει εδώ και καιρό, μέσα από καθημερινούς βομβαρδισμούς ειδήσεων που εδραιώνουν στις συνειδήσεις τον τρόμο, να πείσει τον, έτσι κι αλλιώς, τρομοκρατημένο από τον καθημερινό βάσανο πολίτη, να ζητά σε κάθε του βήμα προστασία από τον ...ατομικό του αστυνόμο.

Τα καθημερινά μπλόκα στους δρόμους δεν αφορούν τον οποιονδήποτε του οργανωμένου ή του κοινού εγκλήματος. Τέτοιοι τύποι πάντα ήταν εργαλεία της άρχουσας τάξης. Τα μπλόκα αφορούν τη συνείδηση της εργατικής τάξης. Και σαν τέτοια πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε...



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ