Κυριακή 22 Ιούλη 2012
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 20
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ
Σημείο-κλειδί για την ένταση του αγροτικού ξεκληρίσματος

Ζήτημα που αφορά το σύνολο του εργαζόμενου λαού η εκχώρηση της ΑΤΕ σε ιδιώτες

Eurokinissi

Νέα δεινά, πολύ χειρότερα απ' όσα έχουν μέχρι σήμερα βιώσει, θα επιφέρει στα εργαζόμενα λαϊκά στρώματα η λεγόμενη αναδιαμόρφωση του εγχώριου τραπεζικού τομέα και οι συνακόλουθες συγχωνεύσεις τραπεζών, εντασσόμενη στις γενικότερες σχετικές εξελίξεις σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης, που αποφασίστηκαν στο Συμβούλιο Κορυφής της 29ης Ιούνη. Η ιδιωτικοποίηση της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδας αποτελεί ένα μόνο κομμάτι του συνολικού παζλ, με ιδιαίτερη ωστόσο σημασία καθώς στο χαρτοφυλάκιό της βρίσκεται υποθηκευμένη σχεδόν ολόκληρη η αγροτοκτηνοτροφική ιδιοκτησία της χώρας και ταυτόχρονα διαχειρίζεται τα δισεκατομμύρια ευρώ των κοινοτικών αγροτικών επιδοτήσεων και των ασφαλιστικών εισφορών των Ελλήνων αγροτοκτηνοτρόφων. Επιπλέον, είναι ο κυριότερος μέτοχος των συνεταιριστικών επιχειρήσεων «ΔΩΔΩΝΗ» και «ΣΕΚΑΠ» καθώς και της «Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης», τρεις επιχειρήσεις που η κάθε μια στον τομέα της προσφέρει στο εισόδημα χιλιάδων παραγωγών και εργαζομένων και ενισχύει επί σειρά ετών πολύπλευρα την εθνική οικονομία.

Η διάλυση της εγχώριας καπνοκαλλιέργειας και τευτλοκαλλιέργειας, συνακόλουθο αποτέλεσμα των Κοινών Οργανώσεων Αγοράς Καπνού και Ζάχαρης αντίστοιχα, οδηγούν την «ΣΕΚΑΠ» και την «ΕΒΖ» προς ξεπούλημα, ενώ και στην «ΔΩΔΩΝΗ» - εταιρεία με κέρδη και μεγάλη πρόσβαση σε αγορές του εξωτερικού - έχουν ξεκινήσει οι διαδικασίες για την εκχώρησή της σε ιδιώτες. Για την τελευταία έχει καταθέσει προσφορά και η τοπική ΕΑΣ Ιωαννίνων, Θεσπρωτίας και Αρτας - Φιλιππιάδας, αλλά - χωρίς να θέλουμε να αμφισβητήσουμε τις διαδικασίες της «ελεύθερης αγοράς» - δύσκολα θα αντεπεξέλθει το συναγωνισμό με τους υπόλοιπους τέσσερις διεκδικητές της εταιρείας, τα ονόματα των οποίων δεν έχουν ανακοινωθεί, αλλά οι διαρροές αναφέρουν «ισχυρά επενδυτικά σχήματα και από το εξωτερικό». Η ιδιωτικοποίηση των παραπάνω επιχειρήσεων γίνεται με σκοπό την παροχή «ρευστότητας» στην τράπεζα, στην πραγματικότητα την παροχή «προίκας» υπό τη μορφή «ζεστού χρήματος» στο επενδυτικό σχήμα που θα την εξαγοράσει.

Βρισκόμαστε, λοιπόν, στο στάδιο αποψίλωσης της ΑΤΕ από τις βασικές και με ιδιαίτερη παραγωγική δυναμική εταιρείες της και κατ' ακολουθία της ελληνικής αγροτικής οικονομίας από τον έναν και μοναδικό χρηματοπιστωτικό πυλώνα της εγχώριας πρωτογενούς παραγωγής. Που βεβαίως η ιδιωτικοποίησή του, μετά την ιδιωτικοποίηση των θυγατρικών του, θα δώσει στο νέο καπιταλιστή ιδιοκτήτη τη δυνατότητα να αποκτήσει την υποθηκευμένη γη και άλλα περιουσιακά στοιχεία των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων, δηλαδή άλλος ένας μοχλός που θα συμβάλει στο ξεκλήρισμά τους.

Από τη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ ανακοινώθηκε την περασμένη βδομάδα πως η ΑΤΕ θα «σπάσει» σε δύο τμήματα, το «καλό» - ό,τι δηλαδή μπορεί να επιφέρει κέρδη στον ιδιώτη - και το «κακό» - όλα τα αρνητικά στοιχεία του χαρτοφυλακίου της που θα πάνε προς εκκαθάριση και θα το αναλάβει το Δημόσιο, δηλαδή οι «πλάτες» του εργαζόμενου λαού. Αξίζει επίσης να σημειώσουμε ότι η ΑΤΕ (όπως και το επίσης δημόσιο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο) αν και παρουσιάζει λειτουργικά κέρδη - εξαιρώντας τις μεγάλες απώλειες που υπέστη εξαιτίας του PSI - εξαιρείται της ανακεφαλαιοποίησης - παροχής κρατικού χρήματος δηλαδή - των τραπεζικών ιδρυμάτων, αφού κρίθηκε ως «μη βιώσιμη» για λόγους που κανείς κυβερνητικός παράγοντας δεν είναι σε θέση να εξηγήσει.

Οι ίδιες αναφορές έκαναν λόγο και για κάποιες «δικλίδες ασφαλείας» που θα προβλέπονταν στη συμφωνία σχετικά με το υποθηκευμένο αγροτοκτηνοτροφικό κεφάλαιο, αλλά είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο ότι πρόκειται για καθαρή προσπάθεια να αποκοιμίσουν τους αγρότες, ώστε να βρεθούν προ δυσάρεστων τετελεσμένων.

Ο όρος «βίαιο ξεκλήρισμα» αποκτά πλήρη διάσταση...

Η μείωση του αγροτικού πληθυσμού στην Ελλάδα - από το 30% το 1980 σε κάτω από 10% σήμερα - και η σταδιακή συγκέντρωση του κλήρου και της παραγωγής σε λίγα χέρια, ήταν μια διαδικασία που συντελέστηκε με σχετικά αργούς ρυθμούς κατά τη διάρκεια των τελευταίων 30 και κάτι χρόνων, από την πλήρη ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ. Ηταν μία διαδικασία που βασίστηκε εν πολλοίς στη φυσική γήρανση του αγροτικού πληθυσμού και στη συνολικότερη πολιτική αποτροπής ηλικιακής αντικατάστασής του. Αν μπορούμε να μιλάμε για βίαιο ξεκλήρισμα ορισμένων κατηγοριών παραγωγών - όπως των παραγωγών τεύτλων ή καπνών - εξαιτίας της διάλυσης αυτών των καλλιεργειών σε διάστημα μικρότερο των 5 ετών, τότε γι' αυτό που θα συμβεί σε όσους αγρότες έμειναν στα χωράφια τους σε συνθήκες γενικευμένης καπιταλιστικής κρίσης δε θα υπάρχει προηγούμενο, μιλώντας για τις τελευταίες δεκαετίες της ελληνικής ιστορίας.

Η πώληση της ΑΤΕ σε ιδιώτη σηματοδοτεί το πέρασμα ακριβώς αυτής της διαδικασίας που βιώνουν τα τελευταία τρία χρόνια χιλιάδες επί χιλιάδων αυτοαπασχολούμενων στα αστικά κέντρα και στην ελληνική ύπαιθρο. Οι ελληνικές καλλιεργήσιμες εκτάσεις μπορούν να προσφέρουν τεράστια κέρδη στα παράσιτα του μονοπωλιακού κεφαλαίου - είτε για την παραγωγή τροφίμων και άλλων ποιοτικών πρώτων υλών προς μεταποίηση είτε για την παραγωγή ενέργειας - και καμία «δικλίδα ασφαλείας» για την προστασία των αγροτών δανειοληπτών δεν πρόκειται να σταματήσει την αδηφαγία του. Η φτωχομεσαία αγροτιά οφείλει να κοιτάξει λίγο δίπλα της, στα χιλιάδες μικρομάγαζα και στις άλλες μικρές επιχειρήσεις που έβαλαν «λουκέτο» το τελευταίο διάστημα και ας συνειδητοποιήσει ότι πλέον ήρθε και η σειρά της. Να μη διαφεύγει επίσης της προσοχής η πρόσφατη κυβερνητική απόφαση για διάθεση τριών εκατομμυρίων στρεμμάτων καλλιεργήσιμων και χορτολιβαδικών εκτάσεων έναντι 5 ευρώ ανά καλλιεργητική περίοδο. Η εξέλιξη αυτή θα έχει αλυσιδωτές αρνητικές συνέπειες, στον όγκο και την ποιότητα της εγχώριας παραγωγής, το άνοιγμα της ψαλίδας του αγροτικού εμπορικού ισοζυγίου, στις τιμές των τροφίμων.

Το στοιχείο αυτό μπορεί να φαίνεται παράταιρο, αλλά ας το κρατήσουμε, γιατί - εκτός του κοινωνικού χαρακτήρα που προσπάθησε να προσδώσει στο μέτρο η προηγούμενη κυβέρνηση - θα φανεί χρήσιμο όταν θα γίνει η αποτίμηση των περιουσιακών στοιχείων των καταχρεωμένων παραγωγών με όρους «real estate»...

Δεν υπάρχει καμία διάθεση υπερβολής, ας κοιτάξουν λίγο πίσω στο πρόσφατο παρελθόν και ας θυμηθούν οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι τι τους έλεγε το συνεπές αγροτικό κίνημα και το ΚΚΕ, για τα δεινά που τους περιμένουν εξαιτίας της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ και σε ποιο βαθμό επιβεβαιώθηκαν.

Και όλα αυτά την ώρα που μπορεί στο πλαίσιο μιας άλλης οικονομικής πολιτικής να γίνει η χώρα απολύτως αυτάρκης σε τρόφιμα, αλλά να δημιουργεί και πλεόνασμα προς εξαγωγή που θα φέρνει συνάλλαγμα. Για παράδειγμα ιδιωτικοποιούν το εργοστάσιο ζάχαρης το οποίο μπορεί να παράγει για τις ανάγκες της Ελλάδας και να εξάγει. Ενώ τώρα εισάγεται ζάχαρη. Και βεβαίως θα αναπτυσσόταν και η παραγωγή τεύτλων. Το ίδιο ισχύει και με τη ΣΕΚΑΠ και με τη «ΔΩΔΩΝΗ», αλλά και με όλα τα αγροτικά προϊόντα, τα αναγκαία για το λαό και που μπορεί να τα παράγει η Ελλάδα.

Αμεσες και οδυνηρές θα είναι οι συνέπειες και για τους χιλιάδες εργαζόμενους στην ΑΤΕ και σε όλες τις επιχειρήσεις του Ομίλου συνεταιριστικές και μη, που ήδη έχουν υποστεί περικοπές στους μισθούς τους κατά 35%. Παράλληλα η προώθηση από τη «γαλαζοπράσινη» συνδικαλιστική πλειοψηφία του «αιτήματος» για ιδιωτικοποίηση μόνον του 49% της ΑΤΕ και διατήρηση του υπόλοιπου 51% από το Δημόσιο μόνο ως απόδειξη του πεμπτοφαλαγγίτικου ρόλου που διαχρονικά παίζουν εντός του εργατικού κινήματος οι δύο αυτές παρατάξεις πρέπει να εκληφθεί από τη βάση των εργαζομένων. Ας θυμηθούν την πρόσφατη ιστορία των ιδιωτικοποιήσεων, όπως στον ΟΤΕ για παράδειγμα, που η συνδικαλιστική γραφειοκρατία εξασφάλισε τα προνόμιά της πουλώντας φτηνά τους εργαζόμενους ή την «Ολυμπιακή Αεροπορία» που οι αποζημιώσεις των απολυμένων «κουρεύτηκαν» με το PSI και θα έχουν μία πλήρη εικόνα για το πού αποσκοπούν προτάσεις σαν την παραπάνω.

Από την πρώτη στιγμή το ΚΚΕ και ο «Ρ» κατήγγειλαν την εκποίηση της ΑΤΕ ως έγκλημα σε βάρος της χώρας, που μπορεί και πρέπει να αποτραπεί από το συντονισμένο και αποφασιστικό αγώνα εργαζομένων και μικρομεσαίας αγροτιάς. Το συνεπές αγροτικό κίνημα, που έχει συσσωρευμένη πείρα όλα τα προηγούμενα χρόνια από τη διεξαγωγή σκληρών κινητοποιήσεων, σήμερα μπορεί να κάνει ένα ανώτερο ποιοτικό βήμα στη δράση του, ενώνοντας τους αγώνες του με τους εργαζόμενους για την αποτροπή του σχεδιαζόμενου εγκλήματος σε βάρος της αγροτικής παραγωγής και κατά συνέπεια της ίδιας της χώρας. Γιατί η ιδιωτικοποίηση της ΑΤΕ είναι ζήτημα που αφορά όλη την Ελλάδα.


Φ. Κ.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ