«Ακρως επιτυχή» χαρακτηρίζει τη συμμετοχή της Ελλάδας στις συναντήσεις της ΟΥΝΕΣΚΟ στο Παρίσι (19-22/6), για θέματα προστασίας και επαναπατρισμού αρχαιοτήτων, το υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού... παρότι δύσκολα τεκμηριώνονται οι «πανηγυρισμοί» της σχετικής ανακοίνωσης.

Το υπουργείο στηρίζει τις διαπιστώσεις του στις αποφάσεις που αφορούν στη Σύμβαση της ΟΥΝΕΣΚΟ (1970) για την παρεμπόδιση και πρόληψη της παράνομης εισαγωγής, εξαγωγής και μεταβίβασης της κυριότητας πολιτιστικών αγαθών. Τη Σύμβαση επικύρωσαν 170 κράτη (και η Ελλάδα). Συγκεκριμένα «υιοθετήθηκε πρόταση του Περού περί διαμόρφωσης Κανόνων Διαδικασίας για τη θεσμοθέτηση της Συνάντησης των κρατών-μερών στη Σύμβαση, καθώς για τη Σύσταση Ειδικής Επιτροπής για την εποπτεία εφαρμογής της Σύμβασης». Τα παραπάνω το υπουργείο τα προβάλλει ως ...«πρώτη νίκη των χωρών με σημαντική αρχαιολογική κληρονομιά που υποφέρουν από την παράνομη διακίνηση πολιτιστικών αγαθών τους» (!) αν και αποτελούν αποφάσεις - «ευχολόγια» για την εφαρμογή της σύμβασης.

Επιπλέον, το υπουργείο αναφέρει και τη 18η Συνάντηση της Διακυβερνητικής Επιτροπής της ΟΥΝΕΣΚΟ «για την προώθηση της επιστροφής πολιτιστικών αγαθών στις χώρες καταγωγής ή την αποκατάστασή τους σε περίπτωση παράνομης αφαίρεσης». «Πάγιο» θέμα στην ημερήσια διάταξη αυτών των συναντήσεων είναι και το ελληνικό αίτημα για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα, που ξανατέθηκε και από βρετανικής πλευράς επαναλήφθηκε η πάγια απάντηση: «Το ζήτημα των γλυπτών εμπίπτει στην αποκλειστική εποπτεία και διαχείριση του Συμβουλίου Διοικητών του Βρετανικού Μουσείου, το οποίο κατέχει το νόμιμο τίτλο κυριότητας των Γλυπτών» !!! Η μόνη διαφορά από τις προηγούμενες συναντήσεις είναι ότι στο τελικό κείμενο προστέθηκε «και ειδικό αίτημα της ελληνικής πλευράς για την κατ' αρχάς επανένωση στο Μουσείο Ακρόπολης των "αδέσποτων" θραυσμάτων που ευρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο».

Χωρίς να υποτιμάται η ανάγκη επανάληψης, και σε διεθνές επίπεδο, του αιτήματος για επιστροφή των κλεμμένων κειμηλίων στις χώρες καταγωγής τους, είναι γεγονός ότι οι διεθνείς οργανισμοί, όπως η ΟΥΝΕΣΚΟ, προ πολλού έχουν μετατραπεί σε πεδία άγριου ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού και σε «έρμαια» των συμφερόντων των ιμπεριαλιστικών κρατών. Αν δεν αλλάξουν οι συσχετισμοί προς όφελος των λαών και σε τέτοιους οργανισμούς, δεν πρόκειται να εφαρμοσθεί διεθνής συνθήκη που θα μπορούσε να πλήξει τα συμφέροντα των ισχυρών χωρών.

Οσον αφορά στα Γλυπτά του Παρθενώνα, η Βρετανία θα τα επέστρεφε μόνο αν και όποτε εκείνη νομίσει ότι τη συμφέρει, αφού η σχετική τακτική όλων των ελληνικών κυβερνήσεων ουσιαστικά ήταν «κατευναστική»...