Από το πρόσφατο βιβλίο του ΟΜ και προπονητή Γιώργου Περιφάνη (πλήρης ανάπτυξη της θεωρίας και η πρακτική της εφαρμογή) διαλέγουμε το κεφάλαιο 10 «Διπλή Stonewall» όπου ο αντίπαλος εφαρμόζει και εκείνος με τη σειρά του την ίδια διάταξη πιονιών με αποτέλεσμα να έλθει στη σκακιέρα μια πολύ κλειστή και συμμετρική θέση.

Εναντίον αυτής της βαριάντας και με την προϋπόθεση ότι δε θέλουμε η παρτίδα να συνεχιστεί σε ήρεμα συμμετρικά μονοπάτια, υπάρχει ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο που περιλαμβάνει προωθήσεις πιονιών στην πτέρυγα του Ρ, με σκοπό όχι το άνοιγμα γραμμών αλλά το μπλοκάρισμα της θέσης, με το ακριανό πιόνι της (θ) καθέτου να φτάνει μέχρι το θ3 ή το (θ6) για τα λευκά. Οταν το μπλοκάρισμα της πτέρυγας του Ρ τελειώσει, μεταφέρουμε τα κομμάτια μας στην πτέρυγα της Β όπου ανοίγουμε καθέτους με αλλαγές πιονιών και συνεχίζουμε με αλλαγές κομματιών, φέρνοντας την παρτίδα στο φινάλε.

Το ιδανικό φινάλε που θα θέλαμε να φέρουμε είναι ένα καθαρό φινάλε ΠΠ, γιατί όπως θα δούμε σ' αυτή την περίπτωση, για τη φύλαξη του προωθημένου (θ) πιονιού θα έπρεπε ή ο Ρ ή ο Π του αντιπάλου να μείνει κοντά του για να το επιτηρεί και έτσι ο δικός μας Ρ, με τη βοήθεια του Π μας, θα βρει την ευκαιρία να εισβάλει στην άλλη πτέρυγα και να επιτεθεί στα αντίπαλα πιόνια.

Στην παρτίδα Μιλάνοβιτς - Σαβάνοβιτς παίχθηκε: 1. δ4 ζ5 2. η3 Ιζ6 3. Αη2 ε6 4. γ4 γ6 5. Βγ2 δ5 6. Ιθ3 Αδ6 7. 0-0 0-0 8. Ιδ2 θ6. Ενας τρόπος αντιμετώπισης του Ιθ3 είναι η γρήγορη προώθηση των πιονιών (θ) και (η), με σκοπό να μείνει όσο γίνεται καθυστερημένος 9. Ιζ3 η5 10. Ιε5 Ιβδ7 11. ζ4. Αυτή την κίνηση και γενικά αυτή τη διάταξη πιονιών ήθελε να φέρει ο λευκός. Να μπλοκάρει όσο το δυνατόν περισσότερο την πτέρυγα του Ρ και μετά να δραστηριοποιηθεί στην πτέρυγα της Β με πιόνια και κομμάτια 11... η4 12. Ιζ2 θ5. Οι δύο τελευταίες κινήσεις του μαύρου, ο οποίος ευχάριστα συναίνεσε στο σχέδιο του λευκού, είναι το πρώτο στάδιο του δικού του μακροπρόθεσμου σχεδίου. 13. γ5 Αγ7 (Βλέπε διάγραμμα αυτού του κειμένου).

(Συνεχίζεται)